"เมื่อไหร่จะมีแฟนสักทีล่ะมิก ถ้าเรียนจบแล้วยังไม่มีแม่จะหาให้แล้วนะ" คำตอบของคนที่เป็นเพื่อนกันมาทั้งชีวิตทำฉันสะดุ้งโหยง "ถ้าจบแล้วยังไม่มี ก็แต่งกับพายนี่แหละ" ถามฉันสักคำมั้ยล่ะว่าอยากแต่งด้วยมั้ย!

ผมอดไปเคาท์ดาวน์กับเพื่อน เพราะถูกแม่บังคับให้มาสวดมนต์ข้ามปีด้วย แต่เสียงหวานๆทำให้ผมหันไปเห็นรอยยิ้มสวยๆของผู้หญิงคนหนึ่ง ใครจะคิดล่ะว่าผลบุญของการมาสวดมนต์ครั้งนี้จะทำให้ผมให้เจอกับนางฟ้า...

"พี่เจเลิกกับแฟนแล้วนะ" เพื่อนบอกขณะที่กำลังตักข้าวใส่ปาก "ช่างเขาสิ ฉันเลิกชอบเขาแล้ว" "เหรอ...แล้วที่กินข้าวร้านพ่อเขาทุกวันจนจะขันได้เรียกว่าอะไร" ปฏิเสธก็ไม่ได้ หลักฐานคาเต็มจาน กินเพราะอร่อยหรอก!

"ถ้านายอยากจะรับผิดชอบฉัน ฐานะแฟนเท่านั้นที่ฉันจะเป็น" ฉันบอกเพลย์บอยที่ฉันดันมีอะไรด้วยแบบไม่ได้ตั้งใจ "โอเคค่ะ...งั้นถือว่าตอนนี้เราเป็นแฟนกันแล้วนะคะ" แต่เขาดันตกลงซะงั้น... เฮ้ย! เพลย์บอยแบบนายต้องปฏิเสธดิ!!!

ผมกับแฝดหญิงสนิทกันมาก อยู่ห้องตรงข้ามกัน เรียนคณะเดียวกัน และยังเป็นเพื่อนแก๊งเดียวกันอีก ความตัวติดกันเป็นข้ออ้างที่ดีที่จะกันคนอื่นออกไป ในเมื่อมีแต่คนในแก๊งที่รู้ งั้นก็มีแฟนเป็นคนในแก๊งนี่แหละ...

ฉันกับแฝดชายสนิทกันมาก อยู่ห้องตรงข้ามกัน เรียนที่เดียวกัน และยังเป็นเพื่อนแก๊งเดียวกันอีก ความตัวติดกันทำให้คนอื่นคิดว่าเขาคือแฟนฉัน ในเมื่อมีแค่คนในแก๊งที่รู้ ฉันก็ต้องมีแฟนเป็นเพื่อนในแก๊งสินะ...

"นายมาที่นี่ทำไม?" ฉันถามผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้า "ฉันไม่อยู่แค่ปีเดียว...ลืมไปแล้วเหรอว่านี่มันบ้านฉัน" เขาตอบหน้านิ่ง แล้วเดินออกไปก่อนจะทิ้งท้ายให้รู้ว่าหายนะกำลังจะเกิดขึ้น "เธอกับแม่ก็ระวังตัวไว้หน่อยล่ะ...กลับมาครั้งนี้บ้านนี้คงมีสีสันขึ้นเยอะ!"

"ถ้ามีใครสักคนต้องเจ็บ ฉันขอเป็นคนไปเอง" นั่นคือความคิดของฉันในอดีต แต่ถ้าเป็นตอนนี้... "ไม่ว่าวิธีไหน คนที่ไปต้องไม่ใช่ฉัน"