—“ดื้อรั้น” ครั้งที่สิบแปดเห็นจะได้ที่คุณหนูริริสแอบหนีออกจากบ้านทำเอาใจของผู้เป็นพ่อตุ้ม ๆ ต่อม ๆ ร่ำไป [x oc]

ปากดีขี้เหงาเอาแต่ใจเป็นคำจำกัดความของเด็กแสบชัด ๆ แล้วก็ดันปากร้ายข่วนเจ็บเสียด้วย

ยามราตรี หลากสี ดอกไม้นี้ เตรียมผลิผล , หากพูดถึงอาโอริก็คงนึกถึงดวงตาสีฟ้างามดังท้องนภานั่นแล

มี อคคทสึ ยูตะ ที่ไหน ก็ต้องมี ทาจิบานะ ริเอะ ที่นั่น — ทาจิบานะซังเหมือนแม่ที่คอยเลี้ยงเด็กเบบี๋เลย ใคร ๆ เขาก็พูดกันแบบนั้น “ ใช่ค่ะ ฉันกำลังเลี้ยงว่าที่สามีให้เหมือนเลี้ยงลูกของเราไงคะ! ”