ไร้ค่า... นั่นคือความคิดที่วันวิวาห์มีต่อตัวเองก่อนจะสิ้นใจ หากภาพพี่ชายผู้แสนสุขุมที่ร่ำไห้ราวกับว่าโลกถล่มลงตรงหน้าต่อร่างไร้วิญญาณของเธอ ทำให้เธอรู้สึกเสียดายชีวิตขึ้นมาสุดหัวใจ...

คุณศานต์ : ก็แค่ผู้ชายร้ายๆ ที่ตกหลุมรักเด็กโครมใหญ่ หนูต้นแบบ : ก็แค่ผู้หญิงใสๆ (?) ที่ไม่อยากได้สาฯ แก่

"รักคุณมากกว่าดาวบนท้องนภา รักคุณมาเนิ่นนานก่อนจักรวาลจะกำเนิดเสียอีก" มันเป็นคำบอกรักที่เพ้อเจ้อ แต่ก็ทำให้เธอยิ้มอย่างสุขใจ

จองชื่อ

"แบบนั้น... จะทำก็ได้นะ" "แบบไหน" "แบบที่ผัวเมียเขาทำกัน…บนเตียง" เธอพูดออกมาด้วยใบหน้าที่ยังเรียบเฉยคงเส้นคงวา ภรรยาตามกฎหมายของผมเป็นคนแบบนี้แหละเธอมองว่าการแต่งงานคือการขายตัวอย่างเป็นทางการด้วยซ้ำ

การไฟต์กันของคนต่างรุ่นที่ชวนลุ้นว่าหัวใจใครจะละลายก่อนกัน คุณสิงห์ : เด็กอะไร พยศ ร้ายกาจ อวดดี! น้องมายเดียร์ ดารัญจ์ : คนแก่อะไรอะไร หยิ่ง จองหอง บ้าอำนาจ!

"แต่งงานกันมั้ยครับ" "ไม่ค่ะ" "แต่คุณเป็นแม่ของลูกผม" "ฉันไม่ใช่!!" เธอเหมือนน้ำเต้าหู้ เรียบง่าย อบอุ่น ตื่นมาแล้วอยากดื่มทุกเช้า

"ทำไมพี่นอนกับแฟนเพื่อนตัวเองล่ะ" ฉันถามหน้ามึน หลังตื่นมาในสภาพลายพร้อยไปทั้งตัว "เธอไม่ใช่" เขาตอบหน้ามึนกว่า แต่สายตาประนามว่าฉันโง่เง่ามากแค่ไหน อ้าว โป๊ะแตกนานแล้วเหรอ ชิ!

"เราอย่าเจอกันอีกเลยค่ะ" ประโยคนั้นทำใจเขาแหลกสลาย เธอคือกาแฟแก้วโปรด รสชาติและกลิ่นหอมอบอวลอยู่ในใจ หลับตาเมื่อไหร่ภาพเธอก็ยังชัดเจนในหัวใจ เป็นรสชาติที่เขาไม่เคยลืม ไม่อยากลืม และจะไม่มีวันลืม

"มีคนจดทะเบียนสมรสด้วยหรือยังคะ?" เขามองหน้าเธอด้วยความแปลกใจ แล้วส่ายหน้าตอบ เธอเหมือนชากรุ่นๆ ผสมนมนวลๆ ให้ความรู้สึกแปลกเมื่อลองครั้งแรก แต่มันสุดแสนจะดีจนเขาติดใจ อยากดื่มด่ำรสชาติของเธอตลอดไป

"ทำให้ฉันรักได้ก่อน แล้วค่อยมาพูด" "ไม่มีอะไรที่ง่ายกว่านี้แล้วเหรอ" เขาถอนหายใจอย่างเซ็งๆ หมั่นหน้านัก!! เธอเป็นดั่งเครื่องดื่มชูกำลัง ทำให้เขาอยากตื่นมาทะเลาะด้วยทุกวัน อยากอยู่เถียงกัน...ตลอดไป

"ฉันจะยอมให้เธอได้เล่นสนุกก่อนละกัน" เขาบอกในคืนหนึ่งหลังจากที่ฉันแต่งงานหลอกๆ เธอเป็นดั่งน้ำ ไร้สี ไร้กลิ่น ไม่ทันระแวงระวัง กว่าจะรู้ตัวก็ซึมซาบเข้าสู่ทุกอณูของหัวใจ ทำให้เขารักเธอด้วยทุกอย่างที่มี

"นั่นคุณจะทำอะไร!" "คุณน่ากิน เพื่อนบอกว่าแต่งงานกันแล้ว กินได้" "คุณก็เลยจะกินผม!?" "ใช่" "หยุดเดี๋ยวนี้ เลิกกัดคอผม และเอามือออกจากนมผมด้วย!!" โว้ยยย หัวใจจะวาย เขาไม่น่าโดนหน้าตาใสซื่อนั่นหลอกเลย!!

"ทำไมผมต้องเซ็นสัญญาบ้าๆ นี่ด้วย" "คุณคิดว่าชีวิตคู่ของเราจะยืนยาวหรือไง" "คุณไม่รู้อนาคตหรอก" "เซ็น! ไม่ต้องโยกโย้แล้ว" "เสียใจ ผมไม่คิดจะแต่งงานรอบที่สามแล้ว" "คุณ!!"

"มีผัวเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้วยังกล้าทำบัดสีกับชายอื่น ไร้ยางอาย!" "เราไม่ได้เป็นอะไรกันจริงๆ ขอร้องเถอะค่ะ อย่าใช้คำพูดอ้างสิทธิ์ความเป็นเจ้าของดิฉันแบบนั้น" "อ้อ ต้องได้กันจริงๆ ก่อนใช่ไหม ได้!"

"แต่งงานกันเถอะ" "ไม่ ฉันบอกแล้วว่าจะไม่มีวันแต่งกับเพื่อน โดยเฉพาะเพื่อนอย่างนาย!" "หึ" เมินได้เมินไป อย่างไรเธอก็ไม่มีทางหนีพ้น เขาตั้งปณิธานเอาไว้แล้วว่าจะเปลี่ยนจากเพื่อนเป็นผัวให้จงได้!!

เขาหน้าโคตรเหมือนไอดอลที่ฉันคลั่งไคล้ ฉันก็เลยถ่อสังขารไปนั่งมองหน้าเขาที่คณะทุกวัน มองอยู่ห่างๆ มองไปยิ้มไปเหมือนคนบ้า ไม่รู้เป็นไง จู่ๆ ก็ได้ไปมองหน้าเขาต่อที่บ้านเสียอย่างนั้น เดี๋ยวนะ...ไม่ได้ฝัน?

โอ๊ยยย คนอะไร หล่อจนอยากแห่ขันหมากไปขอ "อยากได้สามีเป็นว่าที่ทนายต้องเตรียมสินสอดเท่าไหร่คะ" "ยังเรียนอยู่เลยนี่ครับ" "ไม่เป็นไรค่ะ บ้านรวย" "อย่ารบกวนที่บ้านสิครับ ค่อยๆ เก็บ เดี๋ยวผมรอ" เดี๋ยวนะ...?

เขาทำกล้องตัวใหม่ที่ฉันเพิ่งถอยมาหล่นพื้น เขาจึงรับผิดชอบด้วยการเอากล้องตัวเองให้ใช้ระหว่างรอซ่อม อาสาไปรับไปส่ง พาไปเที่ยว พาไปกินข้าว พาไปตากแอร์ที่ห้องเล่นๆ เอากุญแจห้องให้ เดี๋ยวนะ...ใช่เหรอ?