“พี่ยังไม่ได้ไดร์ผมยังไม่ได้กินยาเลยนะครับ พี่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าต้องกินยาพาราเซตามอลหรือพาราควอท”

"ถ้าไม่ตอบแสดงว่าคุณกำลังทดสอบความอดทนของผมอยู่ ตั้งแต่คุณเข้าโรงพยาบาล ผมต้องหยุดงานสามวันเพื่อมาดูแลคุณแต่คุณเอาแต่นิ่งเงียบไม่ทานข้าวไม่ทานยา หรือคอยให้ผมหมดความอดทนแล้วเปิดปากเล็กๆของคุณให้อ้าออก"

เจ้าชายอัคนัส เสือร้ายแห่งผืนทะเลทรายยกยิ้มชั่วร้ายให้กับท่าทางพยศของลัลน์ลลิต เลือดในกายพลันเดือดพล่านไม่เคยมีใครมองเขาด้วยสายตาเช่นนี้แล้วรอดชีวิตไปได้ ยิ่งเธอพยศเขาก็ยิ่งอยากจะปราบให้เธอศิโรราบ

“ข้าไม่ใช่เมียของเอ็ง” “พี่แก้วตาพูดแบบนี้ฉันก็เสียใจเป็นนะเดี๋ยวฉันจะช่วยทบทวนความทรงจำของพี่ให้ ว่าพี่เป็นเมียของฉันบนหลังควายนี้แหละ”

เขาไม่เคยศรัทธาในเรื่องความรักทุกอย่างบนโลกใบนี้ซื้อได้ด้วยเงิน...รวมถึงผู้หญิงตัวเล็กๆที่ชอบทำตัวน่าสงสารอย่างเธอ

นี่ไม่ใช่การสู่ขอมันคือการซื้อขายต่างหาก ม่านมัสลินหันไปมองนายตำรวจหนุ่มทั้งน้ำตาหวังว่าเขาจะเปลี่ยนใจไม่ต้องการเธอแต่เขากลับทำตรงกันข้าม

มือเรียวสวยเผลอลูบหน้าท้องเบาๆ เพราะตอนนี้มีก้อนหัวใจเล็กๆ ซ่อนอยู่อย่างเจียมตัวในท้องแบนราบของเธอ ความลับนี้คงมีเพียงเธอคนเดียวที่รู้!

ความผิดครั้งเดียวที่นางเอกทำคือการโกหกโดยไม่ตั้งใจ แต่พระเอกลงโทษน้องด้วยการไปหมั้นกับผู้หญิงคนอื่นในวันที่นางเอกกำลังจะตาบอด