พราวพรรษ

ความรักที่ไม่สมหวังทำให้เขาไม่จริงจังที่จะไขว่คว้า แต่พอมีคนถูกใจเข้ามาเวลาจึงไม่สำคัญอีกต่อไป

รักที่ไม่อาจครอบครอง ได้แต่เฝ้ารอว่าวันไหนจะได้เจอกับคนที่อยู่คนละซีโลก แต่เมื่อวันนั้นมาถึงพนิตตาจะทำอย่างไรให้ตัวเองไม่ต้องเจ็บปวดหัวใจ เมื่อรู้ว่าไม่มีทางสมหวัง จากที่เคยคิดว่าห่างไกล กลับมาใกล้กัน

ว่าที่บัณฑิตเท่ากับจบแล้ว ดังนั้น 'พิชชาภา' จึงไม่ใช่ของต้องห้ามสำหรับอาจารย์หนุ่มอย่าง 'ธีร์ริท' อีกต่อไป

เธอคือคนที่อยากสัมผัส ‘ครอบครัว’ ที่แสนอบอุ่น แต่เขาคือผู้อยากห่างไกลคำว่า ‘ครอบครัว’

จากเพื่อนร่วมทางบนรถทัวร์ในระยะทางสั้น ๆ ที่ทำให้สองหัวใจสั่นไหว จุดเริ่มต้นของเส้นทางชีวิตคู่ที่มีกันและกันตลอดไป…

ใครจะไปคิดว่าการตามเพื่อนไปหาบิดาและมีโอกาสได้ดูฝูงบินในวันเด็ก จะทำให้ ‘พศิกา’ พบรักแรกที่ลืมยาก แต่ก็คาดหวังว่าจะเป็นรักตลอดไป

การรอคอยความรักว่าเจ็บแล้ว แต่พอได้รักแล้วต้องเลิกรัก มันคือความเจ็บทวีคูณ

โปรดอย่าหาเหตุผลกับคำว่า ‘รัก’แค่รู้ว่า ‘รัก’ เขาก็พร้อมที่จะเอาตัวเข้าแลกคำนั้นจากเธอ