ดั่งดอกไป๋ฉานที่ข้างกำแพง งดงามล้ำค่า แม้เบ่งบานขึ้นมาในหอนางโลม

เพราะแรงเสน่หาเป็นเช่นยาพิษ นางจึงคิดหลีกหนีให้ไกล ทว่านางจะทำได้หรือไม่ ในเมื่อยิ่งหนี เขายิ่งตาม ยิ่งผลักไสเขายิ่งฉุดรั้ง แม้ทำร้ายเขาให้ต้องหลั่งรินโลหิต เขาก็ยังมีใจให้นางอยู่ดี!

ความทรงจำของนางหายไปเมื่อสี่หมื่นปีก่อน ไม่แน่ใจว่าตนนั้นเป็นมารหรือเทพ เป็นภูตผีหรือปีศาจ นางอาศัยอยู่ในหวีเกล็ดมังกร รับไออุ่นจากอกมนุษย์ผู้ชาย เพื่อต่อลมหายใจ!