“หน้าที่ของเจ้า คือมีทายาทให้ข้า”

“อะไร... เทพบรรพกาลที่ขึ้นชื่อว่านิ่งขรึมที่สุด ใจเย็นไม่ไหวได้ด้วยหรือ?” นางยิ้มบางๆไปกับท่าทีร้อนรนของผู้ที่อยู่เหนือร่าง “อืม...ไม่ไหว...”

“แล้วเมื่อไรเจ้าจะยอมเป็นของข้ากันเล่า” สายตาเว้าวอนนั้นประสานกับนาง หวงตัวเสียจริง เมื่อไรจักได้ใกล้ชิดกันเล่า พระองค์ต้องการนางเหลือเกิน