ลู่หานก็แค่เมีย ( น้อย ) ที่เซฮุนเห็นเป็นเพียงของตายก็เท่านั้น

เริ่มต้นด้วยคำว่าเพื่อนและจบลงด้วยคำว่าเพื่อน #เฟรนโซนCB

ไม่รู้ว่าโชคชะตาเล่นตลกหรือสวรรค์กลั่นแกล้งให้ตัวเองต้องมาติดอยู่ในนิยายที่ตัวเองเป็นคนเขียนแถมยังเป็นตัวร้ายที่ใครหลายคนเกลียดอีก

นกปีกหักต่อให้ซ่อมแซมปีกของมันสักกี่ครั้งมันก็ไม่เหมือนเดิม

หน้าที่ของมึงคือทำตามที่กูสั่งก็พอ

เขาว่ากันว่าภายใต้หน้ากากเหล็กนั้นปกปิดใบหน้าที่แสนจะอัปลักษณ์ของราชา "ชาร์ล" ใครที่ได้เห็นไม่มีใครรอดออกมาได้สักคนหรือเพราะ"บียอน"ตาบอดราชาใจร้ายถึงได้กักเขาไว้ไม่ยอมฆ่าทิ้งเสียที

ถ้าพี่เซฮุนเปรียบเหมือนดั่งไฟเขาบยอลก็คงเปรียบเหมือนดวงดาว

หมารับใช้อย่างชานยอลน่ะเหรอหึก็แค่หมารับใช้ไม่ได้มีอิทธิพลอะไรกับบยอน แบคฮยอนคนนี้เลยแม้แต่น้อย

แก้วที่แตกไปแล้วต่อให้ใช้กาวเชื่อมยังไงมันก็ยังคงทิ้งรอยร้าวเอาไว้อยู่ดี

รู้ว่ารักเขามากก็ตอนที่มันสายไปหมดแล้ว

แบคฮยอนมัน.......พูดมาก ขี้โวยวาย เสียงดัง น่ารำคาญ ตัวเล็ก หน้าก็หมวย แถมยังชอบครางหงิงๆเวลานอนด้วย!!!!

ถ้าอยากเห็นคนรักมีความสุขก็ไม่ควรดึงเขาไปลำบากกับมึงด้วยเข้าใจไหม โอ เซฮุน!!!

ลู่หานก็เหมือนดอกไม้ที่เซฮุนจะเด็ดมาดอมดมเมื่อไหร่ก็ย่อมได้

จะหาว่าเขาหลอกลู่หานได้ยังไงในเมื่ออีกฝ่ายมันโง่เอง

การแข่งรงถจะมองว่ามันเป็นพนันหรือจะมองว่ามันเป็นการแข่งขันดีล่ะ....สำหรับเขามันก็ทั้งสองอย่างนั่นแหละ

แบคฮยอนมันก็เปรียบเหมือนดอกอุตพิตยิ่งเข้าใกล้เขายิ่งเกลียดขี้หน้า

แบคฮยอนน่ะเหรอก็แค่คนรับใช้ที่เอาไว้ระบายอารมณ์ความใคร่ก็เท่านั้น

คยองซูก็แค่นางนกต่อที่ไม่เคยที่พูดหรือเรียกร้องอะไรไม่ได้อยู่แล้วนอกจาก รองรับอารมณ์ของมิสเตอร์คิม......

จุนมยอนมันก็แค่ปลิงที่คอยดูดเลือดเขาเท่านั้นอย่าสำออยเรียกร้องความสนใจนักเลย

ทุกคนก็ล้วนมีความลับเป็นของตัวเองทั้งนั้นความลับที่ไม่อยากให้ใครได้รู้