ปะหนัน

“นี่ฉันจะกลายเป็นเมียมาเฟียจริง ๆ หรือ อีกหน่อยฉันคงต้องขว้างระเบิดเป็นแน่ ๆ เฮ้อ!...มาถึงขั้นนี้แล้ว เอาก็เอา สู้กันสักตั้ง ทำอย่างไรได้หลงรักเด็กน้อยทั้งสองคนไปแล้วถ้าลูก ๆ ของฉันต้องอยู่ในอันตรายอ

ไม่มีใครอยากถูกพรากจากคนที่ตัวเองรักและความรักที่ดีไม่จำเป็นต้องเลือกทำร้ายใคร สองมือที่จับกันแน่นพอจะเป็นกาวใจที่ไม่มีใครมาแยกออกจากกันได้ ****นอกจากสองมือนั้นจับกันไม่แน่นพอ***

นิรดาเคยมีคนเตือนเธอไว้แล้วว่า เธออย่าคิดที่จะเอาร่างกายเข้าแลกกับเงินตราและการแก้แค้นแทนพี่ชาย เพราะสุดท้ายเธอจะไม่ได้อะไรกลับมานอกจากความเสียใจ หรือเป็นฝ่ายหลงรักซาตานหนุ่มอย่างหมดหัวใจเสียเอง

เธอตกเป็นเมียเขาเพราะเชื่อว่ารักแท้มีอยู่จริงเพียงข้ามวันความฝันก็ดับวูบลงทันทีเมื่อสุดท้ายผู้ชายที่เธอนอนด้วยเขามีคู่หมั้นอยู่แล้ว.... ชีวิตเล็ก ๆ ที่กำลังจะลืมตาดูโลกเป็นเพียงสิ่งเดียวที่เป็นตัวแทน

เขาจำเธอไม่ได้แต่เธอยังคงอุ้มท้องรอเขากลับมา ******************************************* “พี่ภู! เล่นอะไรแบบนี้รัญตกใจหมด” “พี่ไม่ได้เล่น” หญิงสาวยังไม่ทันจะพูดอะไรต่อก็ถูกปากหยักแสนซุกซนไซ้ซอกคอยาว

เด็กสาวที่เธอต้องกลายเป็นเด็กกำพร้าและมีชายหนุ่มเป็นเจ้าของโรงแรมที่มารดาเธอเคยทำงานอยู่ เขาชื่อธนาธิปรับเธอไว้ในการดูแล แต่ตอนนี้อลินดาเธอโตเป็นสาวสวยและหุ่นดีเสียด้วย

*** ความรักที่มีจุดเริ่มต้นจากความเหงาและไม่ได้ตั้งใจ *** ความเจ็บปวดทั้งกายและใจ ทำให้ขวัญดาวตัดสินใจอุ้มท้องพาลูกของเธอหนี ทั้งที่หัวใจของเธอยังคงรักพ่อของลูกอยู่ทุกนาทีแต่ในเมื่ออีกฝ่ายไม่เห็นค่า

*-*ตบจูบเถื่อนแต่ก็มีความหวานละมุนซ่อนอยู่*-* **เงินซื้อทุกอย่างได้แม้กระทั่งร่างกายแต่เงินซื้อความรักไม่ได้** เมื่ออยากได้ก็ต้องได้ เมื่ออยากให้รักก็ต้องรัก บู๊มาเฟียในคราบหนุ่มชาวไร่ผู้ไม่เคยผิดหวัง

เธอจำยอมที่จะถูกตราหน้าว่าเป็นเพียงสาวใจแตกที่ท้องไม่มีพ่อดีกว่าต้องทำลายชีวิตหมอมิวคุณหมอแสนดีถึงแม้เขาจะเป็นพ่อของลูกในท้องเธอก็ตาม

มุตาเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่านายหัวที่ทุ่มเงินใช้หนี้ให้กับครอบครัวเธอ เป็นใครมาจากไหน เธอรู้แค่เพียงว่า เธอจะไม่ยอมแต่งงานกับใครถ้า...ไม่ได้รัก

เมื่อคุณหมอเป็นดั่งดวงเดือนเธอก็ขอแค่เป็นดวงดาวคอยรายล้อมอยู่ ไกล ๆ แต่ไม่มีวันหายไปไหนตลอดกาล **************** **หวานยิ่งกว่าน้ำผึ้งก็เรื่องนี้แหละ......ความรู้สึกของคนคนแอบรัก***

เธอจดทะเบียนกับเพื่อนเพียงเพราะหวังช่วยให้เขาได้สมบติดังใจหวัง แต่ใครจะไปรู้ว่าเขาคือน้องชายต่างมารดากับแฟนเก่าของเธอ ที่เคยสัญญาว่าจะแต่งงานกัน

อีกคนมาเพื่อหลอกลวงแต่อีกคนมาเพื่อรัก สุดท้ายใครกันจะเป็นคนเจ็บภูษิตมั่นใจว่าคงไม่ใช่เขาถ้าภรรยาที่เขาไม่ได้รักไม่เอาหัวใจของเขาไปได้เสียก่อน งานแต่งงานสำหรับคนอื่นมันคือจุดจสมหวังของความรัก แต่....

***ความรักมันอาจมาผิดเวลาแต่มันจะมีค่าเสมอเมื่อคนสองคนรู้สึกเหมือนกันเท่านั้น ทุกอย่างดูหวานดูมีความสุขถ้าบอสของเราไม่มีคู่หมั้นอยู่แล้ว แถมเป็นผู้หญิงที่ไม่ธรรมดาเพราะเธอมีอาการบางอย่าง...

น้ำขิง** สาวน้อยอายุแค่เพียง 23 เลขาคนใหม่ที่สุดท้ายเธอกลายมาเป็นภรรยาในความลับของเจ้านาย ตุลา** ชายหนุ่มในวัย35 เขาถูกภรรยาสวมเขาให้ เขาไม่ได้ประชดแต่กลับรู้สึกหวั่นไหวกับสาวน้อยหน้าห้อง

ไม่ทันที่ปากเรียวบางจะพูดอะไรมากกว่านี้ ปากหนาได้รูปก็ประกบทาบลงมา จนแนบสนิท หญิงสาวได้แต่ส่งเสียงขัดขืนอยู่ในลำคอ ยิ่งดิ้นเท่าไหร่ ก็เหมือนยิ่งเขาไปอยู่ในพันธนาการของเขาเท่านั้น น้ำจากฝักบัวถูกเปิด

นิยายเรื่องนี้เป็นความรักแบบที่เวลาและเหตุการณ์บังคับให้ทั้งสองคนต้องมาแต่งงานกัน เพื่อให้ครอบครัวของผู้มีพระคุณสงบสุข ***ฝากนิยายเรื่องสั้น ของปะหนันด้วยนะคะ***

"แค่คิดว่าเคยรักคนอย่างเธอ ก็ขยะแขยงตัวเองซะจนอยากจะอาบน้ำ้แล้วเอาแอลกอฮอล์ทา" เขารักเธอ รักจนไม่อยากเสียเธอไปต่างหาก แต่ทิฐิ ทำให้เขาพูดสิ่งตรงข้ามกับเสียงของหัวใจออกไป

ความรักของทั้งคู่กับไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ แต่มันเต็มไปด้วยหนามแหลมที่พร้อมทิ่มแทง พิสูจน์รักแท้ในครั้งนี้

"ผู้หญิงอย่างเธอน่ะเหรอ ต่อให้มาแก้ผ้าต่อหน้า ฉันยังไม่รู้สึกอะไรเลย" ภาพตรงหน้าทำให้คนพูดได้แต่ยืนตาโตจ้องมองบางอย่าง ความเป็นชายมันทรยศคำพูดที่เพิ่งหลุดจากปากเขาจริงๆ