เจียงกุ้ยฟางสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เธอไม่ได้หวาดกลัวสิ่งที่ยากลำบากที่รออยู่เบื้องหน้า แต่กำลังพยายามรวบรวมสติเพื่อค้นหาบางสิ่งในห้วงวิญญาณของเธอ ก่อนจะยิ้มมุมปากเงียบๆคนเดียว ยังดีที่พลังมิติตามเธอมาด้วย

บางครั้งก็สงสัยนะว่าเมื่อไหร่เธอจะเลิกเอาคำว่า"เพื่อน"มาอัดหน้าฉันซักที

นี่คือมหกรรมเรื่องสยองอันไร้เดียงสา เมื่อจู่ๆ ผีที่เกิดขึ้นในจินตนาการของเด็กๆ ก็เกิดมีตัวตนจริงขึ้นมาและออกอาละวาดไปทั่ว

มีคนบอกว่าการจำยอมเป็นเรื่องที่ดีที่สุดเมื่อถูกโจรสลัดฉุดขึ้นเรือ จากนั้นการสมยอมจะทำให้ชีวิตบนเรือดีขึ้น โรสไม่เข้าใจว่านี่เป็นเรื่องที่ถูกต้องหรือไม่?

หลี่เมิ่งเหยาย้อนเวลามาอยู่ในร่างของเด็กสาววัยสิบสองปี ในวันที่มารดาอนุผู้โง่เขลา ถูกขับไล่ออกจากจวน โชคยังดีที่ตอนตาย นางสวมกำไลหยกโลกันตร์เอาไว้ มันจึงติดตามนางมาที่นี่ด้วย

ชีวิตก่อนนางร้ายกาจเพราะต้องการแย่งชิงความรักของบิดาจากพี่สาว ทว่าท้ายที่สุดสิ่งที่นางทำกลับช่างไร้ค่าสิ้นดี จวบจนลมหายใจสุดท้าย บิดาก็ไม่เคยเหลียวแลนาง เมื่อได้รับโอกาสอีกครั้ง ชีวิตนี้นางพอแล้ว...

'เธอ' ไม่สนว่าจะมีใครตายหรือโลกใบนี้จะเป็นยังไง...สิ่งที่เธอสนใจคือ 'ปกป้องพวกเขา' เพียงเท่านั้น

เพื่อที่จะได้พลังมา เขาตัดสินใจเดินทางไปทดสอบคัดเลือกเพื่อเข้าเป็นหนึ่งใน “ภาคีธรรม์อาถรรพ์” สถาบันปลุกปั้นจอมขมังเวท หากแต่เบื้องหน้าอันสวยงามยิ่งใหญ่ก็ยังแฝงไปด้วยเบื้องหลังอันดำมืดสุดคาดคิด...

Autumn ; the season of warmth, comfort and calmness. นี่คือสิ่งที่คาเอเดะได้ยินมาตั้งแต่เริ่มวาดรูป แต่ใครจะไปคิดว่าเธอจะเจอ 'ฤดูใบไม้ร่วง' ในผู้ชายที่ชื่อว่าฟูจิ ชูสึเกะ

"นี่ข้าต้องมาคำนวณค่าเสียหายอีกแล้วเหรอเนี่ย!!" "พวกเจ้าเลิกพังโรงเรียนสักที ข้อร้องล่ะ (T∆T)"