- 53
- 9.49K
- 44
ตอนเด็กฉันเอาแต่วิ่งตามเขา ทำทุกทางเพื่อจะได้เจอหน้า แต่เมื่อโตขึ้น ฉันเอาตัวเองออกให้ห่างจากความสัมพันธ์นี้ให้ไกลที่สุด
ตอนเด็กฉันเอาแต่วิ่งตามเขา ทำทุกทางเพื่อจะได้เจอหน้า แต่เมื่อโตขึ้น ฉันเอาตัวเองออกให้ห่างจากความสัมพันธ์นี้ให้ไกลที่สุด
แม่ค้าขายอาหารตามสั่งที่แซ่บทั้งฝีมือแซ่บทั้งปากแซวผู้ชายจนต้องอายม้วน เพราะขายดีไม่ได้พัก จนเป็นลมหัวฝาดพื้นตายคาตะหลิว ตอนที่ฟื้นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองอยู่ในที่ที่ไม่รู้จัก เฮ้!พ่อรูปหล่อมีเมียยังจ๊ะ
“แค่น้อง ไม่ได้คิดอะไร” >>>>> “ผู้ชายคนนี้ใครเหรอครับ” “ พี่ชายข้างบ้านค่ะ” แล้วทำไมไอ้คนที่ถูกแนะนำว่าเป็นพี่ชายข้างบ้าน ไอ้คนที่บอกว่าไม่ได้คิดอะไรต้องหงุดหงิด ทำไมต้องโมโห ไม่พอใจ
ฉันซื้อหนังสือมังงะดาบพิฆาตอสูรมานั่งอ่านพร้อมเล่นเกมส์ จนหลับไปและแล้วจู่ๆพอตื่นขึ้นมาฉันก็มาอยู่ในกลางป่าซะแล้วแถมยังมีทั้งอสูรและนักล่าอสูรอีกด้วย
แค่ผูกพัน มันไม่ใช่ความรัก
“ไหน ๆ ก็จะหมั้นกันอยู่แล้ว งั้นเรามา.....กันก่อนดีไหม”
เขาหึง เขาหวง เขาจูบ เขากอด แต่เขาบอก 'เฮียไม่ชอบเด็ก'
"ผัวเมียต้องคอยช่วยเหลือกัน และตอนนี้ฉันอยากให้เธอช่วย มันแข็งจนนอนไม่หลับ"
ชาติที่แล้วอุตริไปเปลี่ยนชื่อจากคนดวงดีเลยกลายเป็นคนดวงซวย! เมื่อได้กลับมาเกิดใหม่ ‘แม่ละเมียด’ เลยไม่คิดใส่ใจ ไม่ว่าชื่อจะเฉิ่มเชยอย่างไร เธอมั่นใจว่าจะทำให้ชาตินี้ ทั้งรวย ทั้งเฮง ได้อย่างแน่นอน!
ชีวิตการเป็นเด็กฝึกงานของ “นับแต้ม” เหมือนจะไม่ง่ายซะแล้วในเมื่อคนประเมินการฝึกงานคือแฟนเก่าที่ตัวเองดันไปบอกเลิกนี่ซิ งานนี้แขวนพระองค์ไหนก็เหมือนจะไม่รอดเพราะ ”เจ้า” กรรม ”ไนล์” เวรเขาแรงจริงๆ ค่า
ถึงทำใจดีสู้เสือสักแค่ไหน แต่เธอก็ไม่กล้าพูดออกมา เพราะมันโหดร้ายเกินไป
ใครอยากจะกัดก้อนเกลือกินก็กัดไป แต่เธออยากนั่งกินอาหารเหลาที่มีคนคอยบริการ แม้ว่าจะต้องเอาตัวเข้าแลก...เธอก็ยอม
ถ้าจะอยู่ด้วยกัน อย่าแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ อย่าแสดงตัวออกนอกหน้าว่าเป็นอะไรกัน อย่างี่เง่าเพราะฉันไม่ชอบ คำพูดของฉันถือว่าเป็นสิทธิ์ขาด ห้ามแย้ง ห้ามเถียง ห้ามดื้อ
ในเมื่อเฮียไม่รัก ได้ตัวเฮียสักคืนก็ยังดี
เฮีย...อย่ามาเล่นกับใจ!
ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร
กฏของการเป็นเมียมาเฟียคือห้ามรัก กฏของการแอบรักสามีคือต้องเจียมตัว “ทนได้ก็ทน ทนไม่ได้เธอก็ไปซะ”
“นอนไหมครับ” เขาถามพร้อมรอยยิ้มพิมพ์ใจ ท่านั่งไขว่ห้าง เอียงน้อย ๆ แล้ววาดแขนคล้ายรอให้เธออิงซบ โคตรเชื้อเชิญให้เธอตอบว่า นอนค่ะ! แต่เธอจะตอบตกลงง่าย ๆ ได้ยังไง กระทั่งเขาถามว่า “คุณไม่อยากค้างกับผม"
เมื่อเธอสาบานกับตัวเองว่าจะต้องช่วยชีวิตเขา การแต่งงานอันแสนรวดเร็วปานสายฟ้าแลบจึงเกิดขึ้น ท่ามกลางความสับสน วุ่นวาย และอันตรายรอบด้าน ในที่สุดเธอก็เผลอเอาใจเข้าไปพัวพันกับเขาอย่างถอนตัวไม่ขึ้นจนได้