ผู้คนกลัวความตายแต่ทว่าในเวลาเดียวกันผู้คนเองก็ถูกดึงดูดด้วยความตายเช่นเดียวกัน ดาไซ โอซามุ คิดเช่นนั้นมาตลอดแล้วเหตุใดตอนที่เขาก้าวขาเข้าสู่ความตายที่เขาปราถนาเขาจะมาโพล่ที่นี่พร้อมกับ นากาฮาระ ชูยะ

เจียงกุ้ยฟางสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เธอไม่ได้หวาดกลัวสิ่งที่ยากลำบากที่รออยู่เบื้องหน้า แต่กำลังพยายามรวบรวมสติเพื่อค้นหาบางสิ่งในห้วงวิญญาณของเธอ ก่อนจะยิ้มมุมปากเงียบๆคนเดียว ยังดีที่พลังมิติตามเธอมาด้วย

แค่เกิดใหม่…แต่ถ้าตูจะเกิดเป็นกระดูกแบบนี้ก็ไม่เอาโว้ย!!!! (ท่านสามารถใช้งานพลังจากทุกตัวละครที่เป็นกระดูกได้ค่ะ) ...ลองคิดสภาพอัศวินกระโหลกเต้นกัมนำสไตล์ดูสิเห้ย! โคตรไม่เข้ากับคาแร็กเตอร์ตูเลย!

ไมค์กี้น่ะ -- เกลียดผู้หญิงคนนั้นเข้าไส้...

อีดิธ เบิร์นเดด ผู้ที่มีความปราถนาที่จะปกครองโลกใบนี้เพื่อเปลี่ยนแปลงกฏของโลกนี้แม้ว่าจะเป็นกฏที่พระเจ้าสร้างขึ้นมาก็ตาม

"ข้าก็อยู่ของข้าดีๆ มายุ่งกับข้าทำไม"

ทุกคนรู้ดีว่า ‘เดรโก มัลฟอย’ หวง ‘ดอกบัว’ ดอกนั้นมากแค่ไหน { คำเตือน : ระวังงูในสระบัว }

ความทรงจำที่ผ่านมาราวกับภาพฝันตื่นนึง ทั้งเจ็บปวด และ งดงาม เพียงได้แต่มองดูคนรักจากไปสู่ดินแดนเทพชั่วนิรันดร แม้อยากรั้งไว้แต่มิอาจทำได้ แต่สวรรค์หาได้ไร้เมตตากลับมาครานี้ข้าจะตามท่านไป

"ผมไม่สนหรอกนะฮะว่าคุณจะใช้วิธีการเเบบไหนในการเล่นบอล เเต่ผมสนเเค่ว่าผมจะต้องได้เป็นที่1"

ชีวิตก่อนนางร้ายกาจเพราะต้องการแย่งชิงความรักของบิดาจากพี่สาว ทว่าท้ายที่สุดสิ่งที่นางทำกลับช่างไร้ค่าสิ้นดี จวบจนลมหายใจสุดท้าย บิดาก็ไม่เคยเหลียวแลนาง เมื่อได้รับโอกาสอีกครั้ง ชีวิตนี้นางพอแล้ว...

ทุกคนสู้กันเลย อย่ามาสู้กับเธอก็พอ

เขา คือ ราชันเทพในอนาคต ผู้ซึ่งเป็นวิญญาจารย์วิญญาณยุทธ์คู่เปี่ยมไปด้วยพรสวรรค์และพรแสวง ส่วนนางกลับเป็นเพียงคนธรรมดาคนหนึ่งที่ไร้ซึ่งวิญญาณยุทธ์แต่โชคชะตาดันเล่นตลกให้เขามารักกับนาง

อคคทสึ ยูตะก็แค่อยากจะใช้ชีวิตในโรงเรียนมัธยมต้นอย่างเงียบๆ ก็เท่านั้น

เขาเคยรั้งอีกคนไว้ แต่สิ่งสุดท้ายที่หมอนั้นเหลือทิ้งไว้ให้เขาดูต่างหน้า คือเด็กตัวน้อยและความรู้สึกที่ว่างเปล่า

ผมแค่อยากเป็นเด็กเรียน ทำงานดี ๆ มีเงินเยอะ ๆ แค่นั้นครับ ทำไมต้องลากผมไปฟัดกับเจ้าพวกนั้นด้วย!!!! (รีไรท์)

“มัช สำหรับพี่แล้วเธอไม่ใช่คนไร้ค่า แต่เป็นของขวัญที่สุดเเสนวิเศษ” “ถ้าอยากเปลี่ยนแปลงระบบเซงเคงนี้ หนทางเดี๋ยวคือการเป็นเทพประทาน... แต่ขอโทษนะฉันอยากซัดหน้าเทพประทานสักหมัด”

ชีวิตใช่ว่าจะมีได้ง่ายๆ เพราะงั้นถ้าได้มีแล้ว ดูแลชีวิตของคุณให้ดีล่ะ :)

หลี่เมิ่งเหยาย้อนเวลามาอยู่ในร่างของเด็กสาววัยสิบสองปี ในวันที่มารดาอนุผู้โง่เขลา ถูกขับไล่ออกจากจวน โชคยังดีที่ตอนตาย นางสวมกำไลหยกโลกันตร์เอาไว้ มันจึงติดตามนางมาที่นี่ด้วย

ถ้าเปรียบถิงซูมี่เป็นน้ำผึ้งอันหอมหวาน ถังซานก็คงจะเป็นแมลงที่บินเข้าไปดอมดม หลงใหล มัวเมา และอยากเก็บมันไว้แต่เพียงผู้เดียว แมลงตัวอื่นอย่าได้หวังจะได้ลิ้มลอง