"เพลง ฮึก ฮึกเพลง" น้ำเสียงสะอื้นด้วยความเจ็บปวดเมื่อเห็นคนที่ตัวเองรักอยู่ในสภาพนี้ "พะ พี่ไทม์เหรอคะ" "พี่เองครับ ฮือออ เพลงพี่ขอโทษพี่ขอโทษพี่มันเหี้ยพี่มันเลวเพลงให้อภัยพี่ได้มั้ย"

ถ้วยชาย้อนเวลาหารัก เป็นเรื่องราวหญิงสาวเชพจากยุคปัจจุบัน ชอบสะสมของเก่าจนไปพบถ้วยชาเข้าและทำให้ต้องย้อนเวลาไปยุคราชวงศ์ฮั่น ได้เจอเรื่องราวมากมายที่เกิดขึ้น และได้พบรักกับองค์ชาย

นักเขียนสาวยุคสองพันตื่นขึ้นในร่างคุณหนูตัวประกอบผู้อาภัพ ซ้ำยังบ้าใบ้จากนิยายเรื่องหนึ่ง เดิมทีต้องไร้บทบาทตั้งแต่ต้นเรื่อง ไฉนจึงมีระบบผุดขึ้นมายัดเยียดให้เธอทำภารกิจหนีตายจากพระรองตัวร้ายด้วยเล่า!

เพราะทะเลาะกับพ่อเรื่องพี่ชายเธอจึงวิ่งออกจากบ้านตอนที่จะข้ามถนนคงถึงคราวซวย เธอถูกรถชนตายคาที่ พอลืมตาอีกทีก็มาอยู่ในยุคจีนโบราณแถมครอบครัวก็ยากจน เธอต้องช่วยให้พวกเขามีชีวิตที่ดีขึ้นให้ได้

นักล่าถ้วยวิ่งมาราธอน อายุ 18 ปี ที่บ้านมีอาชีพขายข้าวแกง จิดมาอยู่ในร่างเด็กแรกเกิดในยุคจีน อาหารที่คนที่นี่ไม่เคยกิน กิจกรรมที่คนที่นี่ไม่เคยทำ ข้า!!! หมิงลี่จู จะเป็นผู้ริเริ่มเองเจ้าค่าาา

ใครๆ ก็คิดว่านพ.ปวริศช่างแสนดีและอ่อนโยน แต่ดูเหมือนว่าตำรวจคนนี้จะเป็นเพียงข้อยกเว้นเดียว ... "เฮียคริสออกไป! เดี๋ยวเฮียจะโดนข้อหาบุกรุก" "กูก็ทำตามจรรยาบรรณแพทย์อะ ช่วยคนไข้อาบน้ำผิดตรงไหนวะ?"

หลังจากได้สูดดมกลิ่นดอกสูบวิญญาณโดยไม่ตั้งใจ ก่อนจะพบว่าตนเองถูกพาย้อนเวลาข้ามมาอีกมิติหนึ่ง มิติที่มีพ่อแม่รออยู่ มิติที่เธอเป็นผู้มีพลังสูงที่สุด!!! เพื่อกลับมาจัดการกับคนที่เคยทำร้ายเธอในอดีต

ในเช้าที่เหมือนวันปกติทั่วไปมีคนโทรแจ้งตำรวจว่าเขาพบศพในตึกร้างแห่งหนึ่งไม่ไกลจากตัวเมือง การสืบสวนจึงเริ่มขึ้นและดูเหมือนผู้ต้องสงสัยจะอยู่ไม่ไกลจากพวกเขานัก

หลินเหมยหยิน สาวออฟฟิศวัย 25 ปี ประสบอุบัติเหตุและฟื้นขึ้นมาในร่างของเด็กหญิงอายุ 7 ขวบในยุคจีนโบราณ ด้วยความฉลาดและความรู้จากโลกปัจจุบันเธอช่วยครอบครัวยากจนของเธอให้ร่ำรวยขึ้นผ่านการทำเกษตรกรรม...

ภายใต้สัญญาลับ เขาช่วยเธอสืบหาความจริงเรื่องการตายของพ่อแม่ ส่วนเธอก็รับหน้าที่คนรักปลอม ๆ ของเขาเป็นการแลกเปลี่ยน โดยที่พวกเขาไม่รู้เลยว่ามันจะกลายเป็นสัญญารักที่ผูกพวกเขาทั้งคู่เอาไว้แน่นมากเพียงใด

สาวใหญ่ได้ย้อนเวลามาอยู่ในร่างของแม่ม่ายลูกติด นี่แหละชีวิตที่เธออยากมี คือครอบครัว เด็กคนนี้ฉันจะดูแลเขาแทนเธอเองนะ ‘จางอี้หนิง’ ขอบคุณสวรรค์ ฉันจะใช้ชีวิตในโลกใบใหม่นี้ให้ดีที่สุด

(n.) ‘เกวนเดอริน สคามันเดอร์’ เป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวที่เหล่าเจ้าชายสลิธีรินไม่กล้าสบตาด้วย

ชีวิตเด็กบ้านนอกกว่าจะมีวันนี้ไม่ได้ง่ายเลย

เจ็บแล้วจำคือคน เจ็บแล้วทนคือคนเก่ง ข้ามันเลือดนักสู้ ข้ามันเป็นคนที่มีความอดทนสูงอยู่แล้ว!!

หนี้ก้อนโตที่พ่อสร้างไว้มันเป็นเหตุให้ “เจ้าจอม” ต้องแต่งงานเพื่อนำเงินสินสอดไปใช้หนี้ นั่นทำให้ชีวิตของเขาเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาลเมื่อต้องมารับมือคุณสามีไทป์ลูกหมาตัวน้อยทั้งออดอ้อนและหยอดเก่ง

ปีแรกของยุคสิ้นโลก เธอใช้พลังเฮือกสุดท้ายกดระเบิดมือประดิษฐ์ที่เธอสร้างขึ้นเอง หวังเพียงว่าเธอจะสามารถช่วยเหลือเพื่อนร่วมทีมได้ต่อชีวิตไปได้อีกสักพักจากเหล่าซอมบี้ ไหงตื่นมาอีกทีอยู่ในยุค 70 ไปได้

เมื่อได้ความทรงจำจากชีวิตก่อนหน้านี้กลับคืนมา ซีริลก็ตระหนักว่าตนเองเป็นเพียงตัวละครในเกมโอโตเมะ และเขาก็คือพ่อบ้านของนางร้ายโซเฟีย ซีริลจึงพยายามขจัดปัจจัยทั้งหมดที่ทำให้เธอตกอยู่ในความมืด

จางอันอันนักเขียนนิยายจะทำอย่างไรเมื่อเธอต้องตกตายมาอยู่ในร่างของเด็กหญิงวัยสี่ขวบของตระกูลบัณฑิตผู้ตกอับจากการเขียนของตน "รู้อย่างนี้เขียนให้รวยไปเลยก็ดี จะได้ไม่ต้องเหนื่อย" อันอันได้แต่คิด

เฮย์น ใช้ผู้หลงรักในนิยายและนักเขียนคนโปรด แต่ระหว่างทางกลับบ้านนั่นเกิดอุบัติเหตุและตายลง และเพราะด้วยความเศร้าที่เกิดขึ้นระหว่างตาย ทำให้เจ้าตัวถูกส่งมาในโลกนิยาย!

เย่ชิงหลัน ตื่นขึ้นมาในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย ร่างกายอ่อนแอราวกับใบไม้ร่วง ราวกับว่าฟ้าดินเล่นตลกส่งนางมาเกิดใหม่ในร่างของเด็กสาวผู้โชคร้าย เมื่อความทรงจำค่อยๆ กลับคืนมา นางถึงกับต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่