- 27
- 35.87K
- 487
หน้าตาคล้ายปีศาจต้นกำเนิด หากแต่พลังกลับไม่ใช่ ผู้ถือครองฐานะ "ผู้อุปถุมภ์อนาคตวิลเลิน" ละมั้งนะ
หน้าตาคล้ายปีศาจต้นกำเนิด หากแต่พลังกลับไม่ใช่ ผู้ถือครองฐานะ "ผู้อุปถุมภ์อนาคตวิลเลิน" ละมั้งนะ
นางคือองค์หญิงที่ถูกลืม ผู้ไม่เคยต้องการเป็นตัวร้ายในเกมการเมือง แต่เมื่อความรักและการทรยศมาพัวพัน ชะตากรรมที่นางไม่เคยต้องการกลับหลอกหลอนนางในทุกก้าวเดิน ในโลกที่เต็มไปด้วยการหักหลัง
การบอกเลิก"กู่ซีฮัน"คือความเสียใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของ"ถานเย่วชิง"เมื่อสวรรค์ให้โอกาศนางให้ย้อนเวลากลับมาได้ นางจะไม่มีทางให้ประวัติศาสตร์กลับมาซ้ำรอยเดิม!
ในตอนที่คิดว่าชีวิตนี้ได้จบลงแล้ว ตัวผมที่รู้ดีว่าสุดท้ายยังไงก็คงไม่รอดแน่ กลับได้ลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งในฐานะของ ‘คุโรซาวะ เรกิ’ ภรรยาของ ‘คุโรซาวะ จิน’ หรือที่รู้จักกันในนามของ ยินแห่งองค์กรชุดดำ
"เหมยกุย พรุ่งนี้เธอต้องไปอยู่บ้านสกุลจ้าว เตรียมเก็บข้าวของได้" "ในฐานะอะไรคะ" "เขาจะทำอะไรกับเธอก็แล้วแต่เขาเถอะ ฉันยกเธอให้เขาแล้ว" คำพูดสุดท้ายของแม่เลี้ยงก่อนที่หญิงสาวต้องออกจากบ้านตัวเอง
เคยคิดเล่นๆว่าถ้าเขียนตอนจบเรื่องนี้ให้แฮปปี้ มีเหล่าสลายรอดตายไปกับตัวเอกด้วยก็คงดี กระทั่งความคิดเล่นๆในวันนั้นจะกลายมาเป็นความจริงได้แล้วในวันนี้ เมื่อเธอทะลุมิติเข้ามาเป็น1ในตัวละคร
ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร
เมื่อเธอเกิดใหม่รู้สึกตัวว่าตัวเองถูกทอดทิ้งไว้ในกองขยะโดยฝีมือของครอบครัวและเพื่อนทรยศหักหลัง เธอจึงตัดสินใจว่าจะร้ายแบบสุดเหวี่ยง
ชีวิตของตน ที่ตนเข้าใจมาตลอดว่าเลือกสิ่งที่ดีที่สุด ทิ้งทุกคนที่คอยทำให้ชีวิตตนเองยุ่งยาก แต่ยามนี้ เมื่อได้เห็นว่าผู้ที่ตนเลือกที่จะรักและมอบใจให้กำลัง มีสัมพันธ์กับ ‘หญิงอื่น’ แลหญิงนั้นยังเป็น ‘น้
หากคุณคิดว่าคุณรู้จักแม่มดดีพอ นิยายเรื่องนี้จะทำให้คุณเปลี่ยนความคิด!
“อะไรกัน เจ้าอย่าบอกนะว่าที่เจ้าเลี้ยงดูเยว่ซินจนโตเป็นสาวเต็มวัย ก็เพื่อต้องการเชยชมนางเหมือนดั่งบุรุษในช่วงเวลาแห่งวสันต์”
เมื่อชายหนุ่มได้ตายลงด้วยฝีมือของพระเจ้าทำให้เขาได้มาเกิดใหม่ในโลกที่ผู้หญิงเป็นใหญ่ ซึ่งเขาต้องมาโดยที่ไม่มีความทรงจำด้วย และด้วยพลังและความสามารถอาคมฉายภาพของนาโอยะ
เมื่อพระเจ้าลงโทษ พวกมอนสเตอร์นั้นมันได้บุกเข้ามายังโลกใบนี้จนท้ายที่สุด มนุษย์ก็กลับไปสู่จุดต่ำสุดหรือกลับไปอยู่ในยุคหินคนป่าอีกครั้ง แม้ชีวิตจะลำบากแต่ก็แลกมากับหน้าต่างพระเจ้าหรือในชื่อของ "สเตตัส"
“หม่าม๊าเรย์เพนหม่าม๊าของเลา! หยั่มมาเจ๊าะแจ๊ะหม่าม๊าเลานะ! ไอ่เจ้าปู้จายเจ้าจู้!” ฟุรุยะ เรย์ ควรจะทำอย่างไรกับความกระอักกระอ่วนนี้เมื่อลูกชายตัวน้อยดันไปชี้หน้าด่าไรย์ว่าเป็นผู้ชายเจ้าชู้
เขาคือหุ่นเชิดที่ถูกสร้างขึ้นโดยเทพสายฟ้าผู้แสวงหาความเป็นนิรันดร์ ใช้ชีวิตและผ่านเหตุการณ์ต่างๆมามากกว่าครึ่งพันปี แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเขาถึงข้ามจักรวาลมาได้ไกลขนาดนี้!
หลังจบสงครามในครั้งนั้นจบลง ผมกะจะใช้ชีวิตสบายๆเหมือนคนทั่วไปซะหน่อย แต่ทำไมอยู่ๆผมก็โผล่มาคนละมิติซะได้
อิซุคุถูกคนที่เป็นเหมือนไอดอลของเค้าในวัยเด็กบอกว่า คนไร้อัตลักษณ์ไม่สามารถเป็นฮีโร่ได้ บอกว่าให้เป็นตำรวจดีกว่า นั้นทำให้อิซุคุ เสียใจมากจนวันนึงเค้าไปที่ศูนย์วิทยาศาสตร์ และถูกแมงมุมกัด
โอ้ เคราเมอร์ลิน!! พวกเธอต้องไม่เชื่อแน่ว่าตระกลู เวลส์ ที่เก่าแก่นั้นจะสืบสายเลือดมาจากพ่อมดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดตลอดกาลอย่าง เมอร์ลิน!!
เพราะการต่อสู้ครั้งนั้นทำให้เธอต้องสูญเสียทุกสิ่ง สูญเสียแม้กระทั่งชีวิตของเธอเอง แต่เธอไม่เสียใจหรอกนะ เธอจะเก็บและถนอมมันเอาไว้ด้วยสองอุ้งมือน้อย ๆ เก็บเหล่าความทรงจำอันแสนมีค่าของเธอเอาไว้ตลอดการ
: นายว่าถ้าน้องชายฉันรู้ตัวว่ามีพี่สาวเขาจะเกลียดฉันไหม