อาริสะ ยูกิ เด็กสาวเพื่อนข้างบ้านของอควากับรูบี้ และยังเป็นเพื่อนโรงเรียนอนุบาลเดียวกัน ซึ่งเด็กสาวนั้นรู้ความลับของทั้งสองดี เพราะตัวเธอเองก็เป็นผู้เกิดใหม่เช่นกัน

โรซาเลีย เฟาสต์ คือบุคคลที่แสดงบทบาทสมมติได้อย่างยอดเยี่ยม ไม่ว่าจะเป็นฉากหน้าท่ามกลางแสงสีใต้ราตรีสีมืด หรือแม้แต่ฉากหลังที่อาบย้อมด้วยโลหิตแห่งความตาย

ณ หุบเขาที่เป็นดั่งสมรภูมิรบ แพทย์แห่งโรงหมอหุยชุนได้เก็บชายหนุ่มปริศนามาดูแลจนก่อเกิดเป็นความรัก กระทั่งการมาถึงของจอมทัพผู้ยิ่งใหญ่ ชะตาชีวิตของทั้งสามจะเป็นอย่างไรต่อไป!?

เกิดใหม่!? เหตุใดจึงกลายเป็นหมีแพนด้า... ในยุคสมัยที่เจ้าปุกปุยนี่ยังไม่ได้เป็นสมบัติของชาติด้วยซ้ำ! ทั้งถูกล่า โดนจับไปต้ม! ศิษย์พี่เจ้าขา… แพนดี้น้อยจะรับมือไม่ไหวแล้วนะเจ้าค้าาา~

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

ก็เป็นแค่ตำรวจที่มีอายุเลขสามต้นๆ ที่ลาออกเพราะประเทศเฮงซวยที่ต้องมารับใช้รัฐบาล แต่ต้องมาตายเพราะม็อบเพราะเขาช่วยเด็กคนหนึ่งจากแก๊สน้ำตาและกระสุน เวรเอ้ย ดันเกิดใหม่ในมังฮวาที่เขาชอบอ่านอยู่บ่อยๆอีก

เพราะว่าทำงานหนักเลยทำให้ทะลุมิติไปต่างโลก ขอโลกนี้ให้เธอได้นอนพักสบาย ๆ เถอะ แล้วนี่อะไรทำไมดันมาเกิดเป็นแมวของมิโดริยะเฉยเลยล่ะ

หัวใจดวงน้อยๆแต่บรรจุรักแรกไว้อีกร้อยคน ไม่ทราบว่าพอจะมัดใจคุณได้ไหมคะ?

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

การเกิดใหม่เป็นน้องสาวของไอ้พี่ขี้แกล้ง(?)นี่ก็เหนื่อยใจเหมือนกันนะ

เด็กสาวลูกครึ่ง ไทย-ญี่ปุ่น Takada Ami(ทาคาดะ เอมิ) ที่เธอนั้นถูกส่งตัวมายังโลกการ์ตูนที่เธอนั้นชอบมากที่สุดเเต่หน้าของเธอกลับไปเหมือนผู้พิทักษ์ เเห่ง เหมันตร์ของ พรีโม่ ความวุ่นวายจึงบังเกิดในตัวเธอ

"จงใช้ชีวิตอย่างมีความสุข..ลูกสาวของข้า" นั่นคือคำพูดสุดท้ายที่คุณพ่อทิ้งเอาไว้ให้เธอก่อนที่เขาจะหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยในวันถัดมา แต่ว่า..เธอจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขได้จริงๆรึเปล่านะ?

กำลังนั่งกินมาม่า อยู่ดี ๆ โทรศัพท์ก็ดับแล้วสว่างวาบขึ้นมาพร้อมกับกล่องข้อความที่ว่า... " พร้อมไปยังโลกใหม่ของคุณกันหรือยังครับ ? "

วันๆ หนึ่งของโคสึยุก็คือการเฝ้ามองเหล่าผู้คนหัวหลากสีบนกำแพง... และการออดอ้อนเรียกคะแนนความนิยมจากคนเหล่านั้นแหละมั้ง?