ถ้าข้าทำให้นางเป็นอสูร นางจะโกรธข้าหรือไม่ ?

จากเด็กหนุ่มฐานะปานกลางกลับกลายเป็นทาสในบ้านป้าแท้ๆ เพราะพ่อแม่เสียชีวิต แม้ชะตาจะกำหนดให้พบแต่ความยากลำบาก แต่ชีวิตข้าข้าเป็นคนกำหนด!

โมริ โอไกตื่นขึ้นมาและพบว่าตัวเองมาอยู่ในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย มายังโลกของฮีโร่ ที่มีมุมมองของความถูกต้องและผิดบาป แยกขาวและดำออกจากกันอย่างชัดเจน โลกใบนี้จะสามารถรับมือกับบอสของพอร์ตมาเฟียคนนี้ได้หรือไม่และใครบ้างจะตกเป็นเครื่องมือของเขา

“ นี่เธอเป็นแฟนของยูตะงั้นเหรอ!? ” รุ่นพี่ปีสองแทบจะไม่อยากเชื่อสายตาว่ารุ่นน้องปีหนึ่งที่เป็นสาวสวยเหมือนนางฟ้าจะดันเป็นแฟนของอคคทสึ ยูตะ แต่ที่สำคัญไปแอบคบหากันตอนไหน!? หนุ่มซื่อมักร้ายดูท่าจะจริง

สองปีก่อนตระกูลอุจิฮะจะถูกฆ่าล้าง ‘ตระกูลอิการาชิ’ ที่เป็นหนึ่งในตระกูลเก่าแก่ของโคโนฮะ ผู้เป็นเจ้าของขีดจำกัดสายเลือด ‘เกราะอสุรา’ ได้ประสบกับโศกนาฏกรรมที่คล้ายคลึงกันและเหลือผู้รอดชีวิตเพียงแค่สองคน

‘โลกเปิดให้จิตวิญญาณหนึ่งได้พบกับภาชนะที่เหมาะสม แต่ไม่ยอมให้ภาชนะหนึ่งรับเอาจิตวิญญาณที่กระจัดกระจายเอาไว้’ “ขอให้เธอมีความสุขในโลกใบใหม่นี้นะ ไป่เหิง” อ้อมกอดสุดท้ายก่อนที่ร่างของเธอจะแตกสลายไป

ถ้าให้เล่าประสบการณ์น่าประหลาดใจในชีวิตของ‘โกะโจ ซาโตรุ’ก็คงไม่พ้นเรื่องที่มีผู้หญิงแปลกหน้าวิ่งเข้ามากอดเขาแล้วร้องไห้ฟูมฟายเหมือนเสียใครไป อีกทั้งยังพร่ำเพ้อว่าเขาไม่สมควรถูกลืมในตอนจบ

หากรักโปรดบอกกันสักนิด หากไม่คิดโปรดกระซิบบอกฉันสักหน่อย

"ความสัมพันธ์งั้นเหรอ...ยุ่งยากจัง" คำพูดนั้นทำให้ฟุยุมิได้แต่ยิ้มอย่างอ่อนใจขณะที่ทิ้งตัวลงพิงนางิที่นั่งอยู่ข้างเธอ... ความรักมันก็เป็นเรื่องยุ่งยากเสมอนั่นล่ะ

อารัญเข้าใจว่าตัวเองเป็นเบต้ามาตลอดชีวิต จู่ ๆ วันหนึ่งก็มารู้ว่าตัวเองเป็นโอเมก้า แล้วดันเป็นโอเมก้าที่ท้องสองเดือนอีกด้วย!?

ที่นี่ไม่ใช่ที่ของฉัน สามตัวตนอันน่าสงสัย ณ ตอนนี้มันคือปัจจุบัน อดีตหรืออนาคตกันแน่? มีเพียงความว่างเปล่าเป็นคำตอบ ความโกรธเกลียดกลัวเข้าครอบงำสุดท้ายก็เลือนลาง ตัวตนของเธอเลือนหายไป ไม่มีใครจำเธอได้

การสูญเสียที่มาพร้อมคำสัญญาที่เจ็บปวดได้ตอกย้ำถึงการมีอยู่ของชีวิตที่คงเหลือให้เดินหน้าต่อไป…อย่าใช้ความแข็งแกร่งเพื่อทำลาย แต่จงใช้มันเพื่อปกป้อง นั่นคือสิ่งที่ ‘ คาวาฮายะ ฟุยูเอะ ‘ ต้องแบกรับ

'ความรักคือคำสาปที่บิดเบี้ยวที่สุด' ใครคนหนึ่งเคยพูดไว้แบบนั้น และริกะคิดว่ามันอาจจะเป็นจริงก็ได้ เพราะไม่อย่างนั้นมันคงอธิบายไม่ได้ว่าทำไมชีวิตของเธอถึงยังติดพันอยู่กับอคคทสึซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่ดี

สิงหาไม่ใช่แค่ชื่อเดือน แต่มันคือคนในความทรงจำที่นับวันพื้นที่หัวใจของเมษาจะยิ่งถูกเติมเต็มด้วยทุกอย่างที่เกี่ยวกับเขา

11,221 ไมล์, ระยะทางจากอาร์เจนติน่าไปถึงญี่ปุ่น ให้ตาย ไกลขนาดนี้โลกยังเหวี่ยงเธอให้กลับมาเจอกับเขาได้ โออิคาวะ โทรุ นายเสียสติไปแล้วแน่ ๆ (Oikawa Toru x OC)

หลังเหตุการณ์ USJ วิลเลินที่ถูกจับมาถูกสอบสวน มีหนึ่งในนั้นที่มีบางอย่างผิดปกติ--อุจิฮะ ซาสึเกะ เด็กอายุ 16 อยู่ในที่เกิดเหตุ ถูกลงความเห็นว่าสูญเสียความทรงจำ เจ้าตัวบอกว่าตัวเองไม่ได้อยู่ 'ที่นี่'

'ไม่รู้ล่ะ ทำให้ผมกลับมาเป็นมนุษย์เลยนะ ไม่งั้นใครจะไปซื้ออาหารมาให้คุณนั่งกินนอนกิน' แมวดำหรี่ตาบ่นพลางพุ่งเข้ามาให้อุ้งเท้านุ่มนิ่มตะปบหน้าแมวส้มส่ายไปมาอย่างดุเดือด ปุ้ง.. "ทำไมเธอขามะอ่อนโยน"

ดอกไม้เมืองหนาวผู้สง่างาม แด่เธอผู้พบเจอความสูญเสีย

เพราะมันบอกผมสกปรกความอยากเอาชนะจึงบังแผนการอันเเยบยลขึ้น "ขอ กินหน่อยสิ" "แล้วมึงอยากกินงูนี้ หรืองู นี้กันล่ะ" เด็ก ป.เด็กเล็กยังรู้เลยว่างูตัวหลังนี่คือตัวไหนก็ไอ้ตัวที่มันดันก้นกันอยู่นี่ไง

เซย์รินคิดว่าเธอคงจะโดนคำสาปอะไรสักอย่างมาตั้งแต่เกิด ชีวิตของเธอถึงได้มาติดหล่มอยู่กับการตกหลุมรักนายจิ้งจอกจอมเจ้าเล่ห์อย่างมิยะ อัตสึมุ แบบโงหัวไม่ขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่นั่นล่ะ