ยินดีต้อนรับทุกคนเข้าสู่โรงละคร ที่นี่มีความลับบางอย่างที่จะถูกฉายขึ้นบนหน้าจอขนาดใหญ่ ทำนายอนาคตของผู้คนมากมายที่ได้ประสบพบเจอ กับปีศาจร้ายในเงามืด หากไม่อยากเห็นสิ่งนั้น พวกคุณต้องเลือกไพ่ทาโรให้ดี

การมีอยู่ของผมอาจฉุดรั้งพวกเขาเอาไว้ก็ได้

"อร่อยไหมที่เธอกินอยู่" "อยากรู้ก็ลองชิมสิ" จบคำชายร่างใหญ่ผู้เป็นคนล่าอาหารมื้อนี้มาให้ก็โน้มหน้าเข้ามาทันที

เธอเปรียบดั่งแสงสว่าง จะพาไปสู่ความจริงในชาติกำเนิด และรักแท้เป็นนิรันดร์

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

เขาจับตะกรุดวนรอบศีรษะเธอสามรอบพร้อมกับบริกรรมคาถา "อมคาถา อมยอดคาถา กูสิผาบผีหลวงให้หนีพอร้อย กูสิผาบผีน้อยให้หนีพอมัน"

อยากเป็นเมียฉันต้องอดทน

ราวกับเวลาถูกหยุดไว้ ภาพของเขาที่เคลื่อนไหวยังคงติดตรึงตราอยู่ในใจของเธอ "งดงาม..." ทั้งๆที่มีผู้คนกว่ายี่สิบสองคนในสนาม แต่มาซามิก็ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไรเธอถึงมองเพียงแค่เขา 'จิงิริ เฮียวมะ'

แสดงออกว่าชอบขนาดนี้ยังไม่สนใจ เบต้าคนเล็กแห่งตระกูลยากูซ่าคิสึกิอย่างเขาจะไม่กลับไปชายตามองอัลฟ่าบอดี้การ์ดพูดน้อยต่อยหนักคนนั้นตลอดชีวิต! เอ่อ..ตอนนี้ครบตลอดชีวิตหรือยังนะ

ถ้าสามีเก่าไม่ดีคาเรนคนนี้จะหาสามีใหม่ที่ดีให้หม่ามี๊เอง! และพ่อใหม่ของราเรนจะต้องหล่อรวยกว่าพ่อเก่าที่แสนจะเฮงซวยคนนั้นด้วย! แต่ว่านะคุณลุงอัลฟ่าที่หล่อๆคนนั้นนะหม่ามี๊ชอบหรือป่าวนะคาเรนสงสัยจังเลย?

ในชีวิตนี้อาร์เมลไม่คิดมาก่อนว่าตนเองจะมาโดนเด็กชี้หน้าแล้วเรียกว่า คุณป๊า ถึงจะเคยโดนถามถึงเรื่องแต่งงานบ่อยแค่ไหนเขาก็ทำเป็นไม่สนใจ หรือถ้าเป็นเรื่องการมีครอบครัวมันก็ยิ่งไม่อยู่ในความคิดเขาเลย

กู้หมิงหมิงเด็กหญิงขอทานที่ถูกชายชราเก็บมาเลี้ยงดู เธอได้รับสมบัติตกทอดจากชายชราเป็นเรือไม้ลำน้อยหนึ่งลำพร้อมคำสั่งเสีย เด็กหญิงจึงได้กลายเป็นเจ้าของคนใหม่ของเรือวิญญาณ พร้อมกับอาชีพพ่อค้า

เพราะมัวแต่ครองตัวเป็นโสดไม่ยอมลงหลักปักฐานกับใคร ทำให้คนเป็นพ่อลั่นว่าจาว่าจะยกตำแหน่งให้น้องแทน มีเหรอที่คนอย่างเขาจะยอม เพราะงั้นเขาต้องหาคนมาแต่งงานจอมปลอมนี่ให้ได้ !

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

"กูจะสูบพระคาถาขึ้นไว้ในลำคอ กูจะยอพระคาถาทั้งปวงขึ้นใว้ในเหนืออก กูจะยกพระคาถาทั้งปวงขึ้นไว้ในเหนือเกษ พระครูกูเธอจึงให้กูเป็นเอกกว่าคนทั้งหลาย"

ลิเกเป็นศิลปะศาสตร์หนึ่ง ของไทย ที่ได้รับสืบทอดต่อกันมาอย่างยาวนาน นิยายเรื่องนี้เกิดขึ้นเพราะความชอบ ในลิเกของผู้เขียนโดยเฉพาะ จึงอยากถ่ายทอดความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อลิเก

เพราะคำโกหกของเธอทำลายความรักของเขา 'ลูก' ที่กำลังจะเกิดมา จึงกลายเป็นเพียง 'รอยบำเรอ' ที่ไม่ได้รับความรักจากเขาเช่นกัน

“ฉันจะหาตัวการให้เจอ จะไม่ฆ่านายและไม่ว่าใครหน้าไหนก็อย่าหวังว่าจะพรากนายไปจากฉันได้”

"ตูให้ไปทำงานไม่ใช่ไปหาแม่ใหม่ให้ตูโว้ย!!"