เธอวางเครื่องตรวจครรภ์เพื่อแสดงว่าไม่ได้เอาสิ่งใดมาจากเขา แม้แต่เลือดเนื้อเชื้อไขก็ตาม จะท้องได้อย่างไรในเมื่อเขาป้องกันไม่พลาดสักครั้ง มันก็ชัดเจนอยู่แล้วว่าเขาไม่เลือกเธอเป็นแม่ของลูกตั้งแต่แรก

สถานะนายหญิงตระกูลหลี่ พู่กันถวายทั้งตัวและหัวใจ แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาหาใช่ความรัก แต่เป็นกระบอกปืนจากมือสามีที่ยกจ่อหัวพร้อมกับขอหย่า!

เส้นทางที่ไม่ได้เต็มไปด้วยความหวานชื่น แต่เป็นเส้นทางที่เต็มไปด้วยความขมขื่น หัวใจคนเราจะทานทนได้สักแค่ไหน...

ผมอาจจะถ่ายคลิปโดยไม่ได้รับความยินยอมจากคุณ แต่สิ่งที่ปรากฏดูยังไงก็ไม่ใช่การบีบบังคับ น่าเสียดายที่ผมลบทิ้งไปแล้ว ไม่อย่างนั้นจะเปิดให้ทบทวนอีกรอบว่าคุณน่ะ เต็มใจให้ผมเอาท่าไหนบ้าง

คีริน : คุณต้องการอะไร ฉันรู้ว่าคุณเกลียดฉัน แต่ก็ไม่มีสิทธิ์ทำกับฉันแบบนี้” คอร์ส : ใช่ คุณเข้าใจถูกต้องแล้วว่าผมเกลียดคุณ แต่ที่ทำแบบนี้เพราะผมเกลียดคุณมากกว่าที่คุณคิด”

“ผู้หญิงอย่างเธอมันก็ซื้อได้ด้วยเงิน อย่าหวังว่าถ้าได้แต่งงานกับฉันแล้วเธอจะสุขสบาย เพราะฉันนี่แหละจะทำให้เธออยู่เหมือนตายทั้งเป็น พิณรญาณ์!”

ใครชอบความดราม่าแบบเข้มข้น เชิญทางนี้เลยค่ะ

ใครชอบเสพความเจ็บปวดเชิญทางนี้เลยค่ะ

“เราเลิกกันเถอะ” “พี่ตะวันยังรักพี่พลอยอยู่ใช่ไหม” ตะวันฉายเบือนหน้าหนี แล้วตอบ “ใช่”

"ผมไม่เข้าใจในสิ่งที่คุณพยายามบอกหรอกนะครับ แต่ถ้าอยากจะลองของ...แข็ง ผมก็พร้อมจะจัดให้ สนใจไหมครับ ถ้าสนใจตอนนี้ผมมีโปรชั่นสุดพิเศษ บริการสเปิร์ม เอ้ย สปา พร้อมหมอนข้างอุ่นๆ ฟรีตลอดทั้งคืน"

เธอตั้งใจรักเขา เขาตั้งใจรักเธอ เราตั้งใจรักกัน แต่ไฉนปลายทางความรักจึงเหลือเพียงเศษใจ

เขามีความลับที่ ‘ต้อง’ แต่งงาน ส่วนเธอก็มีความลับที่ ‘ได้’ แต่งงานเช่นกัน

คนหนึ่งคือความเหมาะสม ส่วนอีกหนึ่งคือคนที่ใช่ แท้จริงแล้วหัวใจของเขารักใครกันแน่?

ครอบครัวต้องพังลงเพราะใครคนหนึ่งทรยศต่อความรักความเชื่อใจ เหลือเพียงเศษซากปรักหักพังกับหัวใจที่แหลกลาญ

ทัพพ์ : เราห่างกันสักพักเถอะ พริมา : เราห่างกันพอหรือยังคะ

ถ้าฉันท้อง คุณจะทำยังไง...คำตอบเดิม ผมไม่เอา!

จะเจ็บสักแค่ไหนถ้าเธอเริ่มด้วยคำว่า 'รัก' แต่เขากลับเริ่มจากคำว่า 'ลืม'

‘อย่าให้ผมต้องพูดซ้ำเลยว่าคุณน่ะง่าย’ , ‘ใช่ ฉันมันง่าย ถึงได้ท้องไม่มีพ่อ พอใจหรือยัง!’

คนที่เรารัก... ต่อให้ทำดีเท่าไรเขาก็ไม่รัก คนที่รักเรา... ต่อให้ไม่ต้องทำอะไรเขาก็รัก

“เธอคิดว่าชีวิตไร้ค่ากับร่างเน่าๆ ของเธอ มันสามารถชดใช้ให้กับสิ่งที่ฉันสูญเสียได้เหรอ ณัชชา!”