ไม่พบรายการคอลเล็กชัน
เรามีคอลเล็กชันในระบบมากมาย
ลองมาหาคอลเล็กชันเรื่องโปรดของคุณกัน
ถูกดึงมาในโลกนิยายนับว่าแย่แล้ว ดันเข้าร่างฮูหยินตัวร้ายอันดับหนึ่งในเรื่องอีก บัดซบดีจริงๆ แค่เข้าฉากตามบทก็น่าจะพอแล้วมั้ง?? นอกเหนือจากนั้นก็ทางใครทางมัน รอเวลาให้ทุกอย่างดำเนินต่อไป สิ้นสุดเมื่อไห
ระบบ: ระบบแฟนเก่ายินดีต้อนรับโฮตส์! ซิงซูหลิน: ห๊ะ? ระบบ: หน้าที่ของโฮตส์คือพบกับตัวเอกฝ่ายชายและทำให้เขามีแผลใจในทุกโลก! หลังจากนั้นตัวเอกฝ่ายหญิงจะเข้ามาทำให้แผลใจเหล่านั้นหายไปด้วยความรักและความเ
ถงอี้หยางได้มีโอกาสเกิดใหม่ในโลกที่เสมือนกับโลกเดิมของเขา เขาใช้ชีวิตอย่างมีความสุขท่ามกลางดอกไม้แสนสวย ก่อนจะเริ่มตามจีบเด็กมัธยมที่ชื่อไฉจวินอย่างทีไล่ทีจริง เมื่อรู้สึกอิ่มพอแล้วจึงถอยห่างออกไป
[ระบบพระรองยินดีที่ได้รับใช้ ภารกิจมีไม่มาก เพียงแค่คอยช่วยเหลือตัวเอกทุกเมื่อยามที่พวกเขามีวิกฤต] "..." [และคอยเป็นตัวร้ายในสายตาพระเอกเสมอ! หากโฮสต์พร้อมแล้วก็ไปลุยกันเลย!]
"อาจวิน ฉันขอกัดมันได้หรือเปล่า" เพื่อนสนิทที่มีดวงตากลมโตแถมตัวสูงบอกกับเขาพลางชี้ไปที่ลำคอของเขา จวินหงที่นอนอ่านหนังสืออยู่ปฏิเสธ ต่อมาเพื่อนสนิทคนนี้กลับร้องไห้ วันต่อมารอยบนคอเขาก็เพิ่มขึ้น
คุณเคยเห็นพระนายหลายคู่ในโลกเดียวกันไหม? ซานรั่วเหิงกำลังเจอกับมัน คุณสามารถเจอคู่รักที่กำลังทะเลาะกันอยู่กลางถนนในช่วงทุกมุมเลี้ยวของมหาลัยอันใหญ่กว้ง
ในประวัติศาสตร์ในกาลก่อน ผู้คนต่างกล่าวประนามหรงหวงโฮ่วผู้ชั่วร้าย พระองค์ทำทุกอย่างเพื่อหวงตี้ที่โปรดปรานสนมคนโปรด กล่าวว่าพระองค์กลายเป็นปีศาจร้ายที่คร่าชีวิตผู้คน พวกเขาต่างสาปแช่งพระองค์ที่ทำให้แว
ลูเซียงว่างงานมาร่วมปี ถูกใบปลิวแปลกๆ ดึงดูด รู้ตัวอีกทีเขาก็มายืนอยู่หน้าคฤหาสน์กลางป่าแห่งหนึ่ง ใบหน้าได้รูปงงงวย ก้มมองกระดาษในมือด้วยความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก เหมือนว่าเขาจะ...ได้งานแล้วแหะ?
ชีวิตครั้งที่สอง จบลงที่ความสัมพันธ์เราจบกัน เพิ่มการนอกใจจากเขาเข้ามาเกี่ยวข้อง เว่ยหมิงให้อภัย ชีวิตครั้งที่สาม จบลงที่ความสัมพันธ์เราจบกัน เขายังนอกใจ
ตัวร้ายล้วนไม่ตายดี ใช่ แต่อี้หรานไม่คิดว่ามันจะไม่ตายดีขนาดนี้! ถูกกระบี่แทงซ้ำๆ ยังพอเข้าใจ ถูกยาพิษทรมานเป็นสิบๆ ปียังพอทนได้ แต่ทำไมพอเข้าสู่โลกที่สิบ เขากลับถูกฮ่องเต้แยกชิ้นส่วนร่างกายอย่างไม่
วันหนึ่งขณะที่เขากำลังพาสามีสุดที่รักไปไหว้พ่อแม่ หลังจากที่คลั่งรักอีกฝ่ายมาเนิ่นนาน จู่ๆ ก็พลันได้สติ เหรินเจียหนิงมองคนรักสุดหล่อที่แสนเย็นชาด้วยใบหน้าแปลกๆ ดูเหมือนว่าคนรักของเขาจะเป็นพระเอกล่ะ
ชีวิตของผมแม่งโคตรบัดซบ ไปหลงรักคนอย่างคีน ผู้ชายเย็นชาพูดน้อยที่เหมือนหลุดออกมาจากในนิยาย และใช่ ผมไม่ใช่นายเอกในเรื่องที่คีนเป็นพระเอก พีพีแม่งก็เป็นได้แค่ไอ้ตัวประกอบเท่านั้นแหละ
หยูเฉิงย้อนกลับมาอ่านนิยายที่ตัวเองเขียนจบไปแล้วด้วยความคิดถึง ก่อนจะพบว่าเนื้อเรื่องเปลี่ยนไป เคะน้อยใสซื่อบริสุทธิ์เปลี่ยนไปแล้ว! ตัวร้ายที่เขาใช้แล้วทิ้งดันกลายเป็นตัวเอกแทน!
นิรันดร์ได้มีโอกาสเกิดใหม่อีกครั้ง ไม่ทันได้งุนงงหรือตั้งตัวใดๆ ก็มีร่างบอบบางล้มลงต่อหน้าเขาพร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้น กล่าวหาเขาว่าตบตัวเองทั้งที่ไม่มีรอยนิ้วมืออะไรเลย นิรันดร์ตาเป็นประกาย
ค่ำคืนที่สามีผู้ชั่วร้ายกล่าววาจาร้ายกาจ ค่ำคืนนั้นเรย์ก็เศร้าจนตรอมใจตาย เมื่อลืมตาตื่นขึ้นก็พบว่าตัวเองเป็นวิญญาณ ร่างที่สมควรจะนอนแน่นิ่งกลับลุกขึ้นมาแสยะยิ้มมุมปาก ทั้งยังพูดคุยคนเดียวราวกับคนบ้า
ช่วงเวลาที่มนุษย์กำลังใช้ชีวิตอย่างผ่อนคลาย ความตายกำลังคืบคลานเข้ามา ปรากฎในรูปแบบของหมอกสีขาวที่ปกคลุมไปทั่วทั้งเมือง เสียงกรีดร้อง เลือดที่สาดกระเซ็น ความสิ้นหวังและหมดหนทาง
จางหวางเฟยตั้งปนิธานไว้ในใจ ในเมื่อเลือกรูทไม่ได้ งั้นก็เข้ามันแม่งให้ครบทุกรูทเลยแล้วกัน! เขาจะต้องได้ทุกคน! หากแต่พระเจ้ากลับอ่านใจเข้าไม่ออก ส่งเขามาเป็นตัวประกอบซะอย่างนั้น อยากเป็นเมีย ไม่อยากเป็
วันสุดท้ายที่ลาจาก ไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะเอ่ยรั้งหรือแก้ตัว หากย้อนเวลากลับไปได้ ก็คงเอ่ยคำขอโทษและไม่ขอที่จะรักอีก อย่างน้อย...ก็คงรักษาคุณไว้ได้..ละมั้ง
ผมกำลังดูละครจักรๆวงศ์ๆเรื่องพิกุลทองสนุกสนาน โดยการดูไปด่าไป จู่ๆสติผมก็วูบ ตื่นมาอีกที นู้น วิญญาณหลุดออกจากร่างมาสิงในร่างของนางชบาแล้ว! เดี๋ยว ไม่ใช่! ร่างนี้เป็นผช..อิฉิบหาย! สรุปกูสิงร่างใคร!!
การที่ผมคลั่งเรื่องเวทย์มนต์ มันก็ไม่ได้แปลว่าผมจะต้องวาร์ปไปยังอีกโลกหนึ่งนะเฮ้ย!