อาอิชา

ความผิดพลาดแค่เพียงคืนเดียวเท่านั้น กลายเป็นจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงในชีวิตตลอดไป แสนวิเศษได้รับโชคสองชั้นเป็นของขวัญมีชีวิตฉลองรับการเรียนจบ ใบปริญญาบัตรที่แปรเปลี่ยนเป็นปริญญาบุตร

'ได้แค่ตัว ไม่มีทางครอบครองหัวใจ' เลโอเพิ่งประจักษ์ในวันนี้ วันที่เขารักเนื้อนุ่ม ผู้หญิงซึ่งเป็นว่าที่คู่หมั้นของพี่ชาย "จะท้องหรือไม่ท้องมันไม่สำคัญ เท่าที่ฉันไม่อยากให้คุณเป็นพ่อของลูก"

เมื่อความแค้นของเขาสิ้นสุดและเตรียมเข้าพิธีวิวาห์กับคนอื่น พิตะวันเลือกเดินจากมาหอบเอาหัวใจอันชอกช้ำหนีไปให้ไกลคนใจร้ายไม่รู้เลยว่ากำลังมีหนึ่งชีวิตที่ถูกฝากฝั่งไว้ให้เป็นของขวัญในวันที่ความรักร้าวราน

วันที่เธอเตรียมบอกข่าวดีกับเขากลับกลายเป็นวันที่ได้รับข่าวร้าย คนรักจากไปไม่หวนคืน ขณะที่อีกชีวิตหนึ่งกำลังเติบโต ห้าปีเลยผ่านชายหนุ่มที่มีใบหน้าเหมือนพ่อของลูกเธอไม่ผิดเพี้ยนได้ปรากฎขึ้น

เมื่อความรักกลายเป็นอดีตจึงไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไรในปัจจุบัน แม้แต่สิทธิ์ในความเป็นพ่อของลูก เขาก็ไม่มีวันได้เป็น แต่...มีหรือที่เขาจะยอม

"รัก"ของเขาเป็นเพียงคำโกหกเพื่อหลอกล่อให้เธอตายใจเพียงหวังจะแก้แค้น หากแต่สองชีวิตที่เกิดมาจากเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาคือความจริงทำให้เธอมีชีวิตอยู่ต่อหลังจากที่เขาทำให้หัวใจของเธอแหลกสลาย

“หยุดพูดซะ ในเมื่อเลือกจะขายก็ไม่ต้องหาข้ออ้าง ไปขึ้นเตียง แล้วบอกไว้ก่อน ถ้าไม่คุ้มกับที่ฉันต้องเสียเงิน ส่วนที่เหลือฉันจะไม่จ่าย”

เมื่อคิมหันต์ผู้ชายปากร้าย ไม่ชอบเด็ก ต้องมาเป็นคนขับรถชั่วคราวให้กับโรงเรียน อะไรมันจะเกิดขึ้น อย่างเดียวที่ถูกใจเขาคือ ครูสาวที่มีชื่อน่ากิน 'หมูขิง'

"หมีจำศีลไม่บริโภคเนื้อ  แต่น้ำว้าคือกล้วยจะกินสักกี่หวี หรือเขมือบไปทั้งตัว เอ้ย !!ทั้งต้นก็ไม่ผิด ไหนจะมีหน่อเล็กๆแถมมาด้วย ไม่ต้องรอผลผลิตตั้งเก้าเดือน "

"เอาสิ ถ้าเธอกัดลิ้นฉันอีกทีล่ะก็........มันจะไม่จบอยู่แค่นี้แน่" คำขู่จากคนตัวสูงทำให้ร่างบางหยุดชะงัก กะลาเด็กสาวแสนธรรมดาชีวิตพลิกผันให้มาเจอกับพ่อเลี้ยงกริชช่างยั่ว เขาเข้าใกล้ ตัวเธอยิ่งห่าง

"บอกมาห้องธารไปทางไหน? " "ไม่..เอ่อ" "ก็ได้ ถ้าพี่หาเอง พี่จะเอาธารทุกห้องจนกว่าจะเจอ" "ทางนั้น ข้างบน" "ดีมาก "

สถานะแค่พี่เลี้ยงลูกชายของเขา ไม่อาจเอื้อมเกินตัว หากปลายฝนไม่คิดว่าวันหนึ่งเธอจะตกหลุมพรางความร้ายกาจของพ่อเลี้ยงเดี่ยวเจ้าเสน่ห์อย่างปราบทัพ แม้รักไม่สมหวังแต่เธอจะดูแลของขวัญจากเขาให้ดีที่สุด

เขาแต่งงานเพราะอยากแก้แค้น เธอแต่งงานเพราะแอบรัก “ลูกของขวัญขวัญเลี้ยงเองได้ค่ะ คุณภาคย์ไม่ต้องเป็นห่วง” “ลูกเธอคนเดียวที่ไหน เธอทำลูกคนเดียวไม่ได้หรอกจริงไหม”

บทลงโทษจากคนรักเก่าคือยัดเยียดให้เธอเป็นนางบำเรอชั่วคราว  ถึงแม้เธอจะอยู่ในสถานะภรรยาจำเป็นของคนอื่น “เสียงครางของคนที่กำลังจะมีชู้มันเป็นแบบนี้นี่เอง”

แม่ค้าสาวหุ่นอวบอั๋นเฝ้ารอใครสักคนที่จะเห็นคุณค่าในตัวเธอด้วยใจจริงไม่ใช่แค่รูปลักษณ์ภายนอก ไม่คิดเลยว่าจะเป็นพ่อเทพบุตรกึ่งโรคจิตที่ทั้งอยากเจอและไม่อยากเจอในเวลาเดียวกันอย่างเขาคนนี้ ...นายเอกภพ

“ลัน หนาวขอ….”เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นผ่านความมืด“……..”วรวลัญน์หูผึ่งตั้งใจฟังในขณะที่หัวใจเต้นระรัวราวกับกลองงานวัด ชั่วเสี้ยววินาทีที่เงียบหายมาขอครึ่งๆกลางไว้แบบนี้แล้วเธอจะตอบยังไง