ภูระริน /ภูปรดา /กุล

พูดกับตัวเองในใจ แต่หัวใจอยู่ในตัวอีกคน

“คนเราเมื่อมันรู้ว่ามีคนรักตัวเองมาตลอด มีคนทำเพื่อตัวเอง มันก็ต้องซาบซึ้งใจ จนยากจะหักใจได้ อีกทั้งคนผู้นั้นก็งดงามเป็นอย่างยิ่ง มีทั้งรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ มีความดีงามที่หาได้ยากยิ่ง”

การเดินทางในโลกที่กายภาพมิอาจต้านทานได้ไกลเหลือเกิน สายลมที่พัดผ่านเม็ดทรายหาได้จับต้องได้ฉันใด ชีวิตแห่งโลกหน้าก็ฉันนั้น วิหารและอาณาจักรกำลังไหลไปตามสายธารแห่งชะตา จากเจ้าพระยาสู่แม่น้ำไนล์

หากคุณได้อ่านข้อความนี้ในสักวัน ผมก็อยากจะบอกคุณว่า แผ่นดินที่ผมเดินอยู่นี้งดงามร่มเย็น มีกลิ่นหอมของน้ำมันหอม มาจากดวงประทีปที่ลอยล่องอยู่ แต่คนเดียวที่ไม่อาจจุดประทีปได้ คือผมคนเดียวเท่านั้น

ในความเงียบงัน.... แววตาที่ทอดยาวส่งมาไร้ความหมายต่อทุกสิ่งรอบกาย หากแต่มันกำลังเอื้อนเอ่ยเจรจากับหัวใจใครบางคน แววตาที่พูดได้นั้น คงมีแต่เพียงฉันที่ได้ยิน

หากทุกนาทีคือ ของขวัญ เราจะยอมอยู่ตรงนั้นไม่มีวันไปไหน

เครื่องขโมยหัวใจแห่งกองบิน สุดละมุน

“ทำงานที่ไหน ? ” “สถานทูตแห่งหนึ่ง วันนี้ลางาน” “ไม่สบายหรือเปล่าคะ ? ” “ไม่ ไปทำธุระให้ที่บ้านมา เรื่องที่ดิน ผมได้มรดกแล้วนะ พี่คบกับผมไหม ? ”

แฝดนรกช่างตัดเสื้อตรอกอาถรรพ์น่ะเหรอ ? ดีไซเนอร์สิ หรือเรียกอย่างเป็นทางการว่า คู่หมั้น

"ฉันก็ไม่รู้หรอกว่าสักวันปลายทางจะไปอยู่ที่ไหน แต่วันนี้ฉันจะมีความสุขและสนุกที่สุด" "แม่...เขาเรียกว่าหาแก่นสารไม่ได้หรือเปล่าจ๊ะ ? " "ถ้ามีแก่นสาร แกคงไม่ได้มาอยู่ตรงนี้"

คุณแม่มักจะบอกกระผมว่า “บุญของเราแล้วหนาคุณจีน ที่ได้อยู่บนแผ่นดินนี้ พ่อจีนเป็นชาวสยาม หากแต่มีแม่เป็นท่านหญิงชาวแมนจู”

วิจิตรดั่งวาด ลอยล่องมาตามสายธารา นางเป็นความฝันของผู้ใด?

"รอข้างนอก" คำว่ารอของเขา คือ คำว่าเราได้อยู่ด้วยกัน #ฮาร์ดคอร์ไปไหน ? ลงชื่อแพทย์.....สุดที่รัก

รักคนแก่กว่า พี่ต้องเจ๋งและเลอค่ากว่าใคร รัก#มารุต