ลายจันทร์

เธออยู่ภายใต้ปีกของเขาเสมอมา โดยมีเงื่อนไขที่ว่า... เกี่ยวข้องเพียงแค่กาย ไม่มีสิทธิ์ใน 'หัวใจ!' งั้นมันคงไม่ผิดใช่มั้ยถ้าวันหนึ่งเธอเลือกเดินจากไปพร้อมสายเลือดรักที่เขาไม่ต้องการ!

ความสัมพันธ์ของเราควรจบลงด้วยใบหย่าสักที เศษรักที่เขามองว่าไร้ค่าจากนี้เธอก็ไม่ต้องการอีกเช่นกัน เมื่อชายหนุ่มกำลังเริ่มต้นใหม่กับผู้หญิงคนอื่น ดังนั้นเธอและลูกหายไปจากชีวิตเขาย่อมดีที่สุด...

ลูกควรมาในช่วงเวลาเธอและเขาพรั่งพร้อม… มากกว่าวันที่สายสัมพันธ์แตกหักไม่เหลือชิ้นดี เพราะผู้เป็นสามีทิ้งไว้แค่เพียงใบหย่าและเลือดรักที่เขาไม่ต้องการ!

เหมือนฟ้าผ่ากลางอกเพราะชายที่มอบทั้งใจและกายตลอดสองปีกำลังจะแต่งงานกับคนอื่น เขาบอกว่าเธอไม่คู่ควรเป็นได้แค่ผู้หญิงง่ายๆ ซึ่งต่อให้ตายก็ไม่มีวันรัก...

หัวใจดวงน้อยพังยับเยินตั้งแต่วันที่เขาตะโกนใส่หน้าว่ารังเกียจผู้หญิงแบบเธอเป็นที่สุด ช่างเถอะ… ทำเพียงเพื่อให้มันผ่านไปเพราะทุกอย่างคือ ‘หน้าที่’ เสร็จสิ้นกำหนดเวลาเมื่อไหร่ถือว่าข้อตกลงทุกอย่างจบลง

เงินก้อนนี้แลกมาด้วยอนาคตและความสิ้นหวังของเธอ...หญิงสาวจะถือเสียว่าชายผู้เป็นพ่อได้ทำหน้าที่เป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้าย ตั้งแต่วินาทีนี้ไปให้เราทั้งสามตายจาก อย่าหวนกลับมาพบกันอีกเลย

พอครอบครองสมใจ 'เกม' ของเขาถือว่าจบแล้ว ผลลัพธ์ที่ปรารถนาไม่ใช่ตัวเลขจำนวนมหาศาลแต่คือความรับผิดชอบในฐานะพ่อของลูกต่างหาก เมื่อเขาให้กันไม่ได้หลังจากนี้ชีวิต ‘ลูก' จึงเหลือแค่ผู้เป็นแม่เท่านั้น

ผูกข้อไม้ข้อมือโดยมีพ่อแม่เจ้าสาวเป็นพยาน ไร้ซึ่งแขกเหรื่อมาร่วมงาน ใบทะเบียนสมรสสักใบก็ไม่มี...“ทำไมคนที่ทุ่มเทเสียสละกว่าถึงได้รับผลตอบแทนแบบนี้ ไม่ยุติธรรมเลย”

เมื่อทั้งหมดคือ ‘คำลวง’ ไม่ใช่ ‘รัก’ ปรายดาวและลูกจึงอยู่ได้แค่ส่วนลึกของใจเขา ไร้แสงสว่าง ไม่มีตัวตน กระทั่งจางหายกับกาลเวลา “ถ้าไม่มีลูกระหว่างเราตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับคนแปลกหน้า”

ผู้ชายอย่าง เก้า ศาตราไม่เคยเป็นเหยื่อของใคร กระทั่งมาสะดุดบ่วงร้ายลั่นระฆังวิวาห์กับ 'ม่านพิกุล' หรือยายคุณหนูปุ้มที่มีสภาพไม่ต่างกับแม่ชี!

เมื่อความฝันของเขาไม่สามารถมีเธอและลูกรวมอยู่ในนั้นได้... 'ใบหย่า' พร้อม 'การจากลา' คือสิ่งที่ผู้ชายเห็นแก่ตัวคู่ควรที่สุด

“ถ้าคุณยืนอยู่ตรงนี้ก็เหมือนฆ่าฉัน…ฆ่าผู้หญิงที่คุณรักให้ตายกับมือ”

ในห้วงความทรงจำแห่งรักที่แสนอ่อนหวานของเขา มีเพียงแค่เธอที่อยู่ในนั้น... "ตลอดหลายปีผ่านมาผมเลือกรักคุณ แล้วได้อะไรกลับมาบ้างนอกจากผู้หญิงหน้าด้านที่รักแต่ตัวเอง!"

จุดจบของความสัมพันธ์ลวงระหว่างสองหนุ่มสาวคือเศษรักร้าวๆ และแก้วตาดวงใจของผู้เป็นแม่

‘นักรบ’ แค่หวังฟันผู้หญิงปากดีอย่าง ‘ดาริกา’ เล่นๆ ... เขาไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมีความรู้สึกกับเธอได้ จนกระทั่งของเล่นชิ้นโปรดหายไป 

สถานะระหว่างเขาและเธอคือ 'ความลับ' ไม่มีสิทธิ์แม้แต่เอ่ยคำว่า 'รัก' จนกระทั่งเรื่องของเราสายไป

หัวใจดวงน้อยพังยับเยินตั้งแต่วันที่เขาตะโกนใส่หน้าว่ารังเกียจผู้หญิงแบบเธอเป็นที่สุดช่างเถอะ… ทำเพียงเพื่อให้มันผ่านไปเพราะทุกอย่างคือ ‘หน้าที่’ เสร็จสิ้นกำหนดเวลาเมื่อไหร่ถือว่าข้อตกลงทุกอย่างจบลง

เธออยู่ใต้ปีกเขาเสมอมาโดยมีเงื่อนไขที่ว่าได้แค่กายแต่ไม่มีวันครอบครองหัวใจ งั้นไม่ผิดใช่ไหมถ้าผู้หญิงไร้ค่าคนนี้ขอเลือกเดินจากไปพร้อมสายเลือดที่เขาไม่คิดรัก….