คนแต่งแม่งอินดี้

ความสุขจากการหลุดพ้น ปล่อยทุกอย่างทิ้งไป ให้เหลือแต่กายหยาบที่ว่างเปล่า ส่วนความทรงจำนั้น...ก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของคนที่มีชีวิตอยู่ต้องทนกับมันไป “ผมมัน...นิสัยไม่ดีจริงๆ” [1ในประโยคของนิยาย]

สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ ฮาจิเมะ ยูนะ ค่ะ ตอนนี้กำลังหาอาหารตาอยู่ค่ะ!

ขนมปังที่พึ่งอบเสร็จร้อนๆ เสริฟคู่กับชาดาร์จีลิงหอมกรุ่น เป็นมื้ออาหารที่เรียบง่าย แต่ก็อิ่มอร่อย "คุณเมดิสัน ขอชาด้วยค่ะ"

สิ่งที่สูญเสียจะไม่มีวันคืนกลับมา จากผู้อยู่เหนือกฏเกณฑ์

ความรู้สึกนะหรอ...ของแบบนั้นเธอไม่มีหรอก เธอทำมันหายไปแล้ว คนเรามันเลือกเกิดไม่ได้ พอไม่สูงส่งก็ถูกเหยียบย้ำ ชั่งน่ารังเกียจนัก