นปก.แสงเทียน

ตอนจะเลิกก็บอกทนได้ทุกอย่าง แล้วก็ทนมาตั้งหลายปี แต่พอจะขอมีเมียอีกคนกลับทนไม่ได้ งั้นก็เลิกไปเหอะรำคาญ!

ถ้าคิดจะหยุดเสือ แค่โยนกระดูกให้คงไม่พอ นอกจากจะแล่เนื้อเถือหนังตัวเองให้ซาตานอย่างเขาแล้ว คงไม่มีหนทางอื่น

จรัสพงศ์พาเธอเข้าไปในความความลุ่มหลงมัวเมา และทอดทิ้งเธอไว้กับความทรงจำอันแสนเจ็บปวด ร่องลึกในใจสายนั้นไม่อาจลบได้เพียงแค่คำว่า ‘ขอโทษ’ เพราะเธอไม่ให้อภัย

คำว่า ‘ครอบครัว’ สำหรับเธอไม่ว่าอย่างไรก็ต้องให้คงอยู่ แต่สำหรับเขาพร้อมจะทำให้แตกสลายตลอดเวลา

เมื่อเธอโตขึ้นเธอจะรู้ว่าบางครั้งเราต้องเสียสละบางสิ่งเพื่อบางอย่าง แม้ว่าเราจะไม่อยากทิ้งมันเลยก็ตาม...

เธอเคยถามว่าเขาชอบเธอไหม? คำตอบคือไม่...เขาเห็นเธอเป็นเพียงน้องสาว ในเมื่อเขาบอกแบบนั้นคนอย่างหลินก็ไม่ขอนั่งรอความรักจากเขาอีกต่อไป!

เขาเป็นถึง สส. ผู้ชายที่เพรียบพร้อมด้วยฐานะ และชาติตระกูล ส่วนเธอคือผู้หญิงใจแตก ที่ครอบครัวเขาตราหน้าว่าปล่อยให้ตัวเองท้องเพื่อจับผู้ชาย

หากการ ‘มีอยู่’ ของใครสักคนเหมือนเป็น ‘ความฝัน’ ฝันที่เราไม่อาจเอื้อมถึง แต่เมื่อความฝันมาตรงหน้า เธอจะไขว่คว้าไว้และกอดรัดมันไว้ให้แน่นที่สุดเท่าที่จะทำได้