บุพเพนำพาเขาให้รู้จักรักแรกพบ...กับหญิงสาวที่อยู่คนละฟากฟ้า แถมเป็นโสเภณีระดับพรีเมี่ยมเสียด้วย ช่างเป็นลิขิตที่น่าชังเสียนี่กระไร..

เขา....ผู้ชายที่มีหัวใจที่มั่นคงต่อรักนับสิบปีหากก็ต้องบอบช้ำ ทำให้ไม่กล้าที่จะฝากหัวใจไว้ที่ใครอีก.. เธอ...ผู้หญิงที่ซื่อสัตย์กับหัวใจตัวเอง และพร้อมที่รับประกันรักทั้งหมดที่ให้ด้วยตัวและหัวใจ..

กระต่ายต้องหมายจันทร์ใช่ไหม? ..แต่กระต่ายตัวนี้กลับเมินจันทร์!..หรือนาซ่าจะได้ดาวดวงใหม่ชื่อจันทร์แห้วจริงๆ?! ไม่ได้! จันทร์หมายเจ้าแล้ว..อย่าคิดว่าจะรอดไปได้!

ดวงจันทร์สว่างจ้า ดาวดวงน้อยอ่อนแสงหรือจะเทียบเทียม แต่..แสงจันทร์ยังมีวันมืดมิด เมื่อนัันแสงจันทร์รึจะสู้แสงดาว..เพียงแต่เมื่อไหร่กันเล่าที่แสงดาวอันอ่อนแสงจะได้เปล่งประกาย

เขา...เหมือนของต้องห้าม ที่ต่อให้รักเท่าไหร่ ก็รักไม่ได้ เหมือนตะวันในน้ำ...มีแค่เงาแต่ไม่มีตัวตน

บุพเพ...นำพา หนึ่งใจยิ่งรักยิ่งให้...หนึ่งใจยิ่งรักยิ่งหนี!?

ไม่รู้บุพเพเล่นตลกอะไร...ถึงให้เขาตกหลุมรักผู้หญิงเพี้ยนๆคนนี้ไปได้ แถมไม่เพี้ยนเปล่า ..ยังพยศจนหล่อเถื่อนแบบเขาอ่อนใจยิ่งกว่าปราบผู้ร้ายเสียอีก

บุพเพที่น่าขัน...ชักพากา...มาสู่วิมานหงส์ คนอย่างเขาลดตัวลงไปหา..ควรจะเป็นบุญของเธอไม่ใช่หรือ..แต่ทำไมกาต่ำต้อยตัวนั้นถึงได้พรางหนีไม่สิ้นสุด

“ถ้าเจ้าเป็นราชาผู้ยิ่งใหญ่ ข้าจักเป็นผู้ทรงญาณผู้มีคุณอนันต์คู่บุญเจ้า” “ข้าไม่ต้องการผู้ทรงญาณ...ข้าต้องการ...แค่เจ้า...ตารา บัวแก้วน้อยของข้า”

โอมมมม...จงรัก จงหลง จงตอบรับรักด้วยเถอะ เพี้ยง!!

เมืองศิวิไลทันสมัยติดอันดับโลก... ความฝันเขาสำเร็จแล้ว...แต่หัวใจวางไว้ข้างหลังเล่า ผมจะรีบกลับไป....ได้อีกหรือ?...เมื่อหัวใจถูกโตเกียวเกี้ยวไว้เสียแล้ว

เมืองโบราณที่มีมนต์ขลังดึงดูดเธอจนยอมวาง...รักไว้ แล้ววิ่งตามความฝัน คนดีฉันจะรีบกลับไป...แต่เธอกลับถูกเสียมเรียบพันธนาการไว้แน่น จะทำอย่างไรดีหนอ..

สะพานดวงดาว

เพื่อนเอย...เคยร่วมทุกข์สุขกันมา หากเวลาผ่านไปแล้วผ่านไปเล่าใยเธอถึงยังไม่แต่งงานซักที เพราะแบบนี้...เขาถึงต้องกลายเป็นเพื่อนรัก หักเหลี่ยมคานเพื่อช่วยเธอ แต่...เธอไม่ให้ความร่วมมือเลยนี่สิ!!!!