ค้นหา

พัฒน์นายสัตวแพทย์หนุ่มผู้อุทิศตนให้แก่สัตว์ป่า รักธรรมชาติ เพิ่งย้ายกลับมาประจำการใกล้บ้านเกิดตามคำขอร้องของมารดา และนั่นทำให้เขาได้พบ...ใครบางคน ความบังเอิญจนเกิดเป็นความรัก

บางครั้ง คนบางคนอาจมีเรื่องสำคัญให้ต้องทำจนหลงลืมการใช้ชีวิตไป แต่หากมีสักครั้งที่ความรักกวักมือเรียกร้องให้เข้าไปหา จงอย่ากลัวที่จะเผชิญหน้าและเปิดใจเรียนรู้ว่า รสชาติของความรักนั้น มันหอมหวานแค่ไหน

"ลืมเรื่องคืนนั้นไปเถอะค่ะ ฉันไม่ได้บุบสลายอะไร" "แต่ พี่ชอบเรานะ" "อย่ามาตอเเย เเสดงความรับผิดชอบอะไรตลกๆเลยนะคะ ฉันไม่เอา"

"ทำไมจะจับไม่ได้ล่ะ หวงเหรอ" "ถ้าปัดอยากจับของผมนัก...ก็รับผิดชอบผมด้วยแล้วกัน" เพราะสันนิษฐานว่าคืนนั้นเธออาจจะ ‘อมของหลวง’ แบบไม่ตั้งใจ แต่หลังจากนั้น...เวรกรรมล้วนๆ

เธอถูกคนรักหักหลัง แต่ในเมื่อผัวที่ดีคือผัวใหม่ แถมคนใกล้ตัวก็ของดีเกรดพรีเมียม แรร์ไอเท็มขนาดนี้ยังจะต้องรอใครมาตัดริบบิ้นก่อนอีกเหรอ ก็จีบเลยสิคะ! “ไม่ดื้อนะคนดี…แล้วเจ้าขาจะรับผิดชอบพี่กรรณเอง!”

ฝันที่ไม่กล้าแม้แต่จะฝัน ว่าวันหนึ่งจะได้แต่งงานกับผู้ชายที่แอบปลื้ม แต่ชีวิตหลังจากนั้นน่ะหรือ...ยิ่งกว่าจำเลยรักเสียอีก! "เราหย่ากันดีไหมคะ" "มีลูกให้พี่ก่อนสิ"

คำเตือน!! ระวังอ่านแล้วจะยิ้มไม่หุบ เพราะตัวละครพาฟินเว่อร์

จู่ๆ เขาก็กลายเป็นคุณพ่อเลี้ยงเดี่ยวป้ายแดง เขาเลี้ยงลูกไม่เป็น แต่เลี้ยงสาวๆ น่ะ งานถนัด เลยต้องเฟ้นหาพี่เลี้ยงมือโปรมาช่วยแก้ปัญหา เธอคือคนที่รับศึกหนักในครั้งนี้ ตัวลูกก็แสบเกินวัย ตัวพ่อก็ร้ายสุดๆ

เมฆาไป 'ดูตัว' ผู้หญิงที่คิดจะควงแค่ชั่วคราว กลับจีบอณิศราทันทีที่พบหน้า เทคแคร์อย่างเอาใจใส่เพื่อจะได้คบหาดูใจ ติดอยู่ที่เธอไม่สามารถเป็นแฟนกับเขา แต่เมฆาจะจีบจนกว่าเธอจะใจอ่อน...

เพราะรักของเขาคือความเกลียดชัง หัวใจที่ถูกขังจึงรอวันโบยบิน

ฉันก็แค่ตามเกาะพี่หัวหน้าแก๊งบราซิลที่เป็นคนเอเชียไปเรื่อย จนมาถึงเกาหลีใต้ [โซล] ฉันเคยได้ยินมาว่าคนที่นี่ชอบเหยียดมาก และพอมาเจอจริง ๆ ก็ใช่นะ แต่ให้ตายเถอะ ผู้ชายคนนั้นโครตหล่อเลย

เจ้าเด็กหนุ่ม จอมเกเร เมื่อหลายปีก่อน ตอนนี้โตเป็นหนุ่มหล่อ เป็นคุณหมอไปเป็นที่เรียบร้อย เด็กหนุ่มที่เธอเคย สงสาร เอ็นดู ในวันวาน กลับมาทำให้สาววัยสามสิบสองปีหัวใจเต้นแรงได้อย่างไร

ฮือๆเสียใจ/อ่ะอยากร้องไห้เป็นภาษาปลาไหล เอิ่ม T_T ไม่ใช่หละ ทำไมฉันต้องมาตกกระไดพลอยโจน เข้าไปอยู่ในมหาลัยบ้าๆ นี่ด้วย ใครมันมาเล่นอะไรพิเลนๆ กับฉันเนี่ย

ชาติภพนี้ เขาตั้งมั่นจะไม่มีรักให้ทุกข์ทนระทมใจอีกแต่ไหนเลยเขากลับต้องหวั่นไหวให้กับนาง สตรีที่มีกลิ่นกายหอมหวานชวนให้มีจิตเสน่หายิ่งนัก

“คุณฟรานเชสโก้ อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ขอร้องล่ะ ฉันไม่ใช่อย่างที่คุณต้องการหรอก” “แล้วเธอรู้ได้ไงว่าฉันต้องการอะไร”

ฉันเกิดในคืนวันอีฟ... มีแฟนในคืนวันอีฟ... ถูกบอกเลิกในคืนวันอีฟ... มีใครโชคร้ายเท่าฉันอีกไหม...ตระกูลของฉันถูกสาป จึงต้องหาวิธีแก้คำสาปนั้น(ร่วมกิจกรรมในกลุ่มนักอยากเขียนมือใหม่ใจเกินร้อย)

จู่ๆเพื่อนรักก็ทำตัวเปลี่ยนไป...แล้วสาวมั่นอย่างเธอหรือจะไม่หวั่นไหว...เมื่อถูกไอ้เพื่อนบ้าจู่โจม "แกจูบฉันทำไมวะ?!" "ก็อยากกินส้มในปากแกอะ จะทำไม?" เฮ้ย! เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อเปล่าวะ?!

นารา...มักฝันประหลาดในคืนเดือนมืด ตัวเองยืนอยู่ท่ามกลางซากปรักหักพัง กองอิฐโบราณที่ใดที่หนึ่งและทุกครั้งที่ตื่นขึ้นมาจะรู้สึกปวดเมื่อยเนื้อตัวไปหมด ผู้ชายคนนั้นใช้งานเธอเยี่ยงทาส...เป็น 'กรรมกร'โบราณ!

ลลิตาประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ทำให้ไม่สามารถเดินได้อย่างคนปกติ เธอเลยต้องจ้างผู้ช่วยหนุ่มมาคอยดูแล ตลอดระยะเวลาสามปีที่ชายหนุ่มอยู่กับเธอเขาไม่เคยล่วงเกินหรือทำไม่ดีเลย แต่ทำไมพอสัญญาใกล้จะหมด เขาถึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนั้นนะ ---------------------------------------------------------------------------------------------------------- "คุณปราปต์หลินเจ็บ" "คุณหลินจะเจ็บมากกว่านี้อีกครับ ถ้ามันเข้าไปในตัวคุณหลิน"