ค้นหา

ลืมตาขึ้นมาอีกทีก็ถูกจับมัดแล้วเดินไปที่ใหนไม่รู้ "เห? เด็กคนนั้นน่ารักจังน้าา ขอเถอะนะๆ" "เหอะ อย่าให้เห็นว่าเอาเด็กที่ฉันหามาไปทรมาณเล่นแล้วกัน" 'ทรมาณ? เห้ยๆฉันเป็นนักฆ่ามาก่อนนะเฟ้ย'

เรียนก็เรียนห้องเดียวกัน โต๊ะที่นั่งก็นั่งข้างกัน ขนาดบ้านก็ยังอยู่ด้วยกันเลย นี่มันพรหมลิขิตหรือพรมเช็ดเท้าวะ?

'เมื่อไหร่ไมค์กี้จะเลิกทำร้ายหนูซักที ไม่สิ เมื่อไหร่ไมค์กี้จะเลิกจมปรักกับความทุกข์ซักที' ความคิดที่ไม่อาจเอื้อนเอ่ยของเด็กสาวถูกนำลงใส่ไดอารี่เล่มเล็ก และมองชายหนุ่มตรงหน้า

ถูกลูกพี่ลูกน้องไหว้วานให้มาเป็นพ่อบ้าน แต่ทำไมรู้สึกเหมือนเลี้ยงเด็กมากกว่าเป็นพ่อบ้านอีก ใครว่าบอนเท็นน่ากลัว คุณลองมาเป็นผมคุณจะรู้ว่าพวกเขานิสัยเด็กน้อยขนาดไหน! " มิโย!! " ×8 " ครับๆ "

"ช่วงนี้ฉันรู้สึกว่ามีคนตามฉันอยู่ กล้ามากนะที่ตามฉันมาได้" ร่างบางสะดุ้งโหยง "ข่-เขารับรู้ถึงการมีตัวตนของฉัน หึหึ เข้ามาจับฉันสิ มาเลย เข้ามายัดเยียดความเป็นสามีให้กับฉัน พ่ออาชญากรสุดหล่อ"