ค้นหา

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าการได้ยินเสียงเหมือนมีคนตามมาแต่ไม่หันไปมองเป็นสิ่งที่ผิดมหันต์....ผมก็ทำผิดมาแล้วเหมือนกัน

“ใครจะไปรู้ว่ามียายบ๊องโรคจิตที่ไหนมาอยู่ห้องนี้วะ เห็นซิกแพ็คหน่อยเดียวร้องกรี๊ดลั่นบ้าน นี่ถ้าได้เห็นอย่างอื่นคงร้องได้ยินไปถึงท้ายไร่” พิพัฒน์ยิ้มยียวนทำท่าก้มมองอย่างอื่นที่ว่า “กรี๊ด! ไอ้พี่พัฒน์

อย่าคิดนะว่าสิ่งที่เธอเสียให้ฉัน จะสามารถบังคับฉันรับผิดชอบเธอ เพราะสำหรับฉัน แค่คำว่ารับผิดชอบมันมีค่ามากเกินกว่าที่เธอจะได้รับไปด้วยซ้ำ และอย่าได้เอาพ่อแม่ฉัน อารัชหรืออากันย์มาบีบบังคับฉัน เพราะเธอก็คงรู้ดีว่า คนอย่างฉันไม่มีใครบังคับได้