ค้นหา

"Maybe love is just about finding the person you can be your weird self with." - Matt Haig.

อยากหาเพื่อนกินหมูกระทะเลยปัดขวา ได้หนุ่มไทป์หมามาหนึ่งคนถ้วน

ใบหน้านั้นเราต่างมิเคยลืมเลือน กาลเวลาผันเปลี่ยนแต่ความรู้สึกวันนั้นมิเคยจางหาย ดวงใจสั่นไหวยามสบตากันและกัน นั่นเรียกว่า รักแรกพบหรือไม่

ก็เป็นแค่ตำรวจที่มีอายุเลขสามต้นๆ ที่ลาออกเพราะประเทศเฮงซวยที่ต้องมารับใช้รัฐบาล แต่ต้องมาตายเพราะม็อบเพราะเขาช่วยเด็กคนหนึ่งจากแก๊สน้ำตาและกระสุน เวรเอ้ย ดันเกิดใหม่ในมังฮวาที่เขาชอบอ่านอยู่บ่อยๆอีก

ลูกที่ดีจงปกป้องพ่อแม่ อย่าปล่อยให้ผู้ปกครองมีอันตราย แม้ศัตรูนั้นคือพระเจ้าผู้อารี ก็จงกำจัดทิ้งอย่างไร้ซึ่งความลังเล

"น่ารักให้​ 6​ ไม่น่าคบให้​ 10" -​ ซองแทฮุนได้กล่าวไว้​ ซารังสวนเขากลับทันที​พร้อมสีหน้าที่เหมือนเห็นชักโครกไม่ได้ล้างมาสักสิบปี​ "ตัวเองดีมากมั้ง​ พ่อชายแท้เกาหลี"

ถ้าหากเหล่าตัวละครได้ดูบางสิ่งที่หน้าเหลือเชื่อล่ะ? ไม่ว่าจะเป็น อดีต ปัจจุบัน อนาคตของพวกเขาและคนอื่นๆ พวกเขาจะแสดงปฎิกิริยายังไงกันนะ?

เป็นฟิคที่เราจิ้นตัวละครทั้งสองจากเรื่อง‘การศึกษาที่แท้จริง’ในเว็บตูนนะคะ

ทุกคนต่างก็มีความลับและความทุกข์ใจกันทั้งนั้น ขึ้นอยู่กับว่าเราจะแสดงมันออกมายังไง แม้อยากกรีดร้องออกมาแทบตาย อยากดิ้นให้หลุดจากโซ่ตรวนที่ผูกไว้แต่เพราะมันคือโซ่ไม่ใช่เชือก ยิ่งดิ้นเท่าไหร่ก็มีแต่เจ็บ

ก็แค่นักเลงคนหนึ่งที่ดันรู้ความจริงที่ว่าโลกนี้เป็นเพียงมังฮวาที่เกิดขึ้นจากปลายปากกา

ไม่ใช่ว่าจงกอนไม่เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับหญิงใดหรอกนะ หากแต่ไม่เคยมีใครทำเขาหลงใหลได้เท่าแม่ผีเสื้อตัวแสบคนนี้อีกแล้ว

เรียกฉันว่าบาร์บี้ก็ได้ค่ะ

ความสัมพันธ์ของเธอกับเขาเปรียบดั่งสารเสพติด หลงใหลในรสสัมผัสของกันและกันจนไม่อาจถอดถอนตัว แม้สองเราจะคงสถานะเป็นเพียงแค่คนรู้จักก็ตามที | romance/drama 18+

สิ่งที่เขาจะทวงคืนต่อไปนี้ไม่ใช่เงิน แต่เป็น...(เธอ) "ถ้าคิดว่าหนีได้อีกครั้ง ก็หนีไป" แต่อย่าลืม.. ทั้งฉันและเธอเรามีพันธะที่ผูกกัน

ยูมิน หญิงสาววัยเลข3 ได้เสียชีวิตจากสภาวะเครียดอย่างหนักเพราะหนี้สินจากญาติที่โยนมาให้จนสติแตกแล้วตายไป แต่แล้วปาฎิหาริย์ก็เกิดขึ้นเมื่อเธอนั้นได้ไปเกิดใหม่ต่างโลกนิยายเล่มหนึ่งที่ชื่ออิศวินเลือดเหล็ก

จะเป็นอย่างไรเมื่อเหล่าตัวละครจากอนิเมะ มังฮวา มังงะ นิยาย และอื่นๆอีกมากมายได้มารีแอคชั่นประเทศไทยไปดูกันเลย! ปล.ประเทศไทยในนิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งที่อยากให้มันเกิดขึ้น

สิ่งที่ต้องการจะสื่อ " ไอ้บ้าซอง จินวู-! เหลือมอนเตอร์มาบ้างสิว่ะ!!! " สิ่งที่ซอง จินวูได้ยิน " ก๊รรรร! โฮก!!! " " หิวข้าว...? " "..." " โฮ่ง!!! (พ่อง!!!!) " " เธอด่าฉัน... " แม่ง... รู้ได้ไง

" ชิ่อผมเหรอ? ผมชื่อ นาย ณัฏฐริกา หวังผลไกล ชื่อเล่นชื่อ ซีล คร้าบ~ " "สโลแกนผมเหรอ? เหอะ... 'ใครมากวนก็โดนบาทาไปล่ะกันนะ×ึง!!!' "

ชีวิตไม่มีอะไรที่ได้สมดังใจได้ง่ายๆ ฉันน่าจะรู้ตั้งแต่แรกว่าความสัมพันธ์ของเรามันไม่มีทางเป็นไปในแบบที่ฉันต้องการ ทั้งๆที่คิดว่าทิ้งเธอแล้วมาทำในสิ่งแรกที่ต้องการน่าจะดีแต่ทำไมเธอถึงไม่ยอมปล่อยฉันล่ะ?

ครั้งหนึ่ง ฉันเคยศูนย์เสียจนตัวเองดำดิ่ง แต่ก็ได้เขา...ฉันจึงกลับมาได้อีกครั้ง ในครั้งนี้ เป็นเขาที่สูญเสีย ไร้ความปราถนา... 'ความปราถนาของนาย ฉัน...ขอ------' 'ส่วนความปราถนาของฉัน...คือ-------'