ค้นหา

รวมพล็อตและอะไรก็ไม่รู้ที่อยากจะแต่งแต่ยังไม่มีแพลนจะเริ่ม

ในเวลายามราตรีที่แสงจันทร์เป็นใจมีร่างของเด็กสาวคนหนึ่งนอนหมดสติอยู่และเมื่อตัวเธอตื่นขึ้นมาอีกครั้งในตรอกซอกซอยแห่งหนึ่งในเมืองโยโกฮาม่าเธอก็ได้พบกับชายคนหนึ่งที่ได้เข้ามาช่วยเธอไว้ ชื่อของเขาคือดาไซ

คำโปรยสั้น ๆ เพียงเพราะฉันหมดแรงจะเขียนมันแล้ว

เธอผู้ไร้อารมณ์ความรู้สึกราวกับไม่ใช่มนุษย์ แต่จิตวิญญาณของเธอช่างแข็งแกร่ง และอบอุ่น เธออยากจะช่วยผู้คนบนโลกใบนี้ และบอกพวกเขาว่า "ขอบคุณที่คุณได้เกิดมาค่ะ"

โลกใบนี้มันมืดมิด จนเรียกได้ว่าเป็นขุมนรกชั้นดี แต่จะเกิดอะไรขึ้นล่ะ หากวันหนึ่งมีแสงแดดอันอบอุ่นส่องแสงลงมายังความมืดเหล่านั้น...

เขาก็แค่อยากจะฆ่าตัวตายอย่างมีความสุข แต่ทุกครั้งที่ทำ ทำไม'คนดี'พวกนั้นถึงได้ชอบขัดขวางความสุขของเขาจังเลย!!

ความผิดพลาดครั้งหนึ่ง ที่เปลี่ยนชีวิตอันโด่ดเดี่ยวของเขา ให้กลายเป็นโลกที่เต็มไปด้วยโลกสวยงาม

ความสุขของท่านก็คือความสุขของฉัน หากนั่นคือสิ่งที่ท่านต้องการ ให้ทำสิ่งใดฉันก็ยอม

"From the beginning to the end, I've been waiting for only you." นัยน์ตาสีเขียวมรกตจ้องมองหญิงสาวอย่างแน่วแน่เหมือนดังเช่นเคย แต่ตัวเธอทำได้เพียงเบือนหน้าหนีทุกครั้งไป

ฉันไม่คงไม่คิดจะกลับไปที่นั่นอีกเเน่

ดาไซกำลังจะไปฮอกวอตส์ ซึ่งมันบ้ามากเพราะเขาไม่มีเวทมนตร์ เขามีความสามารถลบล้างได้เพราะเห็นแก่ความดี! ไม่ใช่ว่ามันสำคัญ ดาไซยังคงเต็มใจที่จะอยู่เฉยๆ และก่อปัญหา (แปลเถื่อนไม่หวั่งผมอะไรทั้งนั้น)

"พื้นที่รวมแฟนฟิค One-Shot หลากหลายแนว รับรีเควสได้ตามใจคุณ!" อยากอ่านเรื่องไหน พล็อตแบบใด หรือมี OC ในใจ บอกมาได้เลย เราพร้อมสร้างสรรค์ให้ทุกความฝันกลายเป็นเรื่องราว ! ยินดีต้อนรับ ! [OS/SF]

"คนเดียวที่สามารถสั่งผมได้มีเพียงดาไซซังเท่านั้นครับ"(ฟิคนี้แต่งขึ้นเพื่อสนองตัวเองนะคะมีผิดมีถูกไปบ้างให้ภัยได้คนไทยกันเองเนาะเบ้บเพราะพึ่งกลับด้อมนี้ค่าาา ถ้าไม่ถูกใจ"ไอ แอม ซอรี่"นะคะยิ้มกรุบกริบ)

บางที ถ้าเธอยอมใจเย็น ๆ แล้วฟังฉันสักหน่อย

โมริ โอไกตื่นขึ้นมาและพบว่าตัวเองมาอยู่ในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย มายังโลกของฮีโร่ ที่มีมุมมองของความถูกต้องและผิดบาป แยกขาวและดำออกจากกันอย่างชัดเจน โลกใบนี้จะสามารถรับมือกับบอสของพอร์ตมาเฟียคนนี้ได้หรือไม่และใครบ้างจะตกเป็นเครื่องมือของเขา

" รอด้วยสิชูยะ! " " ทำขายาวๆสิ " " ชูยะก็ไม่ได้สูงนี่นา "

เกิดใหม่เป็นอาคุตางาวะก่อนเนื้อเรื่องหลัก 7 ปี แล้วผมจะทำอย่างไรให้รอดตายในอนาคต

คำสัญญาในตอนเด็ก เขาจะรักษามันไว้.. แม้ว่าเจ้าของสัญญาจะไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้วก็ตาม... " ความรักคือคำสาปที่บิดเบี้ยวที่สุด "

เมื่อภาษาญี่ปุ่นไม่มีวรรณยุกต์ วิธีแก้ปัญหาของคณะประพันธกรจึงเป็นการนำชื่อแมลงรอบ ๆ มาใช้เรียกแทนเสียเลย ... ได้เหรอฟระ?

เด็กกำพร้าหัวเม่นคนหนึ่งถูกรับเลี้ยงโดยหัวหน้าพอร์ตมาเฟียถูกใช้ราวกับสุนัขวันหนึ่งเมื่อหมอที่มารักษาหัวหน้าของเขาสังหารหัวหน้าเขาก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรจนกระทั่งคนๆนั้นปลดปล่อยเขาออกจากโลกที่แสนมืดมนนี้...