ค้นหา

จองยอนรีบตามไปดูนายอนที่คิดสั้นฆ่าตัวตาย ด้วยสภาพจิตใจที่หดหู่จองยอนจึงรับปากตกลงเป็นแฟนนายอนไปส่งๆ แต่แล้ววันหนึ่งความรักครั้งเก่าที่ยังคลุมเคลืออยู่ในหัวใจก็ได้ย้อนกลับมาเจอกันอีก 'โมโมะสบายดีมั้ย'

เมื่อสาวปี 4 ตกหลุมรักเด็กพนักงานปี 1 จะทำไงดีเนี้ยยย

เรื่องยาวต่อจากเรื่องสั้น #เพื่อนผลประโยชน์ จากโปรเจค Lust Friend Mini Series พิจองแอนด์เดอะเมีย #TWICE >> #เพื่อน(ไร้)ผลประโยชน์

Twice story ภาค3 มาแล้วนะคะ เรื่องนี้ขอฉีกแนวจากสองเรื่องแรกบ้าง ช่วยกันติดตามกันด้วยนะคะ...ไรท์คนเดิมเพิ่มเติมคือความหื่น 5555

"ไม่ว่าเธอจะจากไปแล้วกี่ครั้ง เขาจะหาเธอเจอเสมอ"

Lust Friend Mini Series แฟนฟิคสั้นๆ ว่าด้วยจองยอนกับผู้หญิง 4 คน 4 แบบ 4 เรื่อง 1.อยากกินพี่คนนี้ JeongMi 2.JAV หนังผู้ใหญ่ JeongMo 3.เพื่อนผลประโยชน์ 2Yeon 4.ลูกสาวเพื่อนพ่อ Jeongsa

ฟิคสั้นเรื่องแรกสำหรับแอคนี้ ขอประเดิมที่มิแชงละกันเนาะ ฝากติดตามเรื่องอื่นๆด้วยนะคะ ข้อความใดไม่เหมาะสมหรือพิมพ์​ผิดตกหล่นยังไง ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

2YEON LISOO JANCHAE MICHANG

เรื่องวุ่นๆของสาวตัวเล็กแสนซุกซนนามว่า แชยอง ที่จะเข้ามาหลอมละลายพี่น้องทั้งสี่ ในบ้านหลังเล็กๆหลังหนึ่ง เรื่องราวจะวุ่นวายชวนป่วนแค่ไหน ติดตามกันได้เลยค่ะ

สวีสดีค่ะทุกๆ ไรท์มินเนี่ยนสีชมพูเองนะคะ ที่เคยแต่งเรื่อง hole love,devill roommate...เนื่องจากสูญเสียแอคเค้าท์นั้นไป แต่ตอนนี้กลับมาแล้วได้เวลามาสานต่อผลงานแล้วค่ะ ติดตามด้วยน้าาา

จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อหนึ่งคนคือคนรักและอีกหนึ่งคนคือคนที่พ่ออยากให้แต่งงานด้วย แล้วมินะคนที่แสนซื่อ(หรอ)คนนี้จะทำอย่างไร

ฝากฟิคเรื่องนี้ไว้ในใจทุกคนด้วยนะคะ ช้อจัง!!!!

“มินะ เราตัดสินใจแล้ว ถ้าเค้าบอกว่าผมสั้นของเรามันไม่สวย เราก็จะตัดให้สั้นกว่านี้เลย เราจะเปลี่ยนตัวเองแล้ว จะไม่มีซนแชยองคนน่ารักอีกแล้ว!”

ฟิคเรื่องนี้แต่งด้วยความรักและความมโนที่มีต่อทไวซ์ล้วนๆ ไม่ได้มีเจตนาไม่ดีต่อบุคคลในฟิค มีแต่ความรักล้วนๆ อิอิ เข้ามาลองอ่านดูนะจ้ะ

ไดอารี่ที่มีเรื่องราวของฉัน กำลำงโดนบุกรุก #ไดอารี่มิแชง @twinkleice1

[MICHAENG] เราไม่น่ารู้จักกัน "ฮึก..อย่า..อย่าเข้ามาน่ะ" "ขอโทษน่ะ..คุณเมียวอิ"

ตั้งแต่ได้เห็นเธอตอนนั้น ก็รู้เลยว่าเธอเป็นเหมือนแสงแดดในยามเช้าที่ ทำให้พี่ใจละลาย

แด่ความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับฉัน และเป็นความรู้สึกที่มีให้แค่เธอแต่เพียงผู้เดียว…

โมเม้น สร้างได้ด้วยมือเรา . . . . .