ค้นหา

ในชีวิตนี้ยูริโกะมีความปราถนาเพียงอย่างเดียวที่อยากให้กลายเป็นความจริง เธอจึงตัดสินใจเดินทางมาที่ญี่ปุ่น แต่ใครจะคิดล่ะว่าการตัดสินใจนี้จะทำให้เธอได้พบกับ'เขา' คนที่จะเข้ามาเปลี่ยนชีวิตของเธอไปตลอดกาล

พวกคุณเคยคิดไหม ถ้าโลกที่สดใสที่พวกคุณอยู่มันเกิดจากการเสียสละของใครบางคน มันจะทำให้พวกคุณรู้สึกยังไง...

มิทสึยะ ทาคาชิแค่พาน้องสาวทั้งสองของตัวเองไปดูไอดอลที่เจ้าตัวชื่นชอบ แต่พอรู้ตัวอีกทีเขาก็เผลอซื้อบัตรไปงานจับมือสาวเจ้าเสียแล้ว “แล้วทำไมถึงไม่มีบัตรส่วนของลูนะกับมานะล่ะ!”

นานมากเเล้วที่เธอไม่ได้กลับมาที่ญี่ปุ่น มันนานเกินพอที่เธอจะสามารถกลับมาทำหน้าที่เเม่อีกครั้งได้อย่างเต็มที่ -花垣、式守

"ใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวโดยการถูกครอบครัวเก่าถอดทิ้ง เลยตัดสินใจที่คิดอยากจะปิดชีวิตตัวเอง ถ้าไม่ได้เจอกับเขาคนนั้น...คนที่ยอมรับฉันเป็นหนึ่งคนในครอบครัวของเขา..."

ศาลเจ้าที่เหล่านักเลงหลายคนเริ่มใช้เป็นที่นัดรวมประชุมเวลาพ้นค่ำ จนผู้อยู่อาศัยบริเวณรอบไม่กล้าแม้แต่จะเดินผ่านไปมาบริเวณนั้น "ศาลเจ้านี้ไม่มีคนดูแลหรือไง" "โทษนะคะ มีปัญหาอะไรกับฉันหรอ"

หรือว่าการที่มาเปิดคลินิกในเมืองจะเป็นความคิดที่ผิดมหันต์กันแน่ เพราะหลังจากที่เพิ่งเปิดให้บริการได้ไม่ถึงอาทิตย์ กระจกหน้าร้านก็แตกละเอียดเสียแล้ว..

ชีวิตใหม่ที่ไม่รู้จัก..

"พ่อของฉันได้แต่งงานใหม่กับผู้หญิงคนหนึ่ง ผู้หญิงคนนั้นมีลูกชายติดมาด้วยแต่โชคชะตากลับเล่นตลกไม่นึกว่าเขาจะเป็นเพื่อนร่วมชั้นของฉัน"

การใช้ชีวิตที่มีแต่การต่อยตีนี่มันยากมากว่าที่คิดอีกนะเนี่ยแต่ขอร้องได้ปะ ขอเป็นแค่ตัวประกอบได้ไหมขอร้อง!!

" ฝาแฝดซาโนะ " คือชื่อที่พวกเราถูกเรียกมาตั้งแต่ยังเด็ก เราถูกเรียกแบบนั้นเพราะเราเป็นฝาแฝด เป็นครึ่งนึงของกันและกัน เป็นคู่หูของกันและกันด้วย แม้ว่าสุดท้ายมันจะเป็นเพียงแค่อดีตก็ตาม....

รักนะ รักนะ ชอบนะ ชอบที่สุด อยากบอกเธอเหลือเกินให้ได้รู้ แต่ทำไงได้ถ้ากำแพง "บราเทอร์โซน" มันหนาซะขนาดนี้

เจอครั้งแรกพวกเขาเห็นเธอถีบผู้ชายกระเด็น เจอกันครั้งที่สองเธอมาในฐานะ [เด็กใหม่] ที่บินตรงมาจากเซี่ยงไฮ้ และครั้งที่สาม....พวกเขาค้นพบว่า ดันไปพัวพันกับบุคคลที่ไม่ควรยุ่งเสียแล้ว R(16+)

“ บอกรักผมสิ แล้วผมจะทำให้พี่มีความสุข “

ไดอารี่ที่จดบันทึกเรื่องราวของเธอและเขา

แม้ว่าเขาจะพบกับเธอเมื่อครั้นยามเยาว์วัยทว่า ความทรงจำสีกาแฟนี้ยังคงติดตรึงอยู่ภายในหัวใจ พอกับความงดงามของเธอที่เป็นสีสันเพียงหนึ่งเดียวในภาพจำ

เพราะเขามีจุดมุ่งหมายที่ยิ่งใหญ่ในการที่จะต้องไม่สอบตกเเละเขาอยากจะทำคะเเนนได้ดีมากๆ เขาจึงต้องหาคนช่วยติววิชาต่างๆ เพื่อเเม่ฉันจะซ้ำชั้นอีกไม่ได้ เดะเเม่จะร้องไห้

เราเจอกันครั้งแรก—เราเป็นเพื่อนกัน—และ...—สุดท้าย...

" มิตสึยะอย่าแก่แดดได้ไหม " " หน้าแดงแบบนี้เขินพี่หรอคะคนดี " " มิตสึยะ อย่าดื้อ!!! "

When you about to fell down, I’ll catch you right away When you broke down, I’ll hold you tight in my arm When you sad, I’ll make you happy So please tell me that you will stay by my side forever