ค้นหา

บางทีคนที่ไร้อัตลักษณ์ อาจจะเป็นอสูรที่แอบแฝงตัวอยู่กับผู้คนก็ได้... #เมื่อดอกฮิกังสีน้ำเงินเป็นต้นเหตุอีกครั้ง

เรื่องราวของเด็กชายผู้ใฝ่ฝันอยากเป็นฮีโร่แต่กลับไร้ซึ่งพลังที่คนส่วนใหญ่เขามีกัน แต่ทว่าเขากลับมีพลังที่คนส่วนใหญ่ไม่มีกัน......แล้วหลังจากนั้นจะเป็นยังไงต่อนะ

มิโดริยะ อิสึคุ บุคคลผู้เป็นหนึ่งในสามวีรบุรุษแห่งสันติภาพ ขณะกำลังจับกุมวิลเลินตัวฉกาจ กลับถูกลอบทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัส ขณะที่จะถูกวิลเลินปลิดชีพกลับถูกเด็กคนหนึ่งช่วยไว้ .. โดยการส่งมาต่างโลกเนี่ยนะ!?

ฉันคือคนที่พร้อมจะซ้ำเติมถ้าหากพวกนาย ไม่ว่าใครก็ตาม ทำให้เจ้าก้อนของฉันเศร้า จำเอาไว้

หากว่าในตอนนั้นเดกุไม่ได้เจอออลไมท์...| ฮีโร่บาคุชินจิกำลังหัวร้อนกับการติดต่อสนง.วิเคราะห์และบำบัดอัตลักษณ์ แต่เขาพบว่าตัวเองหัวร้อนเข้าไปอีกเมื่อรู้ว่าเดกุผู้ไร้อัตลักษณ์ทำงานที่สนง.นี้

"น้องสาวโทมูระคุงน่ารักดีนะครับ ไม่เหมือนคนพี่เลย" "ถ้าแกยุ่งกับเธอ แกโดนฉันจับย่อยแน่"

พนักงานร้านบาร์วิลเลินบลัดสเตน เดกุ, หัวหน้าสมาพันธ์วิลเลินโทมุระ, เดกุอยากจะเอาถาดเซรามิกฟาดหน้าลูกค้าขี้ตื้อคนนี้มากแต่ก็ไม่อยากถูกโอวเนอร์ตัดเงินเดือน

เด็กน้อยที่ศูนย์เสียเกือบทุกสิ่ง  เกือบสิ้นหวังในชีวิต  แต่ก็ไม่เคยยอมแพ้ต่อสิ่งใด  ฉันขอเป็นพลังให้เธอ  กระต่ายน้อยที่ฉันเฝ้ามอง "อิซึคุ"

รวมฟิคสั้น My Hero Academia ส่วนใหญ่เป็น "โทโดเดกุ" ค่ะ (:3_ヽ)_

ถ้ามองย้อนกลับไป ความคิดที่ว่า ผู้ชายที่อายุมากกว่าหนึ่งศตวรรษ มันต้องมีอะไรมากว่านี้ มันไม่ใช่หนึ่งในความคิดที่ดีของอิซึกุ

มิโดริยะ ปัจุจบันอายุ 15 ปีและกำลังจะสอบเข้าโรงเรียนที่เขาฝันเอาไว้พร้อมกับอัตลักษณ์ที่เขาพึ่งจะรู้ว่ามีมัน...

หลังจากกลับมาที่ญี่ปุ่นอีกครั้งในรอบ5ปี ชุคุ ริริอะพบว่าตัวเองได้เข้าไปพัวพันกับด้านมืดของโลกฮีโร่อย่างเลี่ยงไม่ได้ หลังจากนั้นไม่นานพลเมืองดีที่เคยช่วยไว้ก็มอบเลเบิล ‘วิจิลันเตผู้มีเสน่ห์’ ให้เธอ พอรู้ตัวอีกทีก็โดนหนูท่อพังประตูมาหาถึงบ้าน มิหนำซ้ำหนูท่อตัวนั้นยังเป็นเนซุอีก!

ทุกครั้งที่จำนวนรอยแผลเป็นเพิ่มขึ้น จำนวนหยดน้ำตาก็ยิ่งลดลง หากชีวิตคือนรกไม่มีที่สิ้นสุด เขาก็หวังให้ตัวเองกลับไปเป็นเพียงเด็กไร้อัตลักษณ์คนนึง อิซุกุเหลือเพียงโอกาสสุดท้ายก่อนที่ร่างนี้จะพัง

เขาเพิ่งรู้ตัวเอง...ก็ตอนที่เขาตัดสินใจทำสิ่งนั้นลงไป...

“คงเพราะที่นั่นเป็นดั่งแสงอาทิตย์ที่สดใสในยามเช้า และพวกเขาก็เป็นเหมือนกองไฟที่อบอุ่นในเตาผิง หัวใจที่ด้านชาเหมือนน้ำแข็งของฉันจึงเริ่มหลอมละลาย”

" ไอ้มิโดริยะ หมอนี่มักจะไม่สนใจตัวเองสักเท่าไหร่ ห้ามเท่าไหร่แม่งก็ไม่ฟัง ฉันแม่งก็จนปัญญาแล้วเหมือนกัน " ตัวเธอก็จนปัญญาที่จะห้าม บอกกี่ครั้งก็ไม่ฟัง มักบอกไม่เป็นไร หรือผมยังไหว "ไหวบ้านแม่แกสิ"

โทโดโรกิซังเป็นเจ้านาย ส่วนผมเป็นแค่เลขา เราสองคนแต่งงานกันไม่ได้หรอกครับ!!