ฉันกับเขารู้จักกันมาสิบสองปี ระหว่างเรามีทั้งดี ทั้งร้าย เหมือนจะดี และเหมือนจะร้าย ...แต่ถ้าให้เล่า ฉันคงเล่าให้ฟังได้แค่เจ็ดวัน (แรงบันดาลใจจากเหตุการณ์จริง)

เขาเอ่ยปากว่าจะพกกล้องโพลารอยด์มาโรงเรียนทุกวันตลอดปีนี้ และบอกกับทุกคนว่า มันคือการบันทึกความทรงจำช่วงสุดท้ายในวัยมัธยมที่ชัดเจนที่สุด ส่วนตัวเธออยู่นอกเหนือทุกสิ่งที่เขาเลือกถ่าย

หนึ่งคนผุพังจากภายใน อีกหนึ่งคนแตกสลายจากภายนอก เธอตาบอดสี ความฝันที่จะเป็นจิตรกรจึงจบลง ก่อนเขาจะเข้ามาเปลี่ยนโลกสีเทาของเธอไปตลอดกาล

ฉันโดนเพื่อนเทกลางงาน Open house และเขาที่เป็นเด็กโรงเรียนอื่นก็ชวนฉันว่าให้ 'ไปเป็นเพื่อนเราหน่อยสิ' นี่คือ 6 ชั่วโมงในการทำความรู้จักคนแปลกหน้า และการทำลายกำแพงแห่งวัยของชั้นมัธยมปีสุดท้าย