“หรือว่า...” พสุธาลากเสียง ทำหน้าทะเล้นเล็ก ๆ “เราสองคน..จะนอนบนเตียงด้วยกันทั้งคู่ก็ได้นะ ผมไม่ขัด...” เธอชะงัก เงยหน้าขึ้นมองเขาเร็ว ๆ สายตาแวบหนึ่งที่ดูเหมือนทั้งเขินทั้งขัดใจ

เสียงลมหายใจแผ่วเบาราวกับหัวใจกำลังจะหยุดเต้น ความเงียบแปลกประหลาดแทรกระหว่างสายตาของทั้งคู่ “คุณ...ควรจับแค่สมุด ไม่ใช่ฉัน” เธอพูดเบา ๆ แต่แก้มแดงอย่างช่วยไม่ได้