tarra

เพราะคำว่ารัก นางจึงละทิ้งชีวิตอิสระแต่งเข้าวังตะวันออก สองปีเป็นไท่จื่อเฟย สามปีเป็นฮองเฮาคู่บัลลังก์ เมื่อพระสวามีไร้รัก นางจึงมีทางออกเดียวคือลาตาย

นางคือประมุขเขาเทียนหลง เกิดเหตุทำให้ถูกผนึกพลังกลายเป็นสตรีธรรมดา จับพลับจับพลูเข้าวังเป็นหวงกุ้ยเฟย ยามถูกใส่ร้ายพระสวามีหมดรักสั่งจองจำในวังเย็น เมื่อพลังกลับมานางจึงพาลูกหนีไปจากคนใจดำผู้นั้น

ชาติก่อนเพราะเลือกผิดจึงสูญสิ้นทุกอย่าง ครอบครัวถูกประหาร ตระกูลล่มจม เมื่อได้ย้อนกลับมาอีกครั้ง นางจะชิงทุกสิ่งทุกอย่าง ล้างหนี้แค้น พลิกบัลลังก์ ใครที่ติดค้างล้วนต้องชดใช้

ใครจะมีชีวิตน่ารันทดเช่นนางไม่มีอีกแล้ว ถูกบังคับให้เป็นฮองเฮาของแผ่นดิน ต้องแย่งชิงอำนาจวังหลัง ข้าจะบอกอะไรให้ฮ่องเต้ข้าหาอยากได้ ถ้าพวกเจ้าอยากได้ก็มารับไป ข้ามู่เสี่ยวอิงหาอยากได้เป็นฮองเฮา

ประมุขพรรคมารเช่นข้าเป็นหนึ่งในใต้หล้าเหตุใดต้องมาตกไม้ตายให้เด็กสาวเช่นเจ้า แล้วข้าเต็มใจรึไงเหตุใดต้องมาทนอยู่กับบุรุษไร้ใจเช่นท่าน หนึ่งในใต้หล้าอะไรกันเห็นแต่ตาแก่ขี้โมโหที่อีกไม่กี่วันก็จะลงโลง

สตรีเช่นข้าที่หลงเข้ามาในยุคโบราณคร่ำครึเช่นนี้ หากไม่ใช้มารยาเพื่อเอาตัวรอดไปวัน ๆ จะให้ข้ามีชีวิตรอดได้อย่างไร ยุคโบราณที่กดขี่สิทธิสตรีเช่นนี้ข้าไหนเลยอยากร่วมระบบกับพวกเจ้ากัน

ในยุคก่อนเหล่าเทวะสวรรค์ดับสูญไปจนสิ้น เด็กหนุ่มผู้หนึ่งฝึกฝนบำเพ็ญเพียร เขาเดินทางออกจากพื้นที่รกร้างที่เต็มไปด้วยเปลวไฟร้อนระอุ ผจญภัยทั่วหล้าตามหาวิถีแห่งเซียนเพื่อบรรลุระดับเทวะสวรรค์ในตำนาน

ตระกูลเว่ยต้องคำสาปทำให้ลูกหลานสตรีมีรูปโฉมอัปลักษณ์เป็นที่น่ารังเกียจของผู้คน เมื่อแต่งไม่ออกไม่ฆ่าตัวตายก็ป่วยตายไปเกือบหมด เอ..แล้วไยฝ่าบาทท่านจึงเลือกหลานสาวสายตรงของเขามาเป็นฮองเฮาล่ะ

แต่เล็กจนโตไป๋เมิ่งซีไม่เคยก้าวออกจากเขาเทียนซาน จู่ๆ พี่ชายทั้งสองกลับขับนางออกมา จึงได้แต่จำใจท่องยุทธจนสุดหล้าชื่อเสียงลือชากลายเป็นปรมาจารย์อันดับหนึ่งที่ผู้คนเกรงกลัวฉายาว่าฝ่ามือผลาญปฐพี

กาลเวลาที่ผ่านมา นางเฝ้าตามตื้อเขามาตลอดจนเขาเบื่อหน่าย แต่กว่าจะรู้ตัวว่านางมีค่าเพียงใดนางก็ได้จากไปไกลแล้ว ไม่รู้ว่าอยู่แห่งหนใดในจักรวาลแห่งนี้ เขาจึงได้แต่ออกติดตามหาเจ้าดอกปทุมน้อยดอกนั้น

ข้าไม่เคยคิดว่าเซียนบุปผาเหมันต์เช่นข้าจะหลงรักมหาเทพหย่งเจิ้งเทพอัคคีแห่งแดนสวรรค์ เลยหลวมตัวไปช่วยชีวิตเขาจนบังเกิดเป็นพันธะที่ดิ้นอย่างไรก็หลุดไม่พ้น

ข้ารักท่าน แต่รักแผ่นดินบ้านเกิดมากกว่า ราษฎรของข้าสำคัญอยู่เหนือสิ่งอื่นใด หากเราสองมิใช่ศัตรู ความรักของพวกเราจะเป็นเช่นไรนะ สามารถสมดังปรารถนาได้หรือไม่

องค์รัชทายาท เพราะสามีของข้าทำให้ท่านต้องตาย ข้าไม่เคยรู้มาก่อนว่าเขาหลอกใช้ข้า หวังเพียงแต่ราชบัลลังก์ ดังนั้นขีวิตนี้ของข้าจึงขอชดใช้ให้ท่านแต่เพียงผู้เดียว

ด้วยความแค้นที่ไม่อาจอยู่ร่วมโลกนางจึงผนึกคนผู้นั้นด้วยพลังเทพทั้งหมดหวังเพียงให้ตนแตกดับหลุดพ้นจากความรักแค้นชิงชัง เมื่อเราสองไร้ทางไปต่อข้าหวังเพียงให้ท่านหลับไปตลอดกาลแลกด้วยดวงจิตที่เจ็บปวดของข้า

"รัก" คำนี้ทำให้นางถูกหลอกใช้ ถูกหักหลัง ถูกทรมาน ถูกสตรีของบุรุษไร้ใจผู้นั้นกลอกยาจนตาย หากได้เกิดใหม่อีกครั้ง ข้าขอกลับมาล้างแค้นท่าน ให้ท่านทุกข์ทรมานไปชั่วชีวิต

บุตรสาวแม่ทัพเช่นข้า สองปีก่อนดันทำค่ายกลศึกของศัตรูพัง ไท่จื่อผู้นั้นจึงส่งสารสู่ขอมอบตำแหน่งให้คือฮองเฮาคู่บัลลังก์ นี่ท่านแค้นข้าขนาดไหนกัน อยากให้วังหลังของท่านเชือดข้าเป็นอาหารกลางวันหรืออย่างไร

หนึ่งปีก่อนนางทำให้บุรุษผู้หนึ่งต้องอับอายในหอนางโลม ใครที่ไหนจะรู้ได้ว่าฮ่องเต้ผู้ทรงธรรมเช่นท่านจะไปโผล่ที่นั่นกัน "ฝ่าบาทละเว้นหม่อมฉันเถิด" "ได้!! จงมาเป็นสนมของเราแล้วเราจะไว้ชีวิตน้อยๆ ของเจ้า"