เพราะถูกศัตรูฆ่าตายแต่ก็ยังดีที่ตายพร้อมกับคนรัก ชาติก่อนมีรักกลับต้องค่อยหลบซ่อนปกปิด มาชาตินี้ใครหน้าไหนอย่าได้คิดขวางทางข้าและเขาเด็ดขาด เช่นนั้นอย่าหาว่าข้าไม่เตือน

“เหตุเพราะอารมณ์หงุดหงิดกับนิยายเรื่องดวงใจประมุขมาร ท่านแม่ทัพช่างน่าสงสารนัก ทำไมคนเขียนถึงใจไม้ใส้ระกำอย่างนี้ เธอจึงออกมาหาอะไรกินระบายอารมณ์ แต่กลับกลายเป็นว่า เธอวิ่งเข้าไปช่วยเหลือเด็กน้อยที่กำ

บุปผางามดอกนี้อ่อนหวานมีเมตตา แต่ทว่าหากลงมือกับผู้คิดลองดีคราใด คนผู้นั้นไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะร้องขอความเมตตาจากนาง สิ่งที่นางมีให้เต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมและเย็นชา แต่แล้วไม่ว่าจะด้วยโชคชะตาหรือคว

ด้ายแดงที่เคยขาดออกจากกัน กลับมาบรรจบกันอีกครั้ง หนึ่งสตรีอ่อนหวาน หนี่งบุรุษที่ใต้หล้าหวั่นเกรง ร่วมกันถักทอสายใยรักแน่นแฟ้นจนมิอาจพรากจาก

เพียงพบสบตาจากสนใจกลายเป็นมอบใจ นางมิได้งดงามเฉกเช่นมารดาและน้องสาว แต่นางน่ารักอ่อนหวานปานน้ำผึ้ง ทั้งจิตใจดีมีเมตตาซ้ำยังโดนรังแกจากคนในครอบครัวที่ทำกับนางเหมือนขยะน่ารังเกียจ แล้วมีหรือที่เขาจะยอม

" ฉันเป็นคน มีความรู้สึก มีหัวใจ ทำไมถึงทำกับฉันเหมือนไม่ใช่คน " ดวงหน้าสวยมองไปยังชายที่เธอรักจนหมดหัวใจด้วยความเจ็บปวดรวดร้าว (คำโปรยชั่วคราวต้องแก้ไขใหม่คะ)