คำปฏิญาณอันยิ่งใหญ่กลายเป็นคำลวงหลอก เกียรติที่ยึดมั่นกลายเป็นยศประดับอำนาจ ผู้คนหลงลืมจิตวิญญาณของอัศวิน 'อัศวิน' กลายเป็นสิ่งไร้ค่าให้ผู้คนกล่าวกลั้วหัวเราะ แต่ผม . . . [ยังคงหลงใหลในอัศวิน]

"รอยยิ้มของเขา เปรียบดั่งแสงอรุณ แต่เบื้องหลังนั้น... คือราตรีอันเหน็บหนาว น้ำตาที่เคยร่วงหล่น สูญสลายในสายลม เหลือเพียงเงาที่สะท้อน... บนหัวใจที่แตกร้าว"

ข้าช่างโดดเดี่ยวเหลือเกิน... พลังที่มากเกินไปกลับสร้างกำแพงอันสูงชันปิดกั้นผู้อื่นให้กับข้า... ถ้าหากมีโอกาสอีกสักคราข้าอยากขอเกิดเป็นคนธรรมดาหาใช่ผู้ที่ถูกหวาดกลัว...