- 21
- 1.7K
- 1
- 0 (0)
อยู่มาจนขนาดนี้ ไม่เคยมีใครปฏิเสธฉัน แล้วเธอเป็นใครกัน ไม่ต้องการอยู่อย่างสงบสุขแล้วใช่มั้ย
อยู่มาจนขนาดนี้ ไม่เคยมีใครปฏิเสธฉัน แล้วเธอเป็นใครกัน ไม่ต้องการอยู่อย่างสงบสุขแล้วใช่มั้ย
ไถ่ถามโลกหล้า ระหว่างหน้าที่กับหัวใจ ข้าควรเลือกสิ่งใด หน้าที่ก็สำคัญ หัวใจก็สำคัญยิ่งเช่นกัน ข้าควรเลือกสิ่งใดเพราะข้าเลือกได้เพียงอย่างเดียวเท่านั้น
บุปผาร่วงหล่นโปรยปราย ทิ้งดอกและใบเกลื่อนกลาด ไม่นานยืนต้นท้าทาย หิมะท่วมท้นเหน็บหนาว ถึงคราวบุปผาแย้มกลีบ ผลิใบและดอกอีกหน ยืนหยัดแกร่งกล้าในทุกช่วงฤดูกาลผ่านพ้น ยังคงงดงามสยายก้านและดอกเต็มต้น
หนึ่งชีพนี้ที่โหยหา หมื่นราตรีที่ข้ามผ่าน แสนทิวาที่ยาวนาน ข้ามุ่งหน้าข้ามผ่านกาลเวลา เพื่อต้องการเสาะหาความรักจากท่าน ครั้นเมื่อพบพานกัน กาลเวลาคมราวกับมีด กรีดความทรงจำท่านที่มีต่อข้าจนขาดสะบั้นไป
หญิงสาวจากปัจจุบันเธอจบชีวิตลง ไปโผล่ยังโลกคู่ขนาน ในร่างของสตรีนามเฉียวอันหลาน ผู้อาภัพรักถูกปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย จนต้องจบชีวิตลงไป เมื่อเธอเข้าร่างแทนความวุ่นวายจึงเกิดขึ้น
นักสืบสาวนามหม่าเหยียนฟ่าง ต้องหลุดเข้าไปในนวนิยายไร้นามผู้แต่ง มันช่างเป็นปริศนาท้าทายให้เธอใช้ชีวิตในนวนิยายเรื่่องนั้นและเธอเอง ยังอ่านไม่จบ ไม่รู้ว่าตอนจบนั้นเป็นยังไง เธอจะต้องไขปริศนาให้ได้
ข้าตัดสิ้นบุพเพ ด้ายแดงใดไม่คิดผูกเพียงใช้ชิวิตไปวันๆที่เหลืออยู่มิต้องกังวลสิ่งใด แล้วผู้ใดใครกันคิดผูกวาสนาให้ข้า แล้วอย่างไร ใครจะรับผิดชอบ
วันเคลื่อน เดือนคล้อย ลอยผ่าน ฤดูกาล ผกผัน ฟั่นเฟือน ลืมเลือน เฝื่อนฝาด ชาดจาง ทิ้งร้าง ห่างหาย กลายผ่าน เนิ่นนาน ปล่อยวาง กลางใจ ไม่ลืม
หญิงสาวสวยวัย 25 ปีจบเภสัชกรมารับจ้างเป็นดีเทลยาให้กับบริษัทขายยาชั้นนำของต่างประเทศเหตุการณ์ไม่คาดฝันเธอได้ช่วยชีวิตประธานบริษัทที่ตัวเองทำงานอยู่ความวุ่นวายเกิดขึ้นพร้อมกับความโรแมนติค
หญิงสาวจากยุคสมัยศิวิไลซ์อาชีพอัยการได้เสียชีวิตจากการถูกลอบยิงในขณะกำลังขับรถกลับบ้าน เสร็จจากการว่าความคดีข่มขืนกระทำชำเราเด็กหญิงอายุไม่ถึงสิบห้าปี ในขณะที่เธอเองอายุได้เพียงยี่สิบแปดปีเท่านั้น
