‘ห้ามลาออกอย่างเด็ดขาดภายในหนึ่งปีนี้’ ใครจะไปคิดว่าการห้ามลาออก คือสิ่งที่ทำได้ยากที่สุดในการทำงานกับเจ้านายสาวคนนี้ ที่พยายามทุกวิถีทางที่จะพาเธอขึ้นเตียงให้ได้ตั้งแต่พบหน้ากัน

"อย่ายั่วกันนักสิ ถ้าฉันทนไม่ไหวอย่ามาว่ากันนะ" อติกานต์ยังคงดิ้นเร่าเพราะไม่สบายตัวโดยไม่รู้เลยว่าอันตรายกำลังจะมาถึงตัว "ร้อน! ทำไมมันร้อนอย่างนี้เนี่ย"

หญิงสาวผู้แสนดี… เธอคือคนที่มารดาจะให้แต่งงานด้วย แต่กับเธอล่ะ..!! หญิงสาวลูกมหาเศรษฐีอย่างเธอจะต้องมาลงเอยกับผู้หญิงที่จืดชืดเรียบร้อยสุดๆ แบบนี้จริงๆ น่ะเหรอ มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน

ฉันไม่คิดว่าจะได้กลับมาเยือนบ้านเกิดอีกครั้ง และไม่เคยคิดว่าจะเจอกับคนที่เคยทำลายหัวใจฉันจนพังย่อยยับในอดีต แต่ทำไมเขาตอนนี้ช่างแตกต่างกับคนเดิมที่ฉันเคยรู้จัก..??

"นิด พี่คิดถึงนิดเหลือเกิน" ฟางข้าวเอ่ยบอก พลางผลักร่างของนิตยาให้นอนลงบนเตียงตามด้วยร่างสูง ของตนเองที่ตามลงไปจุมพิตหญิงสาวในทุกสัดส่วน

เมื่อถูกคนหื่นทั้งหลอกฟัดหลอกกัดอยู่ทุกวี่วัน เมียในนามอย่างเธอ… จะทนอยู่ในสถานะนี้ได้อีกนานสักแค่ไหน “ว้าย… คุณครีม คนบ้า คนลามก” “แหม… ร้องซะเสียงดังเชียวนะเมียจ๋า…“

ฉันคิดว่าฉันเป็นคนธรรมดาทั่วๆไป ต้องมีแฟนเป็นผู้ชาย มีครอบครัว แต่....... เธอก็เข้ามาเปลี่ยนความคิด เปลี่ยน....ใจ ฉันไปตลอดกาล

เพราะการเดินทางท่องเที่ยว...ทำให้เราได้รู้จักกัน เพราะบรรยากาศพาไปหรือเพราะนิสัยเราคล้ายกัน ทำให้เราคุยกันถูกคอ และเพราะอะไรเราถึงมาจบกันที่เตียง..??? นี่คือสิ่งที่ฉันยังสงสัยอยู่ในใจตลอดมา

"คิดว่าบอกรักกันแล้วจะมาหนีกันไปง่ายๆ หรือไง หื้ม" "ขะ...ขวัญจำไม่ได้ค่ะ ปล่อยนะคะพี่คีย์" "จำไม่ได้เหรอ ถ้าอย่างนั้นคงต้องทวนความจำกันหน่อยแล้ว"

"ธะ...ธาร อย่า..." รสรินพยายามเปล่งเสียงห้ามเมื่อกลีบปากนุ่มนิ่มเป็นอิสระ แต่เสียงที่ผ่านลอดริมฝีปากออกมามันกระท่อนกระแท่นเต็มที มือน้อยพยายามปัดป่ายผลักใสจมูกเรียวโด่ง

"ลูก ยัยภัสลูกรักของพ่อ ลูกพ่อนี่เยี่ยมจริงๆ แบบนี้สิ เขาถึงจะเรียกว่า น้ำขึ้นให้รีบตัก" "หนูไม่ได้นึกถึงเรื่องนั้นหรอกค่ะ"

เงินทำให้เธอต้องมายืนอยู่ตรงนี้ “เอ่อ… คุณวิเวียนจะให้นาราทำอะไรเหรอคะ” “ก็ทำหน้าที่ของเธอไง เดินเข้ามาใกล้ๆ แล้วถอดชุดเกะกะนั่นออกให้หมด..!!”

"ไม่ต้องมาแตะต้องตัวฉัน" "อย่ามาทำเป็นหวงเนื้อหวงตัวไปหน่อยเลย" ดวงตาสีน้ำตาลเข้มกร้าวขึ้นทันตาเห็น มือเรียวแกร่งคว้าหมับเข้าที่ต้นแขนเล็กก่อนกระชากเข้าหาตัว

เธอต้องจ้างแฟนปลอมๆ เพื่อมาตบตาน้องสาวหัวรั้น แต่จะทำยังไงเมื่อทุกอย่างมันไม่เป็นไปตามที่คิด เพราะหน้าตาที่ใสซื่อของแฟนกำมะลอ ค่อยๆ ปลุกสัญชาตญาณนักล่าของเธอขึ้นมาทีละนิดๆ

จิรดา ไม่รู้ว่าจะต้องใช้เวลานานสักเท่าไหร่… แต่เพื่อเป็นการช่วยเหลือพี่สาว ทำให้เธอต้องเปลี่ยนตัวกับพี่สาว เธอจะต้องฟันฝ่าอุปสรรคเฉพาะหน้าแทน จีรภา เป็นการชั่วคราว…

"พิกุลแน่ใจนะว่า…ยังไม่เจอคนที่ถูกใจจริงๆ" "ก็...ค่ะ ยังไม่เจอ" "พิกุลอาจจะเจอแล้วก็ได้ แต่ว่าพิกุลไม่รู้สึกตัว…ไม่แน่ใจนะ แล้วพิกุลเคย คิดถึงใครบ้างไหมตอนที่เขาไม่อยู่...

เมื่อแม่ของเธอต้องการอุ้มหลาน หญิงสาวผู้รักอิสระ จึงต้องเริ่มต้นที่จะตามหาหญิงสาวผู้ที่จะมาเป็นแม่ศรีเรือน และเป็นแม่ของลูกของเธอ แทนที่จะเป็นชายหนุ่มอย่างที่แม่หวัง

เขา…ไม่ได้อนุญาตให้เธอรัก แต่ใจทั้งใจเธอกลับไปอยู่ที่เขาจนหมด

อุตส่าห์หนีรักกะจะไปพักใจไกลถึงต่างแดน แต่กลับเจอกับผู้หญิงที่หลงตัวเองตั้งแต่ที่เครื่องบินยังไม่ทัน Take-off และนับตั้งแต่นาทีนั้นการเดินทางของ ‘อลินญา’ ก็ไม่สงบสุขอีกต่อไป

"ใครผิดสัญญาก่อนเป็นหมานะ" "อืม..." "ถ้าบีบแรงกว่านี้จะแตกหรือเปล่านะ" "เลิกจับได้แล้ว ไหนบอกจะ...จูบอย่างเดียวไง ฮื่อ..."