ไม่ว่าคุณจะเชื่อเรื่องโชคชะตาหรือไม่ แต่ภายในโลกทิวาราตรีทุกสิ่งล้วนกำหนดโดยมนตรา ...และโชคชะตาเป็นเพียงบางสิ่งที่มันทอขึ้น

งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา แต่ถ้าหากว่าฉันต้องการที่จะกลับไปงานเลี้ยงนั่นล่ะ? เอลิออสได้ตื่นขึ้นมาในหมู่บ้านบาเนียและมีความปราถนาที่จะค้นหาความทรงจำที่หายไปของตน จึงออกเดินทางท่องไปยังที่ต่างๆ

มีทั้งเอาของคนอื่นมาแปลเองและแต่งเอง สำหรับแต่งเองอาจจะมั่วไปบ้างกรุณาถอดสอมงก่อนอ่าน

คือจะแปลโดยอิงจาก ออกญา กูเกิน วิเศษค้นหา (พี่google)เป็นหลักนะครัช และแปลตามใจดองตามใจเช่นกัน

เมื่อดีตราชาผู้ปราบจอมมารที่เบื่อหน่ายกับชีวิตที่ผู้คนล้วนใส่หน้ากากใส่กัน เลยตัดสินใจตายไปพร้อมกับจอมมารด้วยคำสาปผู้ถูกลืม แต่พอเกิดใหม่พลังของผู้กล้าดันมาหักล้างคำสาปเป็นบางช่วงเนี่ยสิ ‘ ชีวิตนี้ฉันจะได้อยู่อย่างสงบสุขแบบไร้ตัวตนไหมเนี่ย? ’ เขากรีดร้องในใจ

ยุทธภพกำลังปั่นป่วนเมื่อเหล่าตระกูลใหญ่มีแต่คนโลภมากและหยิ่งยะโส​ การเดินทางของเฟิงหมิง​ เด็กหนุ่มที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านเฟิงอวิ๋น ที่ถูกตระกูลใหญ่ล้างบาง เพื่อจัดตั้งพรรคมาซัดตระกูลใหญ่จึงได้เริ่มขึ้น

"กาวไหมสูดแล้วเดี๋ยวก็รู้เอง" "แล้วถ้ามันเป็นสารเสพติดล่ะครับ" "ไม่เห็นต้องกลัวเลย เดี๋ยวกลับไปมันก็รีร่างกายใหม่น่า" "แต่ตอนนี้เราติดอยู่ที่นี่นะครับ" "จริงด้วย" "..."

นี่คือชีวิตธรรมดาของผมบนทางที่โรยด้วยกลีบกุหลาบถ้าไม่ติดว่ามีหนามของต้นกุหลาบด้วย ไม่โดนตำก็ดีเท่าไหร่แล้วยังจะมี "ฉันก็แค่ต้องการความสงบ ถ้ามีไม่ได้ฉันจะสร้างมันขึ้นมาเอง" "จงจมดิ่ง สู่ความเงียบสงัด"

“โลกที่ล่มสลายนี้คือโลกที่ฉันข้ามมาอย่างนั้นเหรอ?” “ โลกนี้ถูกมันกลืนกินจนใกล้ล่มสลาย… ” “… เหลือเพียงแต่เศษเสี้ยวแห่งความหวังอันน้อยนิดเท่านั้น” แต่พวกเราจะไม่มีวันยอมแพ้…ใช่ไหม? ฮีโร่

“ ยินดีต้อนรับ​ สู่ชุมนุมโอตาคุผู้รักการผจญภัย​ สถานที่รวมตัวของคนบ้ากล้าบิ่น... เอ่ย!... คนกล้าบ้าบิ่นlv.MAX ”​ อัญชัน หัวหน้าชุมนุม​ (ไม่)​ได้กล่าวเอาไว้

เมื่ออวี่ฟงคือผู้กลับชาติมาเกิดที่มีเป้าหมายเพื่อตามหาเพื่อน ป.ล. เรื่องนี้พระเอกหรือนางเอก?เทพแต่ต้นเรื่องนะ