มนตราบุปผา ภาค 1-2
ชีวิตก่อนหน้าของนางนั้นแสนวุ่นวายและเต็มไปด้วยสิ่งสกปรก และเมื่อนางได้ชีวิตใหม่ นางคิดจะทิ้งพวกนั้นไว้ในอดีตแล้วก้าวต่อไป แต่ทำไมเรื่องวุ่นวายกลับตามมาไม่หยุดหย่อน ช่างหน้าปวดหัวนัก
- 37
- 56.8K
- 1.34K
- 2 มิ.ย. 66 / 18:44 น.
ชีวิตก่อนหน้าของนางนั้นแสนวุ่นวายและเต็มไปด้วยสิ่งสกปรก และเมื่อนางได้ชีวิตใหม่ นางคิดจะทิ้งพวกนั้นไว้ในอดีตแล้วก้าวต่อไป แต่ทำไมเรื่องวุ่นวายกลับตามมาไม่หยุดหย่อน ช่างหน้าปวดหัวนัก
ท่านยอมแต่งกับข้า ยินยอมร่วมหอ ยินยอมผูกผมสาบานเป็นสามีภรรยา 7ปีที่ท่านไปรบ ข้ารอคอย รอคอยเพียงท่าน เพียงเพื่อให้ท่านพาอนุมาเหยียบหัวใจข้างั้นหรือสามี
ในวัยเยาว์นางและพี่สาวถูกทอดทิ้งให้ตายในสำนึกชีนับว่าโชคเข้าข้างมีนักบวชมาพบพานเก็บไปเลี้ยงดู พี่สาวนั้นเติบโตในเส้นทางบุปผางามนางเติบโตในเส้นทางหมู่มารยามพบพานอีกคราหนึ่งคือพระชายาอ๋อง หนึ่งคือจอมมาร
นางร้ายเช่นข้านั้นไม่คุกเข่าต่อหน้าอ้ายอีคนไหน จะอ๋องที่ไหน ฮ่องเต้แล้วอย่างไร ล้วนทำให้ข้าคุกเข่าไม่ได้ แต่หากเจ้าเอ่ยปากเพียงหนึ่งคำข้าจะยอมคลานเข่าขึ้นเตียงไปหาเจ้าแต่โดยดีเลย สามี~~
เฟยเทียน ด้วยคุณงามความดีจึงแต่งตั้งเจ้าเป็นหวงกุ้ยเฟย!! เสียงนั้นกึกก้องทั่วโถง มือเรียวบางที่เต็มไปด้วยบาดแผลจากศึกกำทวนข้างกาย เงื้อง้างหมายขว้างให้โดนร่างบนบัลลังค์ "ใครจะเป็นเมียแกนะไอ้ลูกหมา?"
“ เจ้าเป็นดวงดาวของข้า “ “ ข้าไม่ได้อยากเป็นดวงดาว ข้าเพียงอยากให้เจ้ากลับสู่เส้นทางแห่งแสงสว่าง “ “ แสงสว่างของข้ามีเดียวเจ้า ไม่หวังแสงใด เพียงมีเจ้านรกขุมที่ลึกที่สุดก็ไม่น่ากลัวสำหรับข้า “
เจ้าเคยกล่าวกับข้าว่า พ่อแม่ย่อมแลกด้วยพ่อแม่ บุตรย่อมแลกด้วยบุตร แล้วจะหวาดกลัวสิ่งใดเล่าหากข้าจะทำตามคำที่เจ้ากล่าวบ้าง
กล่าวกันว่าสตรีที่คุมราชวงศ์แท้จริงนั้นคือหวงกุ้ยเฟย ที่ฮ่องเต้ยังเกรงใจอยู่หลายส่วน ไม่พอใจสิ่งใดก้ตบตีฮ่องเต้ กล่าวว่าพระนางรูปโฉมงดงามจนดวงดาวยังอาย " คุกเข่าซะเจ้าลูกเต่า "
ในปี ค.ศ 3xxx บนโลกในการระบาดจากเชื่อซอมบี้ เธอคือผู้ติดเชื้อที่อยู่ในเมือง C เธออยู่เพื่อค้นคว้า แต่อยู่ๆเสียงดังสนั่นด้านนอกพร้อมกับคนกลุ่มหนึ่งที่เข้ามารวบตัวเธอกดแนบกับพื้น!!!
การพบเจอของเธอและเขานั้นออกจะประหลาดไปหน่อย เพราะเราสองคนเจอกันในโลกเสมิอน จนได้คบกันในชีวิตจริง จนกระทั่งวันหนึ่ง " พี่ต้องไปแต่งงานค่ะ " เขาพูดออกมา ในขณะที่เธอถูกสาปไปแล้ว
"ท่านรักฉันหรือไม่" นั้นคือประโยคที่เธอถามออกไป เขาพยักหน้ารับพลางส่งยิ้มให้อย่างอบอุ่น แต่ทว่าความจริงมันเจ็บปวด เขาคนนั้นรักฉันอีกคนในอดีตชาติ
ฉันกับพี่ชายถูกส่งข้ามทวีปเพื่อมาโรงเรียนแห่งหนึ่ง เด็กใหม่ที่เข้ามากลางเทมอมักได้รับการต้อนเสมอ 'อัตลักษณ์ของแกคืออะไร!!' ใครบางคนเอ่ยถามหลังจากที่เพื่อนมันโดนกระซวกคอหอย 'รู้จักแมวส้มไหม?'
บุรุษในเมืองมีนับพัน นับหมื่น แต่ข้าดันถูกใจชายชั่วคนหนึ่งเสียได้ อ่าร่าๆ~บรรพบุรุษโปรดยกโทษ ฟ้าสวรรค์อย่ากลั่นแกล้ง ขอชายชั่ว รูปงาน สันดานหยาบช้าผู้นี้ให้ข้าเถิด
ฉันชื่อสมศรีเมื่อเช้าไปซื้อเหนี่ยวหมูปิ้งร้านอร่อย จู่ๆรถบรรทุกก็ทำให้ฉันเกิดใหม่ในฐานะนางร้ายผู้ถูกลืมในเกมตึกตักรักนะจุ๊บๆ และต้องวิ่งหนีเหล่าธงหายนะที่ขยันมาฆ่าฉันทางอ้อม อีศรีเหนื่อยเจ้าค่ะแม่นาย
เธอสวย เธอรวย(มาก) เธอเก่ง เธอคือลูกรักพระเจ้าที่พระองค์ถนุถนอม แล้วพวกหล่อนเป็นใคร? คิดว่าเธอรักจะทำอะไรก็ได้งั้นซิ? ประสาทกลับ จะทำอะไรก็เชิญเถอะ แต่ขอเอาคืนก่อนหน้านี้ล่ะกัน ไม่ติดใช่ป่ะ?
"เธอไม่มีวันที่จะเลิกรักฉันคาริส" ชายตรงหน้าฉันพูดสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสับสน "มันแปลกหรือไง ที่ฉันจะหยุดทำในสิ่งที่พยายามมาตลอด" เธอพูดด้วยรอยยิ้มจางๆ
เขากล่าวว่าบุตรสาวแม่ทัพใหญ่นั้นอัปลักษณ์! ไร้ยุทธ! ไร้ปราณ! เกิดมาบ้าใบ้! เป็นความอับอายของตระกูลจาง! เขาที่ว่านั้นผู้ใด! เปิ่นหวางจะตัดลิ้นมัน!
จะเป็นยังไงเมื่อสาวสวยจากยุค2xxxผู้มีฉายา'อาวุธหนัก'หลุดเข้ามาในอีกโลกหนึ่งโดยฟื้นขึ้นมาในร่างของ เลเวียธาน ซิน ดูคอฟนีย์ ที่นอนเป็นผักเป็นปลาเพราะโดนผลักตกบันไดหัวใจวายตายเพระกลัวความสูง-_-