ชนินท์ทำงานที่ร้านคุณสมิท เขาเป็นเพียงตุ๊กตาในตู้กระจกที่กวักมือเรียกเด็กเข้าร้าน วันหนึ่งกลับมีสุภาพบุรุษมายืนจ้อง “ฉันจะซื้อตัวเธอให้มาเป็นตุ๊กตาตัวโปรดของฉัน….กี่บาทก็จ่าย”

สมิงน้อยไม่เข้าใจว่าทำไมพยัคฆ์ถึงสวดมนต์ทุกวัน “ทำไมพยัคฆ์ไม่สวดให้สมิงโตๆ” “แค่กูต้องหานมให้มึงกิน กูก็เสียเวลามากพอแล้ว”

ในโลกที่ศพย่อยสลายด้วยเชื้อราจนกลายเป็นดอกไม้ ค่ำคืนที่เหล่าปีศาจกัดกินซากศพนั้น ลูกแมวน้อยตัวหนึ่งกลับพลัดหลงเข้าไป ณ เขตแดนที่มนุษย์ไม่สมควรย่างกราย

สมิงน้อยไม่เข้าใจว่าทำไมพยัคฆ์ถึงสวดมนต์ทุกวัน “ทำไมพยัคฆ์ไม่สวดให้สมิงโตๆ” “แค่กูต้องหานมให้มึงกิน กูก็เสียเวลามากพอแล้ว”

“ฉันจะฉีกแกเป็นชิ้นๆ” “แต่หนูรักพี่นะ” “ฉันจะหักข้อมือแก” “เราขึ้นเตียงกันเถอะ”