❝โอม นะโม พุทธายะ ข้าพเจ้าขอตั้งคำสัตย์ต่อกษมา แม้นร่างกายจักแปรเปลี่ยนเป็นเดรัจฉานคลานสีขา ฤทัยของข้าพเจ้านี้ยังเป็นของเจ้าบัวบูชามิเสื่อมคลาย❞

ชักหายใจไม่ทั่วท้องแล้วสิ จะว่าอย่างไรดี "พี่หนูดี" ของอันดาเป็นเพียงตู้ปลาเก่า ๆ ไร้อะไรข้างใน ตั้งเอาไว้ประดับบ้านเท่านั้นเอง และฉันพยายามหักห้ามความคิดของตัวเองไม่ให้จินตนาการไปถึงอะไรต่อมิอะไร

“ในบ้านของเรามีกฎอยู่ไม่กี่ข้อที่อาอยากบอกให้ฉัตรรู้เอาไว้ก่อน ข้อแรกที่สำคัญมาก ห้ามเข้าใกล้เรือนไม้ข้างหลังสวนเด็ดขาดเพราะมันอันตราย แถวนั้นไม่ค่อยถูกใช้งานบ่อย พักหลังนี้เลยมีพวกงูมาทำรัง”

‘จะหนึ่งดวงวิญญาณจะต่อลมหายใจของเจ้าเป็นเวลาสองเดือน หากภายในสองเดือนนั้นยังหาดวงวิญญาณต่อไปไม่ได้ ถึงครานั้นเราคงพบกันอีกครั้ง อนันยช แซ่ลิ้ม’

เอ๋ยอยากบอกกับพี่ใหญ่แค่ว่า เอ๋ยรักพี่ใหญ่มากจริง ๆ

กันคุณ กันไสย์ กันเสน่ห์เล่ห์ลม กันผีทั้งกลม กันลมพระพาย กันคนฉิบหาย คนตายไม่ดี

"กูจะสูบพระคาถาขึ้นไว้ในลำคอ กูจะยอพระคาถาทั้งปวงขึ้นใว้ในเหนืออก กูจะยกพระคาถาทั้งปวงขึ้นไว้ในเหนือเกษ พระครูกูเธอจึงให้กูเป็นเอกกว่าคนทั้งหลาย"

"ฉันทั้งเกลียด ทั้งขยะแขยงคุณ อยากฆ่าเสียให้ตายตกไปตามกัน" น้ำเสียงสั่นของคุณหนูรองกล่าวปรามาสคนตรงหน้า ทว่าอีกฝ่ายกลับยิ้มเยาะไร้ความขัดเคือง "แต่ฉันเป็นผัวหล่อนแล้ว เมียไหนเล่าจะฆ่าผัวตัวเองได้ลงคอ"

“คุณคะ...ช่วยซินได้มั้ย แค่ครั้งเดียว” น้ำเสียงหวานออดอ้อนใส่คนตัวสูงไป ซินเซียเงยใบหน้าแดงก่ำขึ้นหาอัลฟ่า เธอต้องการหล่อน ต้องการอย่างมากที่จะถูกสิ่งนั้นเติมเต็มร่างกายร้อนนี้แทบใจจะขาด

เรื่องราวทุกอย่างมันเริ่มต้นจากหลังผับแห่งนี้ เพียงคืนนั้นคืนเดียวที่ทำให้ “ซัมเมอร์” ได้พบกับ “มิเชล” ภายใต้ชื่อที่เรียกแทนกันว่า คนเก่ง และ มัมหมี “ฉันชอบฤดูร้อนนะ มันดูร้อนแรงดี”