เพียงแค่ผมได้กลับมาพบกับ "เขาคนนั้น" อีกครั้ง ชีวิตของผมก็เปลี่ยนไปตลอดกาล โดยที่ เขาคนนั้น ไม่เคยจำผมได้เลยสักนิดเดียว

“เป็นแค่เมียบำเรอ อย่าริอ่านผยองทำตัวสูงส่งนักเลย” “ไม่ว่ามึงจะยิ่งใหญ่คับฟ้าในเผ่านี้สักแค่ไหน กูก็เอาตีนเหยียบหน้ามึงได้ก็แล้วกัน” “หึ มึงก็เหยียบกูได้แค่ตอนที่ถูกกูจับกระแทกอยู่เท่านั้นแหละ”

เดินเข็นรถขายส้มตำกับป้าอยู่ดีๆ รู้ตัวอีกทีเสือกโผล่มาที่เผ่ากินคนซะงั้น แล้วแบบนี้จะมีชีวิตให้รอดได้ยังไงก่อนวะ? นอกเสียจาก..จะต้องเป็นเมียของหัวหน้าเผ่าเท่านั้นเว้ย!!

หากรู้ว่าท้ายที่สุดจะต้องลงเอยเช่นนี้ #รู้งี้..ไม่ทำแบบนี้เลย

ก็ในเมื่อไม่เป็นที่ต้องการของใคร ๆ แล้วจะอยู่ต่อไปทำไมกัน?

ชีวิตชายโสดโดดเดี่ยว ทำงานสายตัวแทบขาด เดินลากสังขารกลับบ้าน ไหงต้องมาเจอคนตัวซีดเซียวบนกองขยะด้วยวะ WTH? นั่นคนหรือศพ!!