“ตรงไปเป็นโรงอาหาร แต่ถ้าแผนกประสาทอยู่ทางโน้นค่ะ”

การตัดสินใจช่วยชีวิต 'ชายแปลกหน้า' ในวันนั้น นั่นคือผลของการกระทำของเธอในวันนี้ เธอไม่ได้หวังคำขอบคุณ และเขา...ก็ไม่ขอบคุณ เธอไม่ได้หวังสิ่งตอบแทน แต่เขา...พยายามให้สิ่งตอบแทน

ปกติทำดีต้องได้ขึ้นสวรรค์ แต่คนสวยอย่างเธอดันถูกชวนลงนรกเพราะช่วยลูกหมาจรจัด อิหยังวะคะ หรือน้องหมาตัวนั้นไส้กรอกแดงติดคอตายไปแล้ว!?

“ถ้าหนูนับพ่อทูนหัวเป็นหนึ่งในคำเรียกน่ารักๆ แทนคำว่าผัว เสี่ยจะยอมเป็นพ่อให้หนูก็ได้”

“แล้วถ้าตัดเรื่องอายุออกไป แต่ทุกอย่างเข้ากันล่ะครับ คุณมุจะไม่ให้โอกาสเลยเหรอ”

เธออยากหาประสบการณ์เลยลองปัดขวา แต่สิ่งที่ได้มา...คือของแรร์ “ถ้าคุณรวยขนาดนี้…หนูขอเดือนละแสนได้ไหมคะ”

"คุณไม่ชอบความจริงใจของฉัน นั่นมันเป็นปัญหาของคุณ ที่คุณต้องทำคือหนีจากฉันให้ได้ แต่รู้อะไรไหม...คนอย่างฉันถ้าไม่คิดจะปล่อยคุณไป คุณไม่มีวันหนีจากฉันได้หรอก"

คิดถึงแทบตาย ดอกฟ้ายังด่าว่าสะเหล่อ หมาวัดเลยกลายเป็นหมาบ้า “ถ้าเธอด่าขุนอีกคำเดียว จะกัดให้ปากฉีกเลยคอยดู”

พี่รู้ว่าพี่มันเท่ แต่พี่ไม่ชอบเด็กจริงๆ ว่ะ โตขึ้นค่อยมาหยอดพี่ใหม่นะ

ทั้งๆ ที่เตรียมใจมาล่วงหน้าว่าอาจจะเจ็บปวดเหมือนตอนที่เขาไล่เธอ ‘ไปตาย’ แต่เอาเข้าจริงๆ กลับไม่มีความรู้สึกอะไรหลงเหลืออยู่ คำพูดที่เตรียมไว้จึงกล่าวออกมาง่ายดายยิ่ง “เฟยหลง เรามาจบเรื่องนี้กันเถอะ”

ชิชาหน้าแดง ก้อนเนื้อในอกเต้นรัวแรงจนแทบทะลุออกมา เธอสู้อุตส่าห์สงบจิตสงบใจไม่ให้ตัวเองกลายเป็นภาระของหมอ แต่หมอดันกลายมาเป็นภาระทางใจของเธอซะแล้ว...