“แล้วถ้าตัดเรื่องอายุออกไป แต่ทุกอย่างเข้ากันล่ะครับ คุณมุจะไม่ให้โอกาสเลยเหรอ”

“ตรงไปเป็นโรงอาหาร แต่ถ้าแผนกประสาทอยู่ทางโน้นค่ะ”

เธออยากหาประสบการณ์เลยลองปัดขวา แต่สิ่งที่ได้มา...คือของแรร์ “ถ้าคุณรวยขนาดนี้…หนูขอเดือนละแสนได้ไหมคะ”

การตัดสินใจช่วยชีวิต 'ชายแปลกหน้า' ในวันนั้น นั่นคือผลของการกระทำของเธอในวันนี้ เธอไม่ได้หวังคำขอบคุณ และเขา...ก็ไม่ขอบคุณ เธอไม่ได้หวังสิ่งตอบแทน แต่เขา...พยายามให้สิ่งตอบแทน

"คุณไม่ชอบความจริงใจของฉัน นั่นมันเป็นปัญหาของคุณ ที่คุณต้องทำคือหนีจากฉันให้ได้ แต่รู้อะไรไหม...คนอย่างฉันถ้าไม่คิดจะปล่อยคุณไป คุณไม่มีวันหนีจากฉันได้หรอก"

พี่รู้ว่าพี่มันเท่ แต่พี่ไม่ชอบเด็กจริงๆ ว่ะ โตขึ้นค่อยมาหยอดพี่ใหม่นะ

ทั้งๆ ที่เตรียมใจมาล่วงหน้าว่าอาจจะเจ็บปวดเหมือนตอนที่เขาไล่เธอ ‘ไปตาย’ แต่เอาเข้าจริงๆ กลับไม่มีความรู้สึกอะไรหลงเหลืออยู่ คำพูดที่เตรียมไว้จึงกล่าวออกมาง่ายดายยิ่ง “เฟยหลง เรามาจบเรื่องนี้กันเถอะ”

“ถ้าหนูนับพ่อทูนหัวเป็นหนึ่งในคำเรียกน่ารักๆ แทนคำว่าผัว เสี่ยจะยอมเป็นพ่อให้หนูก็ได้”

คิดถึงแทบตาย ดอกฟ้ายังด่าว่าสะเหล่อ หมาวัดเลยกลายเป็นหมาบ้า “ถ้าเธอด่าขุนอีกคำเดียว จะกัดให้ปากฉีกเลยคอยดู”

ปกติทำดีต้องได้ขึ้นสวรรค์ แต่คนสวยอย่างเธอดันถูกชวนลงนรกเพราะช่วยลูกหมาจรจัด อิหยังวะคะ หรือน้องหมาตัวนั้นไส้กรอกแดงติดคอตายไปแล้ว!?

ชิชาหน้าแดง ก้อนเนื้อในอกเต้นรัวแรงจนแทบทะลุออกมา เธอสู้อุตส่าห์สงบจิตสงบใจไม่ให้ตัวเองกลายเป็นภาระของหมอ แต่หมอดันกลายมาเป็นภาระทางใจของเธอซะแล้ว...