“เจ้ามนุษย์บังอาจนัก กล้าบุกรุกพื้นที่หวงห้ามของข้า!” “ฉะ ฉันไม่ได้ตั้งใจบุกรุก พอฟื้นขึ้นมาฉันก็มาโผล่ที่สระน้ำนี้ ” ”งั้นก็อย่าหวังว่าจะมีลมหายใจออกจากเขาซูเม่ยแห่งนี้อีกเลย“

"บนดอยที่เต็มไปด้วยหมอกหนาว แต่กลับอบอุ่นยามได้พบเธอ”

อิงอิง ย้อนเวลามาจีนยุคโบราณอยู่ในร่างของเฟิงอิงอนุภรรยาของใต้เท้าฟางจิ้นหลิน ซึ่งมีฮูหยินใหญ่อยู่แล้ว แต่แล้วทำไมกันอิงอิงถึงกลับรู้สึกใจเต้นแรงกับฮูหยินใหญ่กันล่ะ นี่ฮูหยินใหญ่เชียวนะ

การจะออกจากความคิดที่บั่นทอนตัวเองมาโดยตลอด มันยากมากสำหรับใครสักคนหนึ่ง พอถึงจุดดิ่งสุดกลับ พบทางออกที่ตามหามาตลอด ถ้าไม่อยู่ในที่มืด จะรู้ไว้อย่างไรว่าที่ใดมีแสงส่องลงมา