ลีออนถูกคนร้ายจ้องจะลักพาตัวตั้งแต่ยังเด็กและหนีไปเจอผู้ชายคนหนึ่งที่มาช่วยเขาไว้ โดยยื่นข้อเสนอว่า "ถ้าฉันช่วยนาย ชีวิตของนายจะต้องเป็นของฉัน" สุดท้าย เขาจึงต้องมาเป็นพยัคฆ์ใต้บัญชาของพันเอกปัณณวิชย์

ไม่คิดฝันว่าเมื่อตายไปแล้วจะได้ไปพบเทพเจ้า ที่ให้โอกาสได้ย้อนเวลาอีกครั้ง แล้วคนรักของผมก็เลือกที่จะย้อนเวลาเพื่อไปแก้แค้นผมในชาติที่แล้ว

เมื่อพิธีเลือกคู่กำหนดชะตาชีวิต เอลริคผู้มีพลังเวทย์น้อยนิดกลับถูกเลือกโดยชายลึกลับ ผู้ที่คาดไม่ถึงและไม่ต้องการเชื่อในโชคชะตา จะต้องเผชิญหน้ากับลิขิตรักนี้อย่างไร?

อดีตคนรักของจักรพรรดิภูติที่ไม่ว่าต้องการอะไรก็ได้รับกลับทรยศจักรพรรดิโดยไม่มีใครทราบสาเหตุ และถูกลงโทษโดยการผนึกไว้เนิ่นนาน แต่เมื่อผ่านมาสิบปีผนึกกลับคลายออกปล่อยให้เขาเป็นอิสระ

'ข้า' เคยมีคนรักอยู่ผู้หนึ่ง แต่วันหนึ่ง 'เขา' กลับหายตัวไป 'ข้า' ใช้เวลาตามหาเขาอยู่นานแล้วก็พบว่า 'เขา' มิใช่คนเดิมอีกต่อไป

ปุณณภพ คุณชายบ้านรวยมากความสามารถที่ถูกพ่อดัดนิสัยให้ไปใช้ชีวิตอยู่ที่หอใน จนมาเจอกับเจตนิพัทธ์ รูมเมทที่แสนดี ที่ค่อยๆ หลอมใจแข็งๆ และเปลี่ยนปุณณ์ไปตลอด

เสนาบดีฝ่ายขวาเฉินจิ้งอี บุรุษผู้เคยสูงส่งและสง่างาม หากแต่วันหนึ่งกลับถูกลงโทษ ฮ่องเต้ยึดทุกอย่างของเขาและส่งไปใช้แรงงานในชายแดน หากแต่วันหนึ่งอยู่ๆ ก็มีพระราชโองการอภัยโทษให้เขากลับเมืองหลวง

สายตาจับจ้องรอยแดงที่บริเวณคอ สลับกับรอยแดงที่ข้อมือข้างที่ตกลงมาที่พื้น เขาแน่ใจว่ารอยนั้นเป็นรอยแดงจากโซ่เหล็ก ‘เดี๋ยวนะ..หนุ่มหล่อ รอยโซ่ที่คอกับข้อมือ...แถมยังแต่งตัวไม่เรียบร้อย นะ นี่มัน…’

กระหม่อมเป็นที่ปรึกษาส่วนพระองค์ ที่อยู่ข้างพระวรกายของพระองค์ตลอดเวลา หากแต่กระหม่อมไม่แน่ใจว่ามีพระราชกรณียกิจใดที่จำเพาะต้องให้คำปรึกษาในยามค่ำคืนเพียงอย่างเดียวด้วยหรือพ่ะย่ะค่ะ

แคว้นเทียนซานแห่งตะวันตกมีของชึ้นชื่ออยู่สี่อย่าง หนึ่งคือภูเขา สองคือหญิงงาม สามคือสุราเลิศรส สีคือเงาปีศาจ ไกวอิ่ง

ซึกิ? ฉันเป็นพระอาทิตย์นายเป็นพระจันทร์ ขนลุกแฮะ ยินดีที่ได้รู้จักอีกที รูมเมท ฉันหวังว่านายจะไม่ทำห้องสกปรกเลอะเทอะ ฉันมีชีวิตนี้ชีวิตเดียว ช่วยฉันใช้ให้ถนอมๆล่ะ

เขาผู้ที่โชคชะตาบัลดาลให้ไปอยู่ในร่างของเชื้อพระวงศ์ผู้หนึ่งนานถึงห้าปี สุดท้ายก็ได้กลับคืนสู่ร่างเดิม แต่กลับต้องการกลับไปแก้ไขเรื่องราวที่ผิดพลาด เดินผ่านประวัติศาสตร์เดิมอีกครั้งด้วยร่างกายของตนเอง

เพียงพบพานครั้งหนึ่งกลับไม่อาจลบเลือน หากเมื่อพบเจออีกครั้งเจ้ากลับบอกว่าตนเองเป็นโจร...เจ้าคิดว่าข้าไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของเจ้าหรือ ..ย่อมได้...ในเมื่อเจ้าไม่อยากให้ข้ารู้ ข้าก็จะไม่รู้ให้เจ้า

ข้า - แม่ทัพใหญ่แห่งจงเทียนหลงรักบุรุษผู้อยู่เหนือบัลลังก์มังกรมาเนิ่นนาน แต่กลับไม่กล้ารับความรักที่พระองค์มีให้ เขา - หากเจ้าไม่กล้ารับข้าก็จะบังคับให้เจ้ารับ เจ้าจะหลีกหนีข้าได้อีกนานเท่าใด

แฮกเกอร์อัจฉริยะจากปี 2018 ที่กลับมาเกิดใหม่ในร่างของเด็กหนุ่มลูกเมียน้อย(?) ยุค 2005

เจ้าของนัยน์ตาสีน้ำตาลที่ยิ้มแห้งไว้อาลัยให้กับตัวเองแล้วเหลือบไปมองคนที่อยู่ในห้วงนิทราอย่างมีความสุขกลุ้มใจไม่น้อย “ไว้จีบติดก่อนเหอะ จะไม่ให้นอนสบายแบบนี้แน่” พึมพำอย่างหงุดหงิด

ปฏิบัติการ ล่า อำพราง ที่เริ่มจากแผน และซ้อนด้วยแผน คมความคิดจากมันสมองถูกใช้เป็นอาวุธฟาดฟันศัตรู เขี้ยวเล็บคือโล่ เพื่อเป้าหมาย... และชัยชนะ!!!

“จำไว้นะ แกเป็นแค่ของเล่น ของเล่นไม่มีสิทธิมีความสุข แกมีหน้าที่แค่ทำให้คนอื่นมีความสุขเท่านั้น”

“แต่เจ้ายังไม่ถึงฆาต บทลงโทษของเจ้าจึงมิใช่โทษตาย” ยมฑูตเอ่ยพร้อมกับมองแววตาที่ดูเหมือนไม่สะทกสะท้านต่อสิ่งใดของผู้มีสายเลือดขัตติยะ “เพียงกักขังพลังฝีมือ แล้วให้เจ้าไปเกิดใหม่ในร่างของทาสผู้หนึ่ง”

“ถ้าท่านลดความเสรีในตัวลง ข้าอาจลดความเครียดลงได้เท่าๆกัน” “จะเอาอะไรมาวัด? เจ้าจะใช้ถ้วยตวงหรือไม้บรรทัดวัด?” “ข้าอาจจะใช้จำนวนคนที่เข้าไปในห้องนอนของท่านแล้วไม่ได้ออกมาภายในหนึ่งชั่วโมงมาวัดก็ได้”