รังสิมันต์หยิ่งเกินกว่าจะรักใคร แต่ทว่าหลานนอกไส้! มันร้ายจนอยากจะปราบพยศ จากที่เคยลั่นวาจาไว้ว่าจะไม่ยอมเป็นสมภารกินไก่วัดเด็ดขาดแต่ตอนนี้ขอฝ่ากฎเหล็กกลืนน้ำลายตัวเองดูสักครั้ง

มันอาจเป็นโชคชะตาหรือว่าพรหมลิขิตที่ทำให้ปาณัสม์ได้เข้ามาเป็นเด็กในปกครองสร้างความปั่นป่วนใจให้กับพ่อเลี้ยงอานนท์ เขาจะปราบเด็กดื้อได้ไหม และจะเป็นอย่างไรเมื่อผู้ปกครองกลายมาเป็นเจ้าของหัวใจ

"มึงเป็นขี้ข้า มีหน้าที่ทำตามคำสั่ง"

"กับมันก็แค่เคยนอนด้วยกัน อย่าเรียกว่ารักเลย" - หมอตุลย์-

อีกคนจงเกลียดจงชังเข้าไส้ แต่อีกคนกลับมาเพราะรักและคิดถึง

"เจอเมื่อไหร่แม่งจะเอาคืนให้สาสมกับที่มันทำก้นกูระบมจนลุกไม่ขึ้น!!"

"ทั้งตัวมึงกูไม่เห็นจะมีอะไรดีเลยสักอย่าง...ยกเว้นปาก" "ก็มีดีกว่าไอ้ตัวหน้าขนอย่างมึงละกัน แล้วก็เลิกวอแวกูได้แล้วหรือว่าอยากแดกผ้าใบกูก่อน ห้ะ!" "ถามหน่อยเถอะ มึงจะเลิกปากดีถึงกี่โมง"

"อย่าอ้อนให้มาก เพราะกูยังไม่อยากทำให้คนป่วยเจ็บตัว"

"ถ้ายังไม่เลิกบ้า ก็มาอ้าขาให้ผมเอา"-อัสวิส- "หน้าสวยๆอย่างคุณเนี่ยนะสั่งผมให้อ้าขา น่าขันชิบ!" -ภูผา-

"ถ้ามึงทำตัวดี ไม่กี่ทีก็เป็นอิสระ"

ที่ดื้อและเอาแต่ใจตัวเองมาโดยตลอด เพราะว่าอยากอยู่ในสายตาของเขา จะทำอย่างไรได้ก็พี่มันป่วนหัวใจผมเก่งเหลือเกิน...

เมื่อการกลับมาเมืองไทยในครั้งนี้ ไม่ใช่แค่มาดูใจพี่ชายฝาแฝดเท่านั้น แต่เขามีสิ่งหนึ่งที่ต้องจัดการ นั่นคือ!! เอาคืนคนที่ทำให้ครอบครัวเขาต้องเจ็บปวดใจ

เธอก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่เคยสนใจ แต่ก็ยังดึงดันอยากจะอยู่ใกล้ ต่อให้เธอเป็นเมียแต่งเขาก็คงไม่มีวันเปลี่ยนใจ เพราะเหตุนี้เธอจึงตัดสินใจจากไปในคืนแต่งง

"ตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน มีสักวันไหมที่คุณรักฉันจริง หรือที่ผ่านมาเป็นแค่เพียงเรื่องโกหก"

เรื่องราวความรักของนาย เด็กหน้าใสสไตล์คุณหนูกับพี่ชายสุดหล่อมาดนิ่ง เตชิน ที่ต้องรับบทเป็นผู้ปกครอง(จำเป็น)ให้กับนาย แต่แล้วเมื่อความรู้สึกของอีกคนไม่อยากเป็นแค่พี่ชายเขาจะจัดการกับเด็กในปกครองอย่างไร